Τί να πρωτονιώσω και τί να πρωτοσμιλέψω!!Έτσι αισθάνομαι το χαρτί,σαν πλάκα φλεγόμενου Μανιφέστου,όπου με ένα σφυρί πελεκίζω τα Αξιώματα της Φωτιάς!!Με μια ρομφαία της οποίας την αιχμή βύθισα στην Άβυσσο του Ολέθρου,νιώθω την ψυχή μου σαν Σταυροφόρο να προελαύνει στα αιματοβαμμένα χαρακώματα!!!Μόνο που,δεν κρατάω Σταυρό!!Οχι αυτόν τον Σταυρό που μας χάραξαν με τη βία της προπαγανδιστικής πειθούς,όλα τα αταλάντευτα μιάσματα της παλλαϊκής εξομοιωτικής απαξίωσης!!Όλοι αυτοί οι κρετίνοι που κάλυψαν τα λεπρά τους συναισθήματα και τις καταχαρακωμένες,από την άκρατη φιλοδοξία της εξουσίας,σώματά τους,με τα χρυσά άμφια του ηθικού ωχετού!!Κρατάω δαυλούς του Θανάτου!!Κρατάω αιμοσταγή ρόπαλα για να αφανίσω!!Να αφανίσω με τη γομολάστιχα της λήθης αυτούς που υποδαυλίζουν την ενότητα της Ιστορίας,την άμαξα της εθνικής αρματοδρομίας!!Αυτούς που σαν ποντίκια ροκανίζουν ώρα με την ώρα τον Γόρδιο Δεσμό ενός Πολιτισμού που δεν κοβόταν ούτε με σπαθιά,ούτε με σφυριά,αντίθετα δενόταν όλο και πιο σφιχτά!!

Οι άνανδροι,οι διάβολοι της μνημειώδους λαογραφίας,που εν μια νυκτί γίνεται στάχτη και φυτίλι για να ανάβει μόνο μια σπίθα από την άλλοτε καθολική μας αξιοπρέπεια!Μια αρμαθιά από κάλπικα κλειδιά,που ανοίγουν μόνο Κερκόπορτες για να παρελάσουν θριαμβευτικά οι αλλόθρησκοι του εξουσιαστικού ορυμαγδού!Μια χούφτα καρδινάλιοι σε μια τσίγκινη εκκλησία,που προσκυνούν ανείπωτα ένα ξετσίπωτο είδωλο!!Το χρυσό μοσχάρι του Ααρών,γίνεται φυλαχτό στα χέρια των υποκριτών,τούτων που ψέκασαν τις ανάσες μας με υποδόριο δηλητήριο,διανθισμένο με άρωμα κολόνιας!!Τα λόγια τους,θολό νερό σε λασπωμένη πηγή στην έρημο,μια οφθαλμαπάτη!!Οι ψυχές μας,λαβωμένη πεδιάδα από δόρατα!!Δεν υπάρχει πια γυρισμός,μόνο ο Πόλεμος!!

Θυμίζω λόγια του Καζαντζάκη,μέσα από το στόμα του Ιησού στον ''Τελευταίο Πειρασμό'': ''Νομίζετε ότι ήρθα να φέρω την ειρήνη?Πόλεμο και Φωτιά φέρνω μαζί μου!Φωτιά ήρθα να βάλω στη Γή...''