Από χθες, για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια, βρίσκομαι στα γυάλινα και μαλαματένια Γιάννενα, την αγαπημένη πόλη των φοιτητικών μου χρόνων, ψάχνοντας βήματα που είχαν ξεχαστεί στα λειασμένα πλακόστρωτα, ιδιωτικά αστεία με φίλους που με ενώνουν με τη μνήμη, χαμόγελα και δάκρυα κρεμασμένα σε ταμπέλες και κολόνες. Όλα είναι εδώ, σε κάθε στροφή και σε κάθε μου βλέμμα...

Όλα, εκτός από το πιο σημαντικό. Καλά το είπε χτες ο Αργύρης: "Ήρθαμε σε ένα γνωστό μας μέρος γεμάτο αγνώστους"...

ΥΓ. Μακάρι αυταπάτες και ψευδαισθήσεις να καούν στις αυριανές φωτιές αφήνοντας ένα γλυκόπικρο άρωμα...