Ούτε θυμάμαι πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που πρωτοδιάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο του Ντοστογιέφσκι. Πριν λίγες μέρες αποφάσισα να το ξαναδιαβάσω και πραγματικά με καθήλωσε. Δύο μόνο είναι κατά τη γνώμη μου τα «ευαίσθητα σημεία του»:

1.Τα δύσκολα και πολλά ονόματα των ηρώων που συμμετέχουν στο μυθιστόρημα.

Και

2. Οι πολύ μακροσκελείς αναλύσεις σε κάποια σημεία.

Ίσως δεν είχα την απόλυτη αφοσίωση που απαιτούσε το κείμενο και γι΄ αυτό εντόπισα τα παραπάνω.

Κατά τ΄ άλλα δικαίως θεωρείται ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Είναι απίστευτη η δομή, ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας εντάσσει και ενσωματώνει στην πλοκή του τα πρόσωπα, πως αυτά εξελίσσονται στην πορεία του βιβλίου, ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται τις συγκρούσεις, τα στάδια που ακολουθεί για να πετύχει την απαιτούμενη κλιμάκωση.

Ο αναγνώστης αγωνιά μαζί με τον Ρασκόλνικοφ, νιώθει φόβο, άγχος, πανικό, όλον αυτόν τον παραλογισμό του ήρωα. Συμπάσχει με την μητέρα και την αδερφή του. Θαυμάζει τον αφοσιωμένο φίλο Ραζουμίχιν. Θλίβεται με την οικογενειακή ιστορία του αλκοολικού Μαρμελάντοφ. Νιώθει απέχθεια για τον Λούζιν. Χίλια δύο ερωτηματικά και ανάμικτα συναισθήματα γεννιούνται με την εμφάνιση του Σβιντριγκάιλοφ. Βρίσκεται πλάι στην Σόνια με τρυφερότητα και ελπίζει για το καλύτερο μέλλον της άτυχης νεαρής κοπέλας. Κύριοι και δευτερεύοντες, όλοι οι χαρακτήρες είναι ολοκληρωμένοι και κανείς δεν περνά απαρατήρητος.

Σε μία περίοδο που ο Ντοστογιέφσκι απειλούνταν με κατασχέσεις, ήταν καταχρεωμένος(παρασυρμένος από το μεγάλο του πάθος για την χαρτοπαιξία είχε χάσει όλα του τα χρήματα), είχε χάσει σύζυγο και αδερφό, μετρούσε δύο αποτυχημένες προτάσεις γάμου, σε αυτό ακριβώς το μεταίχμιο επεξεργάστηκε το σχέδιο και την πλοκή του Έγκλημα και Τιμωρία (1866), ίσως το καλύτερό του βιβλίο-σίγουρα όχι τυχαία.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ-ΦΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

1.Χμ…Αλήθεια, η τύχη του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του και την αφήνει να του ξεγλιστρήσει μόνο και μόνο από τη δειλία του….

2….ψυχική καθαρότητα, δροσιά των αισθημάτων και αγνή θέρμη του κορμιού: η συντήρηση αυτή είναι ο μόνος τρόπος για να μη χάσει κανείς την ομορφιά του γερνώντας.

3.Ο άνθρωπος είναι τόσο πρόστυχος, που όλα τα συνηθίζει στο τέλος.

4.Όταν λείπει το μυαλό, το αντικαθιστά ο διάβολος.

5.Ευτυχισμένοι όσοι δεν έχουν να κλειδώσουν τίποτα.

6.Η πεταλούδα πέφτει μόνη της στην φλόγα του κεριού.

7.Τι θα γινόμουν χωρίς Θεό;

……………………………………………………………………………………………………………………………………………

Διαβάστε το, αξίζει!

Πηγές: Έγκλημα και τιμωρία, Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Έκδοση της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας,2006.