Κάποτε ήταν ένας Βασιλιάς που κύριο του μέλημα ήταν να πίνει το αίμα των πολιτών. Έβαζε λοιπόν απανωτούς φόρους και έστελνε μετά τους δικούς του να τους μαζέψουν. Όταν επέστρεφαν τους ρώταγε, τι έλεγε ο λαός.
-Γκρίνια, μουρμούρα, αλλά τα λεφτά τα δίνουν.
Ο Βασιλιάς όμως αχόρταγος, καμία σχέση με τους δικούς μας ταπεινούς πολιτικούς, έβαζε καινούριους φόρους, για το οτιδήποτε και ξανά έστελνε τους δικούς του. Ο λαός γκρίνιαζε ξανά, αλλά τα χρήματα τα έδινε.
Μετά από καιρό και ενώ μετά τους φόρους, έμπαιναν πάντα νέοι, οι φοροεισπράκτορες επέστρεψαν χαρούμενοι.
-Βασιλιά μου, αυτήν την φορά δεν γκρινιάξαν καθόλου. Τα έδωσαν όλα αδιαμαρτύρητα, χωρίς γκρίνια και μουρμούρα.
-Αποσύρετε τους φόρους. Ετοιμάζουν επανάσταση, ήταν η απάντηση του Βασιλιά.
Όταν η κυβέρνηση οδηγεί ένα λαό στην καταστροφή απ’ όλους τους δρόμους, η επανάσταση αποτελεί όχι πια δικαίωμα των πολιτών, αλλά καθήκον.(και όμως αυτή η δήλωση ανήκει στον Αδόλφο Χίτλερ)
video | |
Neruda Άγγελος αγάπη Διδάγματα Αγάπη Ελπίδα ελπίδα παιδιά Φιλία φτώχεια Αλαζονεία Αλληλεγγύη Αστεία Βιβλία Γνώμες Διακοπές Θυμός Προσωπικά φιλία Εμπειρία Ενδιαφέρον ετυμολογία Ενδιαφέροντα Επικαιρότητα έρευνα Έρευνα Μουσική έρωτας τραγούδι ποίηση ευτυχία ιστορία Ιστορίες_Καθημερινής_Τρέλας νοσταλγία Παιδιά Παράξενα Περίεργα πίστη Ποίηση πόλεμος προσωπικά Στρατός Χιούμορ ρητά στιχάκια Συμβουλές Ταινία ταινίες Τζόγος Τρίτη Ηλικία φιλοσοφία Φόβος χιούμορ Πληροφορική χρήμα Ψυχολογία