13 κεράκια, 13 ψυχές. 13 Ήρωες που έπεσαν για ένα τίποτα...

Από τη Δευτέρα το μεσημέρι που καίνε τα σωθικά μου. Ο δικός μας αγαπημένος δεν έπαθε τίποτα αλλά είναι να μην κλαις με τον πόνο των συμπατριωτών σου; Είναι να μην αγανακτάς όταν η αδιαφορία ή η βλακεία (ακόμη δεν αποφάσισε βλέπετε αν ήξερε ή αν είναι ανίκανος) του Προέδρου έβαλε πάνω από την ασφάλεια μας τις προσωπικές του σχέσεις με την Ρωσία και την Συρία.

Από τη Δευτέρα που ασταμάτητα μια κραυγή κουφαίνει το σώμα. Ξεκινάει από τον σταυρόκομπο,που κάποτε λεγόταν στομάχι, διασπάται σε χιλιάδες μικρές κραυγές που πλέον δίνουν οδηγίες στο σώμα. Να δείρει, να σπάσει, να σκοτώσει.Κι ο εγκέφαλος τις σιωπά. Αποχαυνώνει το σώμα, που καταβεβλημένο αναζητά τον λήθαργο. Η λογική της ψυχραιμίας εξατμίζει την Αγανάκτηση. Για ένα δευτερόλεπτο μόνο.

Συνεχής αγώνας να μην σκοτωθούν, η Λογική με την Αηδία.

Αηδία.

Ξανακούσατε εσείς Δολοφόνο που αναλαμβάνει την έρευνα του εγκλήματός του; Ξέρετε πολλούς Κακοποιούς που προσπαθούνε να πιάσουν τον Ένοχο;

ΑΗΔΙΑ ΕΙΣΑΙ ΜΗΤΣΟΦ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΡΚΟ ΣΟΥ!

Τρεις μέρες κρυφτό, να εξαφανίσετε τα αποδεικτικά στοιχεία. Το αίμα όμως δεν βγαίνει ποτέ από τα χέρια των Δολοφόνων. Κι αύριο,μέρα ανάμνησης του χουντικού πραξικοπήματος,θα τα σούρετε πάλι σε άσχετους με το έγκλημα. Θα παρελθοντολογήσετε,θα αλαμπουρνεζικίσετε,θα αλλαλουμίσετε. Μια μαύρη τρύπα σε 100 μαύρες τρύπες. Όχι σαν αυτές που μοιάζουν με τις αγκαλιές των όσων έμειναν πίσω αλλά σαν τις άλλες,αυτές που απορροφούν τα πάντα; Α,εκτός από την μαννοσύνη σας, αυτή τρώει τα πάντα!

Αυτή τη φορά δεν καταφέρατε να σπιλώσετε το όνομα κανενός νεκρού. Όσοι παρακολουθούσαμε τις ειδήσεις, γνωρίζαμε πως υπάρχουν ακόμη Ήρωες που αντιστέκονται στην ανικανότητά σας. Η μνήμη μας επιτρέπει να θυμόμαστε τον αγώνα που έκαναν διάφοροι Στρατιωτικοί μα δεν ακούγατε τον κώδωνα του Κινδύνου (Χαζοκώδων του Κατακουζηνού νομίζατε πως ήταν; !)Τώρα, πρόλαβαν κι έμαθαν και οι υπόλοιποι το όνομα του Ήρωα ΑΝΔΡΕΑ ΙΩΑΝΝΙΔΗ!Παραποιήστε,κάψτε,κόψτε,ραντίστε! Δεν θα τελειώσετε μαζί με την οργή του κόσμου! Ακόμη κι αυτών που σας ψήφιζαν τόσες δεκαετίες από φόβο κυρίως!

Μέχρι να παραιτηθείς Μητσόφ,θα είμαστε παντού να ζητάμε ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΣΑΣ!

Μόνο τότε θα αναπαυθούν όσες αγκαλιές μείνανε πίσω,άδειες.

Αιωνία η μνήμη των Αδικοχαμένων μας.Ν΄αναπαύονται οι ψυχές τους.Ουράνια Αγκαλιά να τους μακαρίζει για πάντα...

--------------------------

Σήμερα έστειλα κι ένα μικροσκοπικό μέιλ στους Πρωταγωνιστές, που για κάποιο άκυρο λόγο δεν συγκινήθηκαν καθόλου για τον χαμό 13 ελληνικών ψυχών. Κανένας πλυν του Ανδρέα Πετρουλάκη,κι αυτό μια γελοιογραφία...

Ένιωσα μεγάλη πίκρα ως Ελληνίδα και ως αναγνώστις τους. Δεν ξέρω αν θ΄απαντήσουν ποτέ ή αν θ' ασχοληθούν καν με το Θέμα. Ντροπή στην ομάδα τους, Ντροπή!

Σε όλα τα παιδάκια που μας σκέφτηκαν έστω κι ένα δευτερόλεπτο, ευχαριστώ. Τα λόγια και οι σκέψεις σας ήταν πολύ σημαντικά. Ευχαριστώ.