Να'μαι ξανά μετά από καιρό μπροστά στο πληκτρολόγιο ...νοιώθω το μυαλό μου σαν να έχει μετατραπεί σε ένα προαύλιο σχολείου όπου είναι κατάμεστο από λέξεις. Πλήθος πολύβουων λέξεων που τιτιβίζουν χαρούμενα και τρέχουν σε μικρές ή και μεγαλύτερες ομάδες ατάκτως μα παράλληλα τόσο αρμονικά. Ένας μικρός πολύχρωμος χαμός από λέξεις με διαφορετικές ακουστικές χροιές, όγκο, αίσθηση και εικόνες. Προσπαθώ ώρα τώρα αλλά μάταια να τις στοιχίσω σε μια λογική παράταξη, να τις συντάξω σε μια πρόταση που θα είναι μέρος μιας παραγράφου και αυτή με την σειρά της θα είναι τμήμα ενός κειμένου που θα έχει εισαγωγή-κυρίως θέμα-επίλογο όπως όλα τα καθώς πρέπει κείμενα.

Οι λέξεις του μυαλού μου φαίνεται πως έχουνε κέφι σήμερα ίσως λόγω της περιόδου που είναι ανάλαφρη, καλοκαιρινή και μακριά από αυστηρούς κανόνες έστω και συντακτικούς. Ξεγλιστρούν και με κοροιδεύουν κάθε φορά που νομίζω ότι κάτι πήγα να καταφέρω και να τις υποτάξω σε πειθαρχία. Φεύγουν από την σειρά τους, μπερδεύονται μεταξύ τους αλλάζοντας το νόημα, πειράζονται πετώντας γράμματα η μία στην άλλη, γελάνε δυνατά και δεν σταματούν να μιλούν με πάθος και ένταση. Σαν να προσπαθεί η κάθε μία να πει την ιστορία της στην άλλη και έχουν αυτόν τον ενθουσιασμό που έχουν τα μικρά παιδιά που μιλούν ακατάπαυστα όταν είναι ευτυχισμένα και χορτάτα από παιχνίδι με εκείνα τα κόκκινα μάγουλα, το ιδρωμένο μέτωπο και την ανάσα που κόβεται κατά την διάρκεια της αφήγησής τους αφού ξεχνούν από την χαρά τους να πάρουν αναπνοή.

Κάπως έτσι είναι οι χαριτωμένες και άτακτες λέξεις μέσα στο μυαλό μου σήμερα ...είναι τόσο ευχάριστη αυτή η ανταρσία που τελικά λέω να σταματήσω να προσπαθώ να τις υποτάξω και να τις αφήσω έτσι απειθάρχητες και άναρχες να παίξουν το δικό τους παιχνίδι, απλά θα τις απολαύσω και θα τους ζητήσω να με αφήσουν να παίξω μαζί τους. Ελπίζω μόνο να με δεκτούν στην παρέα τους ... ειιιιιιιι ψιτ! ψιτ! λέξειιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιις ...