Ξεκινά μια νέα μουσική ενότητα στο μπλόκ, με μουσικά αφιερώματα.... Πρώτος είναι ο αγαπημένος μου Μιχάλης Χατζηγιάννης με παράθεση τραγουδιών ή στίχων που μου αρέσουν και εξήγηση του τι ακριβώς μου αρέσει σ'αυτά.Φυσικά τα σχόλια δεν είναι περιττά, να γράφετε και να λέτε τη γνώμη σας για τα τραγούδια, έτσι για να γνωριστούμε καλύτερα.

Προσπαθώ να αλλάξω τη γνώμη μιας ψυχής ότι ο Χατζηγιάννης είναι σούπερ τραγουδιστής σε κάποια τραγούδια γιατί απλά αυτά αγγίζουν την ψυχή μου, όσο γελοίο ή γλυκανάλατο μπορεί να ακούγεται αυτό... ναι οκ είναι εμπορικός παραδέχομαι, απορώ γιατί καίγονται όλα τα κοριτσάκια επίσης. Όμως αυτό που δεν μπορώ να αμφισβητήσω με τίποτα είναι ότι έχει φοβερά αισθησιακή φωνή και έχει τραγουδήσει υπέροχα κομμάτια με υπέροχους στίχους. Ιδού το τελευταίο που ανακάλυψα και κλαίω όταν το ακούω........ Ακόμα κι αν δεν είστε φάν αξίζει να το ακούσετε και να αφήσετε τη φαντασία σας ελεύθερη.Τη μουσική εγώ προσωπικά τη θεωρώ μαγική και πολύ διαφορετική από τα υπόλοιπα κομμάτια του. Και την έχει γράψει ο ίδιος. Καμιά σχέση με τα άλλα τα σουξεδιάρικα που γράφει κατά καιρούς. Εγώ απλά τη βρίσκω μοναδική και συγκλονιστική.

Κρύψε με στην αγάπη σου,
στ' όνειρό σου, στο κρεβάτι σου
κρύψε με στο χαμόγελο
μες στο βλέμμα και το δάκρυ σου,
κρύψε με...

Κρύψε με στην αγάπη σου
ό,τι θέλω να φαντάζομαι,
κρύψε με μες στον κόσμο σου
κι αφήσέ με να σε νοιάζομαι,
κρύψε με στην αγάπη σου
στ' όνειρό σου, στο κρεβάτι σου.

Κρύψε με μες στη σκέψη σου
και τις νύχτες που αγάπησες
κρύψε με στο παράπονο
που στην άμμο το ζωγράφισες, 
κρύψε με...

Γιατί μου αρέσει? Είναι η μουσική? Είναι ο στίχος? Μάλλον και τα δύο που ταιριάζουν τόσο απόλυτα στην πεποίθησή μου ότι οι ανθρώπινες σχέσεις κάθε άλλο παρά τυπικές πρέπει να είναι. Γιατί έτσι είναι οι αληθινές σχέσεις, θες να τα μοιράζεσαι όλα με τον άλλο.Γιατί η ζωή δεν έχει μόνο εύκολα έχει και δύσκολα. Όλα τα ζείς ομορφότερα ακόμα και τα άσχημα αν τα ζείς με παρέα κι ακόμα καλύτερα αν δίνεις και παίρνεις αγάπη από τα άτομα που είναι γύρω σου. Και εδώ κολλάει τέλεια ένα άλλο τραγούδι πιο πιασάρικο.

αν ήσουν μαζί μου αλλιώς θα ξυπνούσα,

θα χα άλλη αναπνοή κι όλα αλλιώς θα τα ζούσα,

αν ήσουν μαζί μου αλλιώς θα πονούσα

πιο γλυκά και πιο απλά αλλιώς θα ζούσα

Αυτό είναι σουξεδιάρικο, δεν αντιλέγω αλλά πείτε μου τώρα ειλικρινά, όταν είμαστε ερωτευμένοι κι όταν αγαπάμε πολύ κάποιον δε μας λείπει συνέχεια και νιώθουμε την απουσία του?Ενώ αμα είναι εκεί κάποιος για μας δεν είμαστε κυριολεκτικά σαν χαζοχαρούμενοι? Σαν παιδάκια στο σχολείο που τους έβαλε η δασκάλα αυτοκόλητο στο τετράδιο επειδή πήραν 10?

Προβληματιστήκαμε πάλι....Καλό σας βράδυ