Η ανανεωμένη renabill όλο όρεξη για αφιερώσεις έχει. Χτες ή θα σου άνοιγα την καρδιά μου σε μια μακροσκελή, συναισθηματική, κουραστική και μπερδεμένη δημοσίευση ή θα συνέχιζα το αφιέρωμα του Χατζηγιάννη.Αλλα δεν τα κατάφερα.

Και σήμερα βγήκαν οι βάσεις και χτύπαγε η καρδιά μου σαν να έδινα εγώ. Ευτυχώς πέρασες σε μια ωραιότατη σχολή και στην Αθήνα.Ένα ΟΥΦ ανακούφισης κι ένα δάκρυ χαράς βγήκαν από μέσα μου! Οπότε δε θα στο χαλάσω με αυτά που σκέφτομαι τόσες μέρες γιατί αυτή η μέρα σου ανήκει ολοκληρωτικά.

Δεν ξέρω αν ήταν η σχολή  ακριβώς αυτή που ήθελες αλλά απο το μήνυμα που μου στειλες κατάλαβα ότι το χάρηκες σαν " Λυκειόπαιδο". Τυχαιο το παρατσούκλι? Δεν νομίζω. . . Κάποτε κάποιος με αποκάλεσε το γούρι του, γιατί πρώτη φορά στη ζωή του πέρασε όλα του τα μαθήματα στο εξάμηνο. Δεν αυταπατώμαι ότι σου έφερα τόση τύχη. Ξέρω καλά ότι όλα μόνος σου τα κατάφερες και συγχαρητήρια για την τόλμη και την αποφασιστικότητά σου "Λυκειάκι" να ξαναδώσεις πανελλήνιες.Σε θαυμάζω όχι γιατί πέρασες δεύτερος, για μένα είσαι πάντα πρώτος, αλλά γιατί δεν το βάζεις κάτω.Να ένα άλλο πράγμα που μου αρέσει σε σένα. Το άξιζες λοιπόν και σου εύχομαι τα καλύτερα. Για τη σχολή που πέρασες, για τη μετέπειτα σταδιοδρομία σου και για τη ζωή σου γενικότερα. Αφιερωμένο το παρακάτω στιχάκι λοιπόν...

Τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν εχω γευτεί,

αφού κρύβεται το αύριο σ'ότι έχω ονειρευτεί

τα καλύτερα θα ρθουν μάτια μου δεν ανησυχώ

φτάνει το δικό σου πρόσωπο να βλέπω όταν ξυπνώ.

Λένε ότι η χαρά είναι διπλή χαρά και η λύπη μισή λύπη όταν έχεις κάποιον να την μοιραστείς. Ούτε καν μπορείς να αναλογιστείς  το πόσο υπέροχα νιώθω μετά από τόσο καιρό που είμαστε και οι δύο ΕΔΩ!

Θα είναι καλό το βράδυ απόψε. Θα κάνω όμορφες σκέψεις. Κι αύριο ακόμα καλύτερο- κλείνουν ακριβώς 2 μήνες από τη μέρα που με φίλησες πρώτη φορά.........