ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ - ΕΠΕΤΕΙΟΣ: Λυπητερό τραγούδι για αγάπες

Δεν μπορώ την επέτειο, τον κόσμο γύρω τα ποτά

Αυτό το τέλειο τίποτα με τους 2 μας αγκαλιά

Δε μπορώ το χορό μας, κλεφτές ματιές στον ουρανό (γιατί αν υποτίθεται αγαπάς και δεν προσποιείσαι γι αυτά που νιώθεις κοιτάς στον άλλο στα μάτια)

την ανάσα σου στο σώμα μου τα χέρια γύρω απ'το λαιμό!

Δε μορώ να γιορτάσω, ούτε και να λυπηθώ

Δε μπορώ πάω πάσο, τέτοια μέρα δε μπορώ

κάθε μέρα που περνάει σε διαγράφω

κάθε ώρα προσπαθώ

μα έρχεται πάλι ετούτη η μέρα κι απ'τη ζωή μου σε ζητώ! (γιατί καλώς ή κακώς έχω απίστευτη μνήμη.Ποτέ δεν ξεχνάω 3 πραγματα για κάποιον που θεωρώ σημαντικό! την πρώτη φορά που με φιλησε, την πρώτη φορά που κοιμηθήκαμε αγκαλιά και την μέρα του χωρισμού!)

Δε μπορώ να θυμάμαι μια σκιά να νοσταλγώ

Πως θες στα αστέρια να μαι όταν εσύ δεν είσαι εδώ?

Δε μπορώ το χορό μας κλεφτές ματιές στον ουρανό

την ανάσα σου στο σώμα μου, τα χέρια γύρω απ'το λαιμό.

Δε το αφιερώνω σε σένα γιατί οι στίχοι είναι λυπητεροί και στίχοι χωρισμού! Όμως έχουμε επέτειο σήμερα κι έχω μια μικρομελαγχολία που λείπεις. Θα θελα να κοιτάζαμε τα αστέρια αμίλητοι χέρι-χέρι για 5 λεπτά. Μόνο αυτό το απλό, και τίποτα άλλο. Αντ'αυτού γράφω στο μπλοκ και διαβάζω, όχι κι ότι πιο ευχάριστο.

θα νευριάσω, μη  με ρωτησεις, ΕΠΕΤΕΙΟ? Τι επέτειο? Κλείνουν 2 μήνες απο κείνο το τέλειο μήνυμα που μου στειλες στη μια η ώρα το βράδυ.Βάζω στοίχημα ότι εκείνο το βράδυ που μου το στειλες δεν μπορούσες να κοιμηθείς. Ούτε και γω μπορούσα, και πριν και πόσο μάλλον μετά το μήνυμα.Ήταν αμοιβαία η αϋπνία. . . Και την ίδια μέρα με αγκάλιασες στην εκκλησία, και με φίλησες.Αν χωρίσουμε θέλω να ξέρεις ότι αυτή η αγκαλιά είναι το 4ο πράγμα σε σένα που δε θα ξεχάσω ποτέ όσος καιρός και να περάσει.ΜΟΝΟ αν πάθω ατύχημα και χάσω τη μνήμη μου ή Αλσχάϊμερ!

Με ξάφνιασες με το μήνυμα και μου αρέσει να με ξαφνιάζουν και να μου κάνουν εκπλήξεις γιατί όπως είπες και μόνος σου είμαι λίγο τρελή.Μου αρέσουν τα αυθόρμητα και τα απλά πράγματα,να διαβάζουμε αγγλικά μαζί, όταν δεν έχουμε χρόνο να πηγαίνουμε για λίγο περπάτημα, να δούμε μια ταινία στο ντιβανάκι της γιαγιάς,να σου μαγειρέψω κάτι που λαχταράς (εξάλλου ο έρωτας λένε περνάει από το στομάχι).Σαν τρελή που ειμαι μου αρέσουν και μερικές τρέλες, όπως το να έρθεις νυχτιάτικα κάτω από το σπίτι του Γιάννη μόνο για να μου δώσεις ένα φιλί και μια Καληνύχτα, μου αρκεί να σε δώ για 5 λεπτά και να σε αγκαλιάσω για να ναι όλη η μέρα μου τέλεια........ Κουκουρούκου ο εγκέφαλος έχει γίνει. Ήμουν που ήμουν με αποτελειώνεις σιγά σιγά αλλά μου αρέσει.

Και τώρα που σου εκμυστηριεύτηκα τι μου αρέσει πιστεύω πως πρέπει να μάθεις και  το μοναδικό πράγμα που δε μου αρέσει, γιατί με ξενερώνει, με πληγώνει αφάνταστα και δεν αντέχω και μόνο στην ιδέα του. Είναι η ΑΠΟΣΤΑΣΗ με κείνον που θες να σαι μαζί! Ειτε χιλιομετρική, είτε σωματική είτε πνευματική.  Κι εντάξει η χιλιομετρική πες πάει στο διάολο αντέχεται,αν νιώθεις ότι ο άλλος είναι κολημμένος μαζί σου και δε θα κανει τρελες, άντε αντέχεται κάπως και η σωματική που πάνε πακέτο. Η τρίτη είναι που δεν αντέχεται με τίποτα. Ή ο συνδυασμός δεύτερης και τρίτης. Ποιός θα μπορούσε να είναι με κάποιον που δεν τον θέλει σωματικά? Η που το μυαλό του είναι κολλημενο αλλου? Ο χωρισμός λένε είναι ένας μικρός θάνατος. Όμως η απόσταση είναι Ο Θάνατος.....

ΝΑΙ ο χωρισμός είναι μικρός θάνατος και για τους 2.και γι αυτόν που παίρνει την απόφαση να χωρίσει και γι αυτόν που πρέπει να προσγειωθεί απότομα από τα συννεφα και να δεχτεί την απόφαση του άλλου.Όμως είναι καλύτερα να γίνει πριν πληγωθεί κανείς.

Ανέφερα χιουμοριστικά κάτι για τους Ιχθυες και μάντεψες πως είναι κατι που με πληγώνει. Με πληγώνει κυρίως γιατί είναι το μόνο που δεν αντέχω και τις έχω βιώσει τις αποστάσεις και τις ξέρω καλά. 2 φορές κιόλας με διαφορετικό αλλά εξίσου επίπονο τρόπο. Δεν κατηγορώ κανένα τους όμως και δεν πονάω που χώρισα, αλλά για το πως χώρισα.Στη λάθος στιγμή γιατί έτσι αμαυρώνονται τα όμορφα που έζησα μαζί τους.Κι εγώ θέλω να θυμάμαι μόνο τα όμορφα! Απλά θυμώνω με τον εαυτό μου γιατί ξέρω πως ήταν τεράστιο λάθος μου να αφεθώ και όντας υπερβολικά ρομαντική να πιστέψω ότι μπορούσα να τις καλύψω. Με πήραν στο λαιμό τους και οι φίλοι μου που λέγανε αν δε προσπαθήσεις δε θα ξέρεις. Και προσπάθησα.Προσπάθησα πάρα πολύ αλλά μόνο εγώ! Και δεν αρκεί να προσπαθεί ο ένας.Αν με ρώταγες αν θα άλλαζα κάτι στο παρελθόν μου θα έκανα τις ίδιες επιλογές. Τα ιδια άτομα θα ερωτευόμουν και τα ιδια πράγματα θα έκανα απλά στη μια περίπτωση θα χώριζα από τη στιγμή που αμφέβαλλα και στη δεύτερη θα γίνονταν όλα όπως το χα σχεδιάσει δε θα παρασυρόμουν να καλύψω τόση χρονική και χιλιομετρική και ιδεολογική απόσταση.Νόμιζα ότι η αγάπη είναι πάνω απ'όλα αλλά δεν σκέφτηκα ότι αυτή μπορεί να μην υπήρχε. Έλα όμως που η καρδιά δε λειτουργει με πρόγραμμα.

Πάντως από όλο αυτό κάτι έχω μάθει.Να κάνω υπομονή, που νευριάζω εύκολα και γίνομαι γκρινιάρα. Ίσως γι αυτό  έχω χειριστεί εξαιρετικά τις αποστάσεις μας μέχρι τώρα (θέλω να πιστεύω).Κι όπως έγραψα και στο προηγούμενο κείμενο μπορεί να μη στο έχω πει ποτέ ξεκάθαρα αλλά δε θα άντεχα να πέρναγες στην επαρχία. Δε θα άντεχα την απόσταση και τρίτη φορά και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα προσπαθούσα να την παραβλέψω γιατί οι πειρασμοί είναι πάρα πολλοί εκεί έξω ειδικά για έναν άντρα και στην ιδέα ότι μπορεί να προσπαθώ πάλι μόνη μου κι ότι εκγαταλείπεις την προσπάθεια μόλις δεις τα σκούρα. Και δε θα την αντέξω να σαι σίγουρος, αν ποτέ βαρεθείς και  θελήσεις να φύγεις να το κάνεις αμέσως. Μη μείνεις ουτε μια μέρα μαζί μου χωρίς να με θες και χωρίς να περνάς καλά για να μη στεναχωρηθώ, η για να μη μείνεις μόνος σου μέχρι να βρεις την αντικαταστάτριά μου. Θέλω ΟΛΕΣ οι μέρες όσες κι αν είναι αυτές που θα ζήσουμε μαζί να είναι ΑΛΗΘΙΝΕΣ.