Όπως λέμε Λονδίνο,Άμστερνταμ ή Βερολίνο.. Καμία σχέση. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, η Κατερίνη έχει ένα κοινό με το Λονδίνο τουλάχιστον. Τις ατέλειωτες βροχές. Σε αυτή την πόλη, νομίζεις ότι βρέχει όλη την εβδομάδα.

Πρώτη μέρα μετά από καιρό (2η αν βάλεις και εχθές το απόγευμα που γυρίσαμε) και ο καιρός μας υποδέχτηκε με βροχή. Εννοείται ότι εχθές μας υποδέχτηκαν, κουνώντας την ουρά, και 2 λογαριασμοί, ένας εκ των οποίων ληγμένος εδώ και μια εβδομάδα.. Ευτυχώς μικρά ποσά.

Με υποδέχτηκε βέβαια και ένα καλό νέο.. Οι υπογραφές για τη στατιστική υπηρεσία, για τα λεφτά της απογραφής! Βέβαια άγνωστο πότε θα τα βάλουν, αλλά εφόσον κινήθηκε κάτι, θετικό είναι.. Το ποσό.. Ελαφρώς απογοητευτικό, αλλά στη δική μας κατάσταση φαίνεται περιουσία.. Γιατί όταν θα μπει, θα είμαστε σε φάση που θα έχουμε πάρει μαχαίρια και θα ξύνουμε τους τοίχους για να φάμε.. Όσο να ‘ναι λίγος ασβέστης για ασβέστιο, καλός θα είναι, μια και ούτε γάλα δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε, όταν κοπεί το επίδομα του Στέλιου και αν και εφόσον δεν έχουμε βρει δουλειά. Εκτός αν γίνει ένα θαύμα και βρεθεί κάτι.. Εμείς τις προσπάθειες μας θα τις κάνουμε..

Φέτος ο χειμώνας προβλέπεται δύσκολος, αλλά σαν δίδυμος, μπορώ να επιβιώσω και σε πυρηνική καταστροφή και σε αεροπορικό δυστύχημα, όπως είπε και η κοπέλα ενός παιδιού που μεγαλώσαμε μαζί, του γιού της γυναίκας που δουλεύει η μάνα μου.

Ο λόγος που μείναμε στην Αθήνα σχεδόν μια εβδομάδα μετά το γυρισμό από τη Νάξο, ήταν ένας γάμος το Σάββατο, όπου γνώρισα κι αυτή την κοπέλα που λέω, που κατά σύμπτωση έχουμε γενέθλια την ίδια μέρα! Μόνο που την περνάω 2 χρόνια.

Παντρευόταν η αδελφή του παλικαριού αυτού, 3 χρόνια μικρότερη μου η κοπέλα. Με αυτά τα 3 παιδιά, το παλικάρι που είναι συνομήλικος και τις δίδυμες αδελφές του, μεγαλώσαμε μαζί και μικρά παίζαμε. Τώρα η μια κοπέλα έχει δύο κοριτσάκια και η άλλη παντρεύτηκε. Γλυκές κοπέλες και με αθώο βλέμμα.

Πόσο πίσω γύρισα.. Τους περισσότερους είχα να τους δω χρόνια.. Τον αδελφό τους μια δεκαετία, τα ξαδέλφια τους μπορεί και 20 χρόνια, μια άλλη κοπέλα, κι αυτή ξαδέλφη τους, 26 χρόνια, από εκείνες τις διακοπές, των 9 μου χρόνων, στο Βραχάτι, μαζί με την οικογένεια, όπου ψάχναμε με το αγόρι να βρούμε όνομα για το γατάκι που θα μας δίνανε, το παιδί της γάτας Ηλέκτρας, της θείας τους, που πέθανε πρόσφατα.. Μόνο εκείνη έλειπε, η καλόκαρδη κυρία Βιβή… Ήταν όμως ο γιός της, που είχα να δω σχεδόν εικοσαετία, μένει πια και δουλεύει στην Αγγλία, έχει παντρευτεί Αγγλίδα και έχει ένα εννιάχρονο αγοράκι, που μιλάει πολύ καλά Ελληνικά, προς τιμή του πατέρα του που το έμαθε. Τη γυναίκα του την ονόμασα Bridget Jones ( ελπίζω να το έγραψα σωστά) από την ταινία,με το ομώνυμο ημερολόγιο- για όποιον την έχει δει- μοιάζει με την ηθοποιό, τη Rene Zelvenger(αυτό σίγουρα το σκότωσα).

Περάσαμε πολύ ωραία και φάγαμε φαγητά που κάποια από αυτά δεν νομίζω θα ξαναφάω.. Στην Αίγλη Ζαπείου, με εκλεπτυσμένη κουζίνα.. Δεν είναι μπακαλοταβέρνα να έχει κοκορέτσια και κοντοσούβλια. Το γλυκό επίσης στο τέλος (δεν έκοψαν τούρτα, είχαν ένα γλυκό στο τέλος, στυλ πάστας, στρογγυλό) πρέπει να ήταν ένα από τα πιο κορυφαία που έχω φάει ποτέ μου!

Κατά τα’ άλλα, οι μέρες στην Αθήνα κύλισαν βαρετά. Είχα τις κλειστές μου και δεν ήθελα να δω άνθρωπο.. Υπήρχε βέβαια λόγος, κάποια προβληματάκια υγείας που έχω από καιρό. Όχι κάτι σοβαρό αλλά είναι ολίγον τι εκνευριστικό. Θέμα γυναικολόγου. Ελπίζω να βρούμε λύση. Πρέπει να του σκανάρω κάποιες εξετάσεις να του στείλω. Ευτυχώς που παίζει στα δάχτυλα τους υπολογιστές, από ό, τι φαίνεται γιατί οι εξετάσεις είχαν μείνει στην Κατερίνη και μόνο ηλεκτρονικά θα μπορέσω να του τις δείξω πλέον.. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.. Βασικά, σίγουρα ισχύει ότι ‘’ ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό’’ άρα αφού αυτό δεν θα με σκοτώσει, σίγουρα θα με κάνει δυνατή.

Αλλά σε πρώτη φάση, φέτος το καλοκαίρι, με έκανε να έχω μαύρες κουρτίνες..

Οι κουρτίνες μόνο άνοιξε το χρώμα τους επειδή πήγα στον μόνο τόπο που αγαπώ. Την υπέροχη Νάξο.

Χαίρομαι πολύ που ο Στέλιος την αγάπησε, αν όχι όπως εγώ, τουλάχιστον τόσο πολύ ώστε να θέλει να ξαναπάμε με την πρώτη ευκαιρία. Του άρεσε πάρα πολύ!

Όντως περάσαμε όμορφα. Μέσα στην απλότητα 7 ημερών, όπου κάθε μέρα είχαμε ένα παρόμοιο πρόγραμμα. Ας είναι καλά η εργατική εστία που μας επιχορήγησε, γιατί θα ήταν αρκετά δύσκολο να πάμε. Αλλά έτσι δώσαμε μόνο 17 ευρώ για όλες τις μέρες.

Πρωινό που μας ετοίμαζε αυτός που είχε το ξενοδοχείο.

Ντύσιμο και ετοιμασία για παραλία.

Περπάτημα μέχρι ΚΤΕΛ ,να πάρουμε λεωφορείο για Άγιο Προκόπη ή Αγία Άννα, για μπάνιο.

Μπάνιο και κολύμπι τουλάχιστον 30-45 λεπτά, στις 2 αυτές πανέμορφες παραλίες.

Φαγητό δίπλα στη θάλασσα, νοστιμότατο και σε πολύ καλές τιμές! Σερβιρισμένο από ευγενικούς ανθρώπους, που δεν σε βλέπουν σαν Ευρώ όπως σε άλλα μέρη πχ στην γειτονική Πάρο. Αφού 2 γυναίκες, από 2 διαφορετικές ταβέρνες, μας είδαν στη Χώρα που κάναμε βόλτα και μας χαιρέτησαν, με μια φορά που καθίσαμε στο μαγαζί τους. Ο άλλος ο σερβιτόρος, στο ιστορικό ζαχαροπλαστείο ‘’Ραντεβού’’, το γλυκό που δεν έφαγε ο Στέλιος, μας το έβαλε σε κουτάκι για το δωμάτιο και με πλαστικά πηρουνάκια, μαχαιράκια και χαρτοπετσέτες!

Μετά την ταβέρνα, επιστροφή με το λεωφορείο στο δωμάτιο, για ένα μπανάκι.

Το βράδυ βόλτα στη Χώρα και μετά επιστροφή στο δωμάτιο.

Μες την απλότητα τους ήταν οι πιο υπέροχες μου μέρες! Στο μέρος που αγαπώ με τον άνθρωπο που αγαπώ, να του δείχνω κάθε γωνιά και μυστικό ενός τόπου που έχω λατρέψει κεραυνοβόλα.. Από το 1990 που πήγα, δεν αγάπησα άλλο μέρος τόσο. Θα έμενα μόνιμα, αν υπήρχε ευκαιρία..

Αν ποτέ με έπαιρναν αναπληρώτρια, εκεί θα ήθελα να πάω.. Και να ριζώσω μετά.. Να μην ξαναφύγουμε. Ακόμα κι η Κατερίνη με κουράζει κάποιες φορές. Η υγρασία της, αυτή και μόνο. Σηκώνεσαι ορθή γωνία.

Αυτά λοιπόν από μένα μέχρι στιγμής.

Για τον φίλο που ζήτησε τη συνταγή, υποσχέθηκα να την βάλω. Έχω χρόνια να το φτιάξω, αν και είναι πολυαγαπημένο γλυκό!

Η εκδοχή που έχω είναι για κατάψυξη. Άλλοι το βάζουν και ψυγείο, αλλά σίγουρα χάνει κάτι από την νοστιμιά του, κατά τη γνώμη μου.

ΜΩΣΑΙΚΟ (για 8 μερίδες)

-350 γρ μπισκότα

-1 πακέτο βούτυρο

-190 γρ. ζάχαρη

-2 αυγά

-50 γρ. κακάο σκόνη

-κονιάκ

Σπάμε τα μπισκότα σε κομμάτια μικρά, με τα χέρια.

Ζεσταίνουμε το βούτυρο μέχρι να λιώσει.

Προσθέτουμε την ζάχαρη, τα αυγά (χτυπημένα), το κονιάκ και το κακάο, μέσα σε μια λεκανίτσα, μαζί με το λιωμένο βούτυρο και ανακατεύουμε πολύ καλά μέχρι το μείγμα να γίνει λείο.

Προσθέτουμε τα σπασμένα μπισκότα και ανακατεύουμε ξανά.

Αφήνουμε το μείγμα λίγο να κρυώσει και να σταθεί και μετά το αδειάζουμε σε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο ( ή και περισσότερα, αυτό θα φανεί από την ποσότητα του μείγματος).

Το βάζουμε στην κατάψυξη για λίγες ώρες και είναι έτοιμο να κοπεί.

ΥΓ1:Τα χρώματα στην φωτογραφία, δεν είναι πειραγμένα. Η φύση είναι ο μεγαλύτερος ζωγράφος.. Απολαύσαμε το πιο υπέροχο ηλιοβασίλεμα, πάνω στο κάστρο αλλά και όταν κατεβήκαμε, στο λιμάνι.

ΥΓ2: Την συγκεκριμένη συνταγή δεν την έχω φτιάξει, έφτιαχνα μια άλλη, αλλά δεν την βρίσκω.. Μάλλον την είχα σε χαρτί και κάπου το έχω τρυπώσει, άγνωστο που.

ΥΓ3: Ένα κουτί κακάο για το γάλα, έκανε το δρομολόγιο του τίτλου. Το αγόρασα στη Νάξο και έβαζα στο γάλα, το πήρα Αθήνα και το τύλιξα και το έφερα Κατερίνη.