Στα περισσότερα παραμύθια, κυρίως στα λαϊκά, που έχουν διασωθεί από στόμα σε στόμα, υπάρχουν κάποιες σταθερές εισαγωγές και κατακλείδες. Οι πιο γνωστές (τουλάχιστον αυτές που έχω συναντήσει εγώ) είναι οι εξής:

ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ

1.Μια φορά κι έναν καιρό….

2.Μια φορά κι ένα ζαμάνι…

3. Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα της αφεντιάς σας...

4.Παραμύθι μύθαρος κι η κοιλιά μου πίθαρος…

5.Παραμύθι μύθι μύθι,

το κουκί και το ρεβύθι

εμαλώνανε στη βρύση.

Πέρασε και η φακή

και τα βάζει φυλακή,

μα η φάβα της φωνάζει,

φακήηη, βγάλτα έξω,

δεν πειράζει.

ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΣ

1.Και ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα….

2.Κι ήμουνα κι εγώ εκεί, μ΄ ένα κόκκινο βρακί...

3.Κι ήμουνα και γω εκεί και με κέρασαν φακή…

4.Κι ήμουνα και γω εκεί και καναν γέλια και χαρές και ξεφάντωσες τρελές…

5.Μήτε ήμουνα εκεί, μήτε και σεις να τα πιστέψετε…

6.Ψέματα κι αλήθεια, έτσι είν΄ τα παραμύθια.

Αν γνωρίζετε κάποια άλλη εισαγωγή ή κατακλείδα, προσθέστε την.

Ή αν σκεφτείτε κάποια καινούρια μόνοι σας.

Να μία δική μου εισαγωγή:

Μικρό  και νεραιδοφερμένο,

παραμύθι αγαπημένο,

θα γυρίσει, θα γυρίσει,

μία πόρτα θα χτυπήσει,

ίσως να ναι η δική μας!