Πολλά Ελληνικά ονόματα έχουν μία αναμενόμενη ερμηνεία, ωστόσο καμία Ελληνική λέξη, όπου και να χρησιμοποιείται δεν είναι τυχαία. Εκτός από τα ονόματα που χρησιμοποιούμε συχνά, μου έκαναν εντύπωση μερικά που δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ την πραγματική τους έννοια.



Αγαθοκλής = αγαθός + κλέος (ο έχων καλή φήμη)
Αλέξανδρος-α = αλέξω: απομακρύνω + ανήρ, ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος, σημαίνει ετυμολογικά «σπρώχνω τους ανθρώπους (εχθρούς)
Αριάδνη = άρι: πολύ + αγνή
Αγλαΐα = αγλαός: φωτεινός, λαμπερός
Αλκμήνη = αλκή: αποκρούω + μήνη: σελήνη
Αναστάσιος = ανα + ίστημι: στέκομαι
Γεώργιος = εκ του γεωργώ (γη + έργον)
Δημήτριος = Δη (δωρικός τύπος του Γη) και μήτηρ
Δημοσθένης =  δήμος + σθένος (η δύναμη του λαού)
Διογένης = Ζευς + γένος (ο Θεογέννητος)
Ελένη = ελέ: κυριεύω, κατακτώ (λαμπάδα)
Ειρήνη = είρω (λέγω ) + νους
Επαμεινώνδας = επί + άμεινον, ο προοδευτικός
Ερατώ = ερώ: αγαπώ (η αξιολάτρευτη)
Ετεοκλής = ετεός:αληθής + κλέος, (ο έχων αληθινή δόξα).
Ευάγγελος = ευ + αγγέλω (ο φέρων καλά μηνύματα)
Ευδοκία = ευ + δοκώ:έχω άποψη
Ευδοξία = ευ + δόξα, (η έχουσα καλή φήμη)
Ευτύχιος = ευ + τύχη
Ευφημία = ευ + φημί
Ηλέκτρα = ηλέκτωρ: ο ακτινοβολών ήλιος, (η ακτινοβολούσα από χάρη)
Θάλλεια = εκ του θάλλω (ειμαι πλήρης)
Θουκυδίδης = Θεού + κύδος: δόξα (ο δοξάζων τον θεό)
Ιάσων = ίασις: θεραπεία, (ο θεραπευτής)
Ιοκάστη = ίον + κάζω:στολίζω
Ιφιγένεια = ίφι:ισχυρά + γίγνομαι
Καλλιόπη = κάλλος + ωψ:οφθαλμός
Κλεοπάτρα = κλέος + πάτρη, (η δόξα της πατρίδος)
Λαέρτης = λαός + αιρώ: εκλέγω
Λεωνίδας = λαός + οίδα: γνωρίζω
Λητώ = λανθάνω
Λυσιστράτη = λύω + στρατός
Νεφέλη = νέφω: χύνω ύδωρ
Ξενοφών = ξένος + φωνέω
Οδυσσέας = οδύσσομαι: διώκομαι
Οιδίπους = ύδης + πους (ο έχων πρησμένα πόδια)
Όλυμπος = εκ του λάμπω
Παυσανίας = εκ του παύω
Περικλής = περί + κλέος (ο ένδοξος)
Πηνελόπη = πήνη:υφάδι + λέπω:εκτυλίσσω
Ποσειδών = πόσις: ποταμός + είδω: είμαι αρμόδιος
Προμηθέας = προ + μήθος: μέριμνα (ο προνοητικός)
Ρέα = εκ του ράος (έτοιμος)
Σωκράτης = σώζω + κράτος
Τηλέμαχος = τήλε: μακριά + μάχομαι
Φοίβος = φάος: φωτεινός
Χριστόφορος = Χριστός + φέρω

Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και διάφορες ονομασίες τόπων.
Ασία = άση: κόρος (πλούσια χώρα) ή απο άτος (μεγάλη έκταση)
Αττική = αττα: ατταική (παλαιότατη)
Αχαιός = α(επιτ.) +γαία = γηγενής
Ευρώπη = ευρύς + ωψ
Ευρώτας = ευ + ροος
Θεσσαλία = θέσις + αλς:θάλασσα
Θράκη = θράσσω: καταστρέφω
Καλλιρρόη = καλώς + ρέω
Λάκων = λα (επιτ.) + ακέων (ολιγομίλητος)
Μακεδών = μακεδνός: υψηλός, μακρός
Σαλαμίνα = αλς (σαλ) + μίνυς: μικρός (βρίσκεται κοντα στην ξηρά)
Σλάβος = σάλος + βάω (βαίνω)
Σπάρτη = σπείρω
Ωρωπός = η ώρ-ο: η φροντίδα + το ουσιασ. οπός: γαλακτώδης χυμός φυτών (αυτός που έχει τη φροντίδα της συγκομιδής του χυμού των φυτών).

Υ.Γ. Τώρα τι σχέση έχει ο Ευάγγελος που φέρνει "καλά μηνύματα" με τον συνονόματο βουλευτή ή ο Γιωργάκης, με τον γεωργό, δεν μπορώ να γνωρίζω..