Το ρητό «άτυχοι όσοι ζήσουν σε καιρούς με ιστορικό ενδιαφέρον» άλλοι την χρεώνουν στους Κινέζους και άλλοι σους Ιάπωνες. Λίγη σημασία έχει όμως! Κινέζοι και Ιάπωνες ξέρουν πολύ καλά τί σημαίνει «ιστορικό ενδιαφέρον»

Διότι ο αναγνώστης του μέλλοντος μπορεί να μη διαβάσει για το πως γεμίσαμε iphone, Cayenne και Dahon, αλλά θα διδαχτεί σίγουρα για θερμούς και ψυχρούς πολέμους (που έλεγε και ο Ραφαηλίδης), καταστροφές και μεγάλα εγκλήματα!

Για κάθε σταγόνα μελάνι που ξοδεύτηκε για τον Ελληνικό, Ευρωπαϊκό ή Ασιατικό πολιτισμό, δεκάδες τόμοι τυπώθηκαν για τους πολέμους των ίδιων. Γιατί το αίμα και ο φόβος μυρίζουν δεκάδες φορές πιο έντονα και προσελκύουν τους ανθρώπους τραβώντας τους κατευθείαν από το πρωτόγονο DNA τους!

Κάπως έτσι πρέπει να οσμίζεται ο πλανήτης την ανάσα της Ευρώπης και παρακολουθεί με λεπτομέρειες...

Εδω και μέρες λοιπόν γυρίζοντας την Κίνα βλέπω στα κινέζικα sites πρώτη μούρη τα καμάρια του ΠΑΜΕ και σε άλλες φωτογραφίες, τον Μπαρόζο με τον Γιωργάκη και μπροστά τον Σόιμπλε με το καροτσάκι του! Στα δείπνα (επίσημα και μη) σε ρωτάνε για το χρέος της μικρής σου χώρας, για το ποιος φταίει και για το αν θα μείνεις στο Ευρω!
Και τί να εξηγήσεις στον Κινέζο...ότι έφταιγες που δανειζόσουν; Οτι έφταιγαν που σου δάνειζαν; Ότι δανειζόσουν γιατί ήταν η εύκολη λύση; Ότι σου δάνειζαν για να μπορείς να αγοράζεις ότι πουλούσαν;

Αδιανόητες πρακτικές για  μυαλά που δεν μπορούν να καταλάβουν τη λογική της πολιτικής εξάρτησης μιας χώρας από μία άλλη (ευτυχώς)!

Διακρίνεις παρόλα αυτά μια ειλικρίνεια στον τρόπο που ρωτάνε. Οι Κινέζοι είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζουν με σεβασμό την Ελλάδα. Έχουν βέβαια πάντα στο μυαλό τους τον έρημό τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη και τους υπόλοιπους που αν ήξεραν που θα καταλήξουμε μια μέρα θα έκαναν παραγγελία "μία γύρα" σφηνάκια κώνειο για όλους...

Οι Κινέζοι είναι ίσως ο μοναδικός λαός στον κόσμο που δεν αποκαλεί την Ελλάδα «Greece» αλλά «Shilla» (Σίλα), Hellas δηλαδή! Η κινέζικη γλώσσα γλίτωσε μέχρι και από τη δική μας βλακεία που γράφαμε περήφανοι Greece ακόμα και στα διαβατήρια! Από κάτι τέτοια μικρά πράγματα κάθεσαι και σκέφτεσαι ότι ολα τα κομμάτια του παζλ της πολιτισμικής, πολιτικής και οικονομικής ηλιθιότητας έκαναν 20-30 χρόνια να μπουν στη θέση τους αλλά τώρα, δόξα το θεό, καθόμαστε και καμαρώνουμε!

Μερικές μέρες πριν ενας κινέζος γύρω στα 50 γύρισε και με ύφος 18 Κομφούκιων με καθησύχασε... «Μην ανησυχείς Νίκος... και η Κίνα βρέθηκε πολλές φορές σε θέση δύσκολη...όπως και με μας...ετσι και με σας, κάποιος την κατάλληλη στιγμή θα βρεθεί να κανει το σωστό!».

Τί να του απαντούσα; Ότι εμείς μόνο από το Μαρμαρωμένο Βασιλιά περιμένουμε πια; Να του πω ότι  οι έλληνες πάνω στην κάψα τους να κάνουμε ήρωες καταντήσανε να χειροκροτάνε τον Κουρουμπλή; Να του πω ότι εμείς δεν είμαστε ενα δισεκατομμύριο για να ξεπεταχτεί ενας Κάι- Σεκ (ή κανένας Jet Lee) έτσι στα ξεκούδουνα και από το πουθενά. Μια χούφτα άνθρωποι είμαστε και ξέρουμε ο ενας τί κάνει ο άλλος! Ξέρουμε ότι άνθρωπος να ξεπλύνει τη ξεφτίλα ΔΕΝ υπαρχει. Θα το πιούμε το ποτήρι μέχρι τέλους...

Ο δρόμος της φωτογραφίας είναι από την περιοχή Bohai στη Βόρεια Κίνα! Κοιτώντας τέτοιους δρόμους τόσο μακριά από το σπίτι σου λειτουργεί καμιά φορά όπως όταν κοιτάς τη φωτιά στο τζάκι...ο δρόμος αλλάζει χρώματα, τα φώτα δε μένουν ποτέ τα ίδια και το μυαλό βρίσκει το χώρο του...