Κάποιες φορές θαυμάζω κάποιους ανθρώπους. Που με κάποια κίνησή τους μπορούν να φέρουν άνω- κάτω τον κόσμο. Φυσικά για να το καταφέρεις αυτό δε χρειάζεται αναγκαστικά να είσαι ο superman που με μπράτσα σαν οροσειρές, βρακάκι 80’s και γωνίες στο πρόσωπο σαν του Ριτζ Φόρεστερ. Μπορεί να το καταφέρεις κι ως Γκούφυ με γιλέκο ταλαίπωρου και νοημοσύνη Σεραφίνο.

Ο δρόμος όμως προς την πτώση του Παπανδρέου δεν είναι γνωστός τοις πάσι. Μόνο σε τούτο το blog που ως γνωστόν ανδρώθηκε στην αυλή του Καστριού και έπαιζε τα ωπαλάκια στα μπουτάκια της Δήμητρας Λιάνη- Παπανδρέου μπορεί κάποιος να μάθει την αλήθεια.

Πριν λίγες μέρες ο πρόεδρος είχε ανησυχία. Σκεφτότανε το χρέος που όλο μεγάλωνε και χτυπούσε ανήσυχα τα κουπιά από το κανό στην μπανιέρα του Μαξίμου. Χτύπησε το κουδούνι και ξάφνου ο μπάτλερ Αθανασάκης- αρκούδος του έφερε το τηλέφωνο μαζί με μια σαμπάνια. Το χέρι του προέδρου ξεπετάχτηκε αγχωμένα μέσα από τις μπουρμπουλήθρες παίρνοντας βιαστικά το Νο2 της κυβέρνησής του..

-         Έλα χοντρέ..

-         Θα σου λεγα κάτι για τη μαμά σου!

-         Και δε λες; Γρι δε θα καταλάβει!

-         Τι θες ρε αλαφροΐσκιωτε;

-         Με πήρε η Μέρκελ…Κάτι για δάνειο μου είπε, να μας δώσει, να μη μας δώσει, δεν πολυκατάλαβα…Κείνη την ώρα μιλούσα με τη μαμά και την ξεπέταξα..

-         Ε ξαναπάρ’την!

-         Τι λε ρε χοντρέ! Ρόμπα θα γίνω! Μα την απάντηση τη ξέρω, την ερώτηση δε θυμάμαι! Λέω να το πάω σε δημοψήφισμα να ρωτήσω τον Ελληνικό λαό να θυμηθώ! Ένας από τα 10.000.000 Έλληνες δε θα το πετύχει; Του πούστη! Δεν είμαι έξυπνος χοντρέ;

Κάπως έτσι φτάσαμε στην αναγγελία δημοψηφίσματος. Ο πανικός στη χώρα απλώθηκε σαν σακί με πατάτες. Ο Σαμαράς άκουγε το ένα τραγούδι μετά το άλλο της Άννας Βίσση καπνίζοντας. Ο Καρατζαφέρης είχε βάλει στο βίντεο τα top-10 Berlusconi για να παίρνει ιδέες. Ο Τσίπρας κοιτούσε με περηφάνια το εξώφυλλο της γαλλικής εφημερίδας που έγραφε για την Ελλάδα «Le Chaos» κι αισθανόταν περήφανος για το έργο του. Κι οι Κνίτες άλλαζαν στην Αθήνα τις ταμπέλες «Προς Σύνταγμα» να μπερδευτούν οι αγανακτισμένοι για να πιάσει το Π.Α.Μ.Ε. πρώτο τραπέζι Βουλή στο επόμενο συλλαλητήριο.

Ο πρόεδρος αισθάνθηκε πανέξυπνος για την πρόταση του, αλλά πίστευε πως δεν του είχαν απονείμει όσα εύσημα άξιζε! Αισθανότανε ότι αδικήθηκε από το κοινό του μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο..

ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΝ…

-         Είμαι η Μέρκελ. Άκουσα ότι δε σε τιμήσανε για την ιδέα σου πρόεδρε..

-         Όχι μανδάμ, είναι αλήθεια.

-         Δεν πετάγεσαι από τις Κάννες που είμαι με τον Σαρκοζί για να σε…τιμήσουμε λίγο;

Ο πρόεδρος αισθάνθηκε δικαιωμένος. Θέλησε να μοιραστεί τη χαρά του με τον Νο2 της κυβέρνησης…

-         Έλα χοντρέ!

-         Αν με ξαναπείς χοντρό θα σε βάλω να πεις το Πάτερ ημών ανάποδα!

-         Χα! Γιατί το λέω ίσια; Άκου χοντρέ, πάω Κάννες να με τιμήσουν οι Ευρωπαίοι! Θα μου δώσουν κανένα φοίνικα υποπτεύομαι!

-         Σε κομπόστα μπορεί, για τίποτ’ άλλο δεεεεε σε βλέπω..

Οι Κάννες είναι ένα από τα ομορφότερα μέρη της νότιας Γαλλίας. Εκεί πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες σουρτούκευαν κι έφτιαξαν τις πρώτες πόλεις. Εκεί ο πρόεδρος έκοβε βολτούλες ψάχνοντας την αίθουσα που θα τιμηθεί. Αναγκάζεται να ρωτήσει έναν περαστικό!

-         Monsieur! Μήπως ξέρετε πού μοιράζουνε φοίνικες;

-         Τι τους θέλετε;

-         Για τη σαλάτα! Με δουλεύετε κύριε; Για να τιμηθώ ήρθα! Καλά, δε με ξέρετε; Έλεος, πρώτη μούρη μ’ έχουν οι ειδήσεις όλου του κόσμου!

-         Δε φτάνει που είσαι παπάρας, είσαι και ψώνιο!

-         Είδες που με ξέρεις;

Ο πρόεδρος καταλήγει σε μια σκοτεινή αίθουσα όπου τον περιμένει η Χιτλερούλα Μέρκελ με τον Σαρκοζί να ‘χει σηκώσει πηγούνι σαν το Βοναπάρτη τρομάρα του..Η Μέρκελ-χιτλερούλα τον πιάνει από το γιακά!

-         Όλο μαλακίες κάνεις προεδράκο στην Αθήνα, το ξέρεις;

-         Ε καλά μην τα παραλέμε, δε δουλεύω και συνέχεια!

-         Σου είπε κανείς να κάνεις δημοψήφισμα;

-         Δεν θυμόμουν την ερώτηση! (γκλουπ)

-         Αν στην πω την ερώτηση θα σταματήσεις να λες μαλακίες όμως, μου το υπόσχεσαι;

-         Αμέ!

-         Ωραία. Άκου την ερώτηση. «Θέλετε να παραμείνετε στην Ευρώπη; Ή δεν θέλετε;»

-         Δεν παίζω, είπαμε μία, αυτές είναι δύο!

-         …!!!

Έτσι αποφασίστηκε να ρθει μ’ αυτό το δημοψήφισμα. Κι η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερε ως προς το μισό. Ξεφτιλίστηκε μεν γιατί το ερώτημα αυτό δεν μπορεί να υπάρχει καθώς η απάντηση θεωρείται αυτονόητη, ξεφτίλισε όμως και τον αντίπαλό του.

Ο Σαμαράς – τρομαγμένος- κι ακουμπώντας την πρωθυπουργία ξέχασε την αντιμνημονιακή πολιτική του και έσκυψε δουλικά σ’ αυτούς που κατηγορούσε λέγοντας «ναι» σε όλα…

Γιατί η ηλιθιότητα αδέρφια, όπως λεν, είναι ανίκητη και ξεπερνάει κάθε είδους διπλωματία!

Και εν τέλει αποδείχτηκε ένα πράγμα. Δεν ξέρω αν είμαστε καλοί, κακοί, πάντως ακόμα και σε στιγμές κρίσης εμείς οι Έλληνες είμαστε απίστευτοι! Όλα πουτάνα, ξανά και ξανά!

Και σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους που μυξοκλαίνε, αν μη τι άλλο, εμείς πάμε προς το γκρεμό με στυλ πάνω απ’ όλα!

Και δε ξέρω ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος…αλλά αυτό που θα του ευχηθώ από καρδιάς είναι…

Τα θερμά μου συλλαλητήρια κύριε πρόεδρε!