..με σκυφτό το κεφάλι μα μ’ ένα μεγάλο «γιατί» κρεμασμένο στο στόμα κρύφτηκε μετανιωμένος στην αγκαλιά του μονάκριβου πατέρα του..
κλαίγοντας ζήτησε συγνώμη και ανοίγοντας την καρδιά του σαν ρόδο, διάφανο, άρχισε να του μιλά σαν πρώτα.
- Συγνώμη μπαμπά...
- Παιδί μου!
- Να σε ρωτήσω κάτι μπαμπά;
- Το ρωτάς;
- Γιατί μπαμπά ο κόσμος όταν σε πρωτογνωρίζει όλο χαμογελά;
- Μεγάλη συζήτηση αυτή γιόκα μου. Όταν σε πρωτογνωρίζουν πρέπει να θυμάσαι ότι θέλουν να δουν την καρδιά σου, να δουν τις σκέψεις σου, τα αισθήματα σου, το είναι σου...το χαμόγελο λοιπόν είναι σαν το δόλωμα που πιάνουμε τα ψάρια, το καλοκαίρι με την ψαρόβαρκα του κυρ Αλέκου. Θυμάσαι;
- Ναι ναι!
- Έτσι λοιπόν δουλεύει το χαμόγελο. Αλλά πρέπει να θυμάσαι ότι δεν είναι όλα τα δολώματα κακά, σημασία έχει το κίνητρο της καρδιάς. Αυτό έχει σημασία.
- Τι εννοείς μπαμπά;
- Θέλω να πω ότι σημασία έχει ποιος είναι ο σκοπός που οι άλλοι θέλουν να πάρουν όλα αυτά από εσένα. Πιθανώς θέλουν απλά και αληθινά να σε γνωρίσουν και να σε κάνουν φίλο. Είσαι τυχερός τότε.
- Γιατί τι άλλο μπορεί να θέλουν;
- Γιε μου, πόσα θα μάθεις ακόμα; Ίσως να θέλουν απλά να πάρουν ότι μπορούν από σένα, κι όταν δεν τους κάνεις ή έχουν βρει κάποιον άλλον καλύτερο, απλά να σε πετάξουν. Κι αυτό με χαμόγελο, πιθανώς να το κάνουν.
- Γιατί μπαμπά να σε πετάξουν; Γιατί να είναι στην αρχή καλοί;
- Γιατί γιόκα μου στην αρχή ίσως δεν είχαν κάτι καλύτερο από σένα. Ίσως εσύ να ήσουν κάτι ξεχωριστό, ίσως...όμως οι μέρες αλλάζουν και οι άνθρωποι ξεχνούν. Ανακαλύπτουν νέα πράγματα, καινούργια πρόσωπα και ανακαινίζουν το μυαλό τους, πετώντας ότι τους πιάνει άχρηστο χώρο...αν είσαι μέσα στα άχρηστα πράγματα, απλά θα σε πετάξουν.
- Μα γιατί;
- Γιατί αυτή είναι η ζωή γιόκα. Έτσι είναι ο άνθρωπος σ'αυτόν τον κόσμο. Χαμογελά, παίρνει αυτό που θέλει, αν δεν του κανείς...σε πετά.
- Γιατί μπαμπά να είναι έτσι ο κόσμος;
- Παιδάκι μου, είσαι μικρός ακόμα.
- Γιατί μπαμπά να είμαι μικρός και να πονάω τόσο; Δεν γίνετε να γίνω μεγάλος;
- Μην βιάζεσαι γιόκα μου, μείνε όσο μπορείς παιδί, ανέμελο και αφελή. Όταν μεγαλώσεις να δεις πως θα πονάς...
- Εσύ δηλαδή μπαμπά πονάς;
- Εγώ; Χμ...μην σε νοιάζει για μένα παιδί μου.
- Γιατί μπαμπά;
- Γιατί σ’ αγαπώ παιδί μου...
Στην βόλτα μου στο internet, διάβασα το παραπάνω κείμενο...
Δεν ξέρω αν είναι ένας πραγματικός διάλογος ή αν είναι παρμένος από κάποιο βιβλίο , ξέρω όμως ότι το βρήκα απόλυτα αληθινό!
Συνοπτικό , αλλά λέει τόσα πολλά!!!
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Σκέψεις...Από Καρδιάς...Και Άλλα...