Δεν είναι κάποιο κείμενο με χαρακτήρα δημοσίου ευχαριστώ. Ούτε πρόκειται να μπω σε λεπτομέρειες για την φιλοξενία που μου πρόσφερε απλόχερα μια οικογένεια στην Πάτρα. Αυτό είναι προσωπικό και θα έχει και συνέχεια στη Χαλκιδική θέλω να πιστεύω.

Απλά μερικά highlights από μια εκδρομή που προέκυψε τελείως ξαφνικά και συγκαταλέγεται στις καλύτερες που έχω κάνει. Και μέσα στην εκδρομή βάζω και τις 11 ώρες στο τιμόνι συνολικά σε μια διαδρομή που θα μείνει αξέχαστη.

• Η παρθενική θέαση της γέφυρας Ρίου Αντίρριου στην τελευταία στροφή της Ε.Ο. Πάτρας – Αγρινίου πριν βγει ο δρόμος στον Πατραϊκό κόλπο. Τα φάγαμε αλλά τουλάχιστον μας έμεινε το γιοφύρι.

• Η καλή μαυροδάφνη που σε ζαλίζει γλυκά – και δεν μου αρέσουν καθόλου τα γλυκά κρασιά.

• Το Group73 “Αγαπούλα Πούλα” της παρέλασης στο καρναβάλι Πάτρας 2012. Ο εγκάρδιος τρόπος της Χριστιάνας και η εξυπηρέτησή της σε μια ξαφνική επίδοξη καρναβαλίστρια της τελευταίας στιγμής με κάνουν να θέλω να ξαναπάω στο γκρουπ της του χρόνου.

• Οι καφέδες και τα σουβλάκια στο παραδοσιακό καφενείο “Ερρίκος” στην οδό Κολοκοτρώνη.

• Ο Ι.Ν. Αγίου Ανδρέα και η πρωινή ηρεμία σε μια ολιγόλεπτη προσευχή.

• Το σπιτικό φαγητό και γλυκό σε απεριόριστες ποσότητες από την φοβερή κα Βούλα.

• Τα μπουρεκάκια στο “Παντοπωλείο” της Πάτρας. Και τα λουκάνικα από παστουρμά, ξεχνιέται τέτοιο κάψιμο..;

• Η στολή σούμο του Κυριάκου.

• Τα μικρά καρναβαλάκια στο “Σινιάλο”.

• Η απρογραμμάτιστη συνάντηση μελών στη Ζαΐρα.

• Ο χαβαλές της παρέλασης.

• Τα ατελείωτα λίτρα κρασιού τη μεθυστική Καθαρή Δευτέρα.

• Ο espresso στο χωριό Κερασώνας 40 χιλιόμετρα μετά τον κόμβο Ιωαννίνων.

• Η μακαρονάδα στα Ιωάννινα με τον κολλητό και οι καφέδες για το δρόμο.

• Το πόσο βαρύ μου ακουγόταν το 'λ' του συνοδηγού στην επιστροφή μιας και 4 μέρες ξεσυνήθισα τον σαλονικιώτικο ήχο του.

• Τα χιονισμένα βουνά της Ελλάδας. Ακαρνανικά όρη, Ζαγόρι, Τζουμέρκα, Άσκιον, οι σήραγγες στην Εγνατία Οδό και τα κάτασπρα Γρεβενά στην επιστροφή.

Όταν ένα μουσικό site γίνεται κάτι περισσότερο από ένας χώρος συνεύρεσης ανθρώπων που αγαπάνε τη μουσική απλά. Όταν γίνεται αφορμή να γνωρίσεις μέρη και ανθρώπους. Τότε είναι κομμάτι της καθημερινότητάς σου και όχι απλά χόμπι.

Και του χρόνου να είμαστε καλά :)