Είμαι Κύπρο και το παίζω νοικοκυρά. Δηλαδή, όχι ακριβώς νοικοκυρά, αλλά να, μένω σπίτι όλο το πρωί, κάτι παράξενο για μένα. Ξεσκόνισμα, καθάρισμα, πλυντήριο πιάτων και ρούχων (η φεμινίστρια μέσα μου, μου έκοψε την καλημέρα), μαγείρεμα ,  ’σε, νιώθω να βουλιάζω στην παγίδα με το δευτερόλεπτο. Η ποδιά μου λείπει και η πετσέτα να κρέμεται από την τσέπη της. Και το λουλουδάτο φόρεμα. Και η κατάλληλη κόμμωση. Ποτέ πια ξανά, παλιές ταινίες.

Στις πέντε μέρες άρχισα και το διάβασμα ξανά. Ε, μα πόσες ώρες να ξεσκονίζει το πλάσμα; ’σε που ακόμα και το τηλέφωνο μου έσπασε τα νεύρα. Κάθε λίγο και λιγάκι να χτυπάει, όχι για να ζητάει κάποιο μέλος της οικογένειας αλλά για ο,τιδήποτε άλλο.

Μα για ο,τιδήποτε άλλο, σοβαρά!

-          Καλημέρα σας. Θα μπορούσαμε να σας προτείνουμε κάτι;

-          Καλημέρα, όχι, ευχαριστώ.

-          Μα, έχουμε μια καταπληκτική σειρά από ηλεκτρικά είδη.

-          Δεν ενδιαφερόμαστε, έχουμε. (Αυτός ο πληθυντικός δεν ξέρω πως μου βγήκε, στο μεταξύ)

-          Δεν έχετε κουραστεί από την απλή κατσαρόλα;

-          Είπατε πουλάτε ηλεκτρικά είδη.

-          Ναι, αλλά….

-          Λυπάμαι, βιάζομαι, Καλή σας ημέρα.

Αυτό στις εννέα το πρωί. Στις έντεκα, ντριν, πάλι. Σκέφτηκα θα είναι μια φίλη. Όια!!  που λέμε και στην Κύπρο.

-          Ναι, καλημέρα σας, κάνουμε μια έρευνα, σχετικά με τα τηλεοπτικά προγράμματα που…

-          Καλημέρα σας αλλά δεν έχω χρόνο τώρα.

-          Πότε μπορούμε να σας ξαναπάρουμε;

-          Δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με το θέμα, λυπάμαι.

-          Μα όλοι βλέπουμε τηλεόραση.

-          Καλημέρα σας, συγγνώμη αλλά δεν ενδιαφέρομαι.

-          Θα μπορούσα να μιλήσω με κάποιον άλλον ίσως;

-          Όχι, είμαι μόνη στο σπίτι.

-          Πόσο χρονών είστε;       (ε; Που κολλάει αυτό;)

-          Καλημέρα σας.

Κλείνω λίγο απότομα. Σε πέντε λεπτά ξανά το ντριν. Η μαμά αυτή τη φορά, πάλι καλά.

-          μα πόση ώρα μιλάς στο τηλέφωνο;

-          Δεν μίλησα στο τηλέφωνο.

-          Και τόσες φορές που πήρα γιατί ήταν κρατημένο;

-          Α, ε κάτι έρευνες και διαφημίσεις.

-          Ναι, πιάνουν όλη μέρα τηλέφωνο. Ελπίζω να τους το έκλεισες. Ξέρεις, ότι πολλές φορές με τούτες τις έρευνες και τις διαφημίσεις, πληρώνουμε εμείς και όχι αυτές οι εταιρείες.

-          Ναι, μάμα, ξέρω το.

-          Εντάξει.

Το απόγευμα, έτυχε να είμαι πάλι μόνη στο σπίτι. Για μισή ώρα μόνο. Ντριν, άκουσα, «η Μαρία θα είναι» σκέφτηκα, πάλι έξω έπεσα.  Όμως αυτή τη φορά, έψαχναν κάποιο άτομο συγκεκριμένο. Και πιο συγκεκριμένα τον αδερφό μου.

-          ναι, καλημέρα σας, θα ήθελα να μιλήσω με τον κύριο …..

-          Ναι, καλό σας απόγευμα, απουσιάζει τώρα. Ποια τον ζητάει;

-          Είμαι από την Εταιρεία τάδε και κάνουμε μια έρευνα που αφορά τους νεαρούς αγοραστές καινούριων αυτοκινήτων.

-          Α, δουλεύετε και το απόγευμα;

-          Συγγνώμη;

-          Τίποτα, κάτι δικά μου. Ε, απουσιάζει τώρα. Είναι σημαντικό;

-          Ναι, βεβαίως και είναι. Πότε μπορώ να τον βρω στο σπίτι;

-          Τέτοια ώρα, αν δεν τυγχάνει να απουσιάζει.  

-          Καλά, θα τον ξαναδοκιμάσω αύριο τότε.

-          Γεια σας. (αυτά του τύπου είναι που θα με φάνε)

Δεν πρόλαβε να κλείσω, ξαναχτύπησε. Πάλι τα ίδια.

-          Ναι, καλό σας απόγευμα. Είμαι από την εταιρεία Τάδε και σας συγχαίρω, έχετε κερδίσει ένα σετ για τον λαιμό.

-          Καλό σας απόγευμα. Μη μου πείτε! Σχοινί με μαχαίρι;

-          Δεν κατάλαβα.

-          Ναι, δεν ενδιαφερόμαστε για δώρα σε αυτό το σπίτι.

-          Μα πως, ξέρουμε ότι, στο σπίτι κατοικούνε δύο κυρίες.

-          Καλό σας απόγευμα!

Το κλείνω απότομα. Δεν με φτάνει η φακελοματοφοβία που έχω, να μου λέει ότι γνωρίζουνε πόσες γυναίκες κατοικούνε στο σπίτι μας. Έλεος δηλαδή! Έλα όμως που το ντριν ξανάρχισε.

-          Παρακαλώ;

-          Ναι, εγώ είμαι πάλι. Μα είναι δυνατόν να μην θέλετε ένα σετ μαργαριτάρια για το λαιμό;

-          Γίνονται τα μαργαριτάρια σετ;

-          Ναι, μενταγιόν και σκουλαρίκια.

-          Τότε δεν είναι μόνο για τον λαιμό.

-          Ε, όχι, σίγουρα. Έχουμε και ….

-          Σας παρακαλώ, σταματήστε. Δεν ενδιαφερόμαστε, Καλό σας απόγευμα.

Το έκλεισα και ξανασήκωσα το ακουστικό. Ναι, θα αρχίσει τις γκρίνιες ο γνωστός κόσμος, πως είμαστε κρατημένοι όλη την ώρα, αλλά τουλάχιστον θα γλυτώσω από το ενδιαφέρον του άγνωστου κόσμου. Και αυτό είναι ιερό δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.

Ουφφούξιξ δηλαδή. Ανάσανα.