Μικρές στιγμές του μπερδεμένου μου εαυτού

τα ποιήματα αυτά δημιουργίες του νου,

που σαν τις διαβάζω με πονάνε,

δημιουργίες του νου που με κοιτούν και γελάνε.

Τα άχαρα λόγια, οι επιπόλαιες πράξεις,

οι μεγάλες αγάπες και οι άτονες σκέψεις

έγιναν στίχοι που αν τους διαβάσεις

μπορεί γελάσεις ή και να κλάψεις.

Μα είναι από μένα, απ’ την καρδιά μου,

σφάλματα αγάπης όλα δικά μου!

Είναι για αυτούς που μ ’αγάπησαν,

είναι για αυτούς που έχω αγαπήσει,

είναι για ‘ κείνους που χάθηκαν

μα απ’ την καρδιά μου δεν έχουν σβήσει...