Είναι σχεδόν μία παρά τέταρτο το βράδυ... Πληκτρολογώ άσκοπα στον υπολογιστή μου μέχρι να περάσει η ώρα... Η μαμά είχε πει ότι στη μία, θα έχει νερό...Δεν με ενδιαφέρει, πρέπει να έρθει...Επείγει... Ωραίο το καλοκαίρι, ωραία η θάλασσα, ο ήλιος, ακόμη και τα κουνούπια! Αλλά εντάξει, επειδή μερικοί ποτίζουν τα χωράφια τους πρέπει εμείς καθημερινά να μένουμε χωρίς νερό ώρες ολόκληρες; Και έλεγα εγώ να πάμε να μείνουμε στο κέντρο, να είναι όλα κοντά και τα μαγαζιά και τα πάντα... Λες και με ακούνε ποτέ...Ησυχία ήθελαν μόνο που ησυχία εγώ δεν βρήκα, το ένα μετά το άλλο ξεφυτρώνουν...Το θετικό είναι ότι αύριο θα πάω πάλι να πλέκω βραχιολάκια...Δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά σίγουρα περνάει η ώρα σου κι όπως δεν είμαι μαθημένη, πονάνε και τα χέρια σου... Αλλά μου είπαν ότι αν κάνω κάτι όμορφο και το θέλω πολύ, τότε μπορώ να το κρατήσω για μένα...Δεν παίρνω πολλά λεφτά...Ισα για ένα καφεδάκι...Αλλά δεν θέλω και παραπάνω...Είμαι καλά...Σημασία έχει που δεν κάθομαι σπίτι να σκέφτομαι... Τελευταία σκεφτόμουν πολύ και όλο αυτό δεν μου έκανε καλό...Πάω να κάνω άλλη μια προσπάθεια να δω αν ήρθε το νερό...