Ασυμβίβαστος
Από τότε που βαρέθηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω..
16 Ιουλίου 2012, 17:36
Μία επιτυχημένη συνέντευξη..
Προσωπικά  

Πότε μία συνέντευξη θεωρείται επιτυχημένη;

Μάλλον όταν ακολουθεί μία ακόμα.. και επιτέλους αισθάνεσαι ένα βήμα, πριν την ένταξη σου στο εργατικό δυναμικό του τόπου..

Έτσι ακριβώς ήταν η προτελευταία συνέντευξη που έδωσα. Περίμενα στον χώρο αναμονής και ένιωσα ιδιαίτερα αγχωμένος, κάτι που δεν είχα συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Βλέποντας τους υποψήφιους πριν από εμένα και μετά από μένα, δεν φοβήθηκα τίποτα. Ίσως γιατί ήταν πολύ μικροί σε ηλικία και σίγουρα δεν είχαν τις γνώσεις μου, γνώσεις που δεν αποκτάς απλά διαβάζοντας βιβλία ή έχοντας δέκα master και μεταπτυχιακά, γιατί αυτές οι γνώσεις αποκτήθηκαν μετά από κόπο αποκλειστικά σε χώρους εργασίας.

Αφού ήρθε η σειρά μου και είπαμε τα πρώτα κλασικά που λέγονται σε κάθε συνέντευξη, ήρθαμε στο ζουμι:

-Το βιογραφικό σου είναι το εντυπωσιακό. Είναι το καλύτερο από όσα έχω στα χέρια μου και θεωρώ ότι 50% και παραπάνω το έχεις για αυτήν την θέση. Υπάρχει ένα μόνο πρόβλημα. Πόσα λεφτά θέλεις;

Ακριβώς επειδή κατάλαβα την παγίδα, του είπα ότι τα χρήματα είναι κάτι που θα τα βρούμε. Όταν είσαι έξι μήνες χωρίς δουλειά, το μόνο που δεν σε νοιάζει είναι το πόσο ακριβώς θα παίρνεις. Τελικά η επιμονή του να πω ένα νούμερο, ήταν συνεχής.

-Πες ένα ποσό;

-Ας πούμε ότι ξεκινάμε με 1000 και στην πορεία το συζητάμε για επανεξέταση.

-Κοίτα να δεις. Εγώ ένας υπάλληλος είμαι. Ο διευθυντής μου είπε μόλις εχτές πως για ηλικίες κάτω από 25 ετών, η πληρωμή είναι μόλις 500 ευρώ. Για ποιον λόγο λοιπόν να πάρει εσένα που θέλεις τα διπλάσια. Εγώ θα πω 800 ευρώ, γιατί πραγματικά δεν θέλω να σε χάσω.

Στην δεύτερη συνέντευξη που ήταν μόλις τρεις μέρες μετά, ένιωσα αυτό που μου είπε ο πρώτος που έδωσα συνέντευξη. Τότε μίλησα με τον διευθυντή.

-Είναι πολλά τα λεφτά. Δύσκολοι καιροί και δεν υπάρχει δουλειά. Πόσα λεφτά θέλεις;

-Ας ξεκινήσουμε με 800 ευρώ.

-Γιατί να μην πάρω δύο πιτσιρίκια με 500 τον έναν;

-Ότι πληρώνετε παίρνετε. Τα πιτσιρίκια, όσα διαπιστευτήρια και αν έχουν, για να φτάσουν στο επίπεδο μου θα χρειαστούν δέκα χρόνια. Αυτό προσφέρω. Άμεση εξυπηρέτηση, χωρίς χρόνο προσαρμογής.

Ίσως να μην του άρεσε η απάντηση μου. Τρίτη συνέντευξη δεν ήρθε ποτέ. Τηλέφωνο από αυτούς δεν ξαναχτύπησε.

video 


Η απογοήτευση είναι ένα είδος χρεοκοπίας. Χρεοκοπίας επειδή ξοδεύουμε πολλά σε ελπίδες και προσδοκίες.

Το σκίτσο, είναι δανεισμένο από το facebook. Δυστυχώς δεν βρήκα την αυθεντική πηγή της. Ελπίζω να μην θίγει κανέναν.. γιατί κάπως έτσι είναι και η πραγματικότητα.

7 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

jorge (16.07.2012)
Τάσο, καταρχήν μην απογοητεύεσαι γιατί είσαι νέος και ικανός.
Κατά δεύτερον, πριν 2 μήνες ένας συνάδελφός σου πήγε Γερμανία (Μόναχο) και βρήκε μια καλή δουλειά αμέσως. Μετά από λίγο πήγε και η κοπέλα του, που αυτές τις μέρες περνάει από συνεντεύξεις (σίγουρα όχι σαν αυτή που περιεγραψες). Στη θέση σου θα το σκεφτόμουν να πήγαινα για λίγα χρόνια.
Δες επίσης για καμιά part-time, freelancing δουλίτσα το
jobs.freestuff.gr
sven (16.07.2012)
Φίλε Τάσο,
 
η τραγωδία στις μέρες μας δεν είναι μόνο η παντελής απουσία του αυτονόητου δικαιώματος για εργασία, με τις συνεπακόλουθες ολέθριες συνέπειες που ακούμε και βλέπουμε. Στην τραγωδία αυτή ήρθαν να προστεθούν και ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η μη αμειβόμενη εργασία, οι εκβιασμοί και η στυγνή πλέον εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που όμοιά της είχαμε να ζήσουμε εδώ και πολλές δεκαετίες και από την εποχή του αποκαλούμενου εργασιακού  Μεσαίωνα...
 
Τα παραδείγματα που συγκλονίζουν πολλά και τα ανθρώπινα δράματα ακόμη περισσότερα. Σου εύχομαι από καρδιάς καλή δύναμη, υπομονή και, πάνω απ΄όλα, αγωνιστική διάθεση. Αυτό το τελευταίο είναι που μας βοηθά καθοριστικά για να ανταπεξέλθουμε στις κάθε είδους οριακές στιγμές στη ζωή μας. Χωρίς αυτό, ακολουθεί η παραίτηση και η άνευ όρων παράδοση...
 
Πονάς, στεναχωριέσαι, υποφέρεις, στερείσαι. Άρα είσαι ζωντανός και άρα υπάρχει ελπίδα!!! Συνέχισε να αγωνίζεσαι και είναι βέβαιο πως κάποια στιγμή και με κάποιον τρόπο κάτι καινούργιο θα προκύψει:)))
 
Η σκέψη μου και οι πιο ελπιδοφόρες ευχές μου, νάσαι σίγουρος, πως βρίσκονται κάπου εκεί κοντά και σε συντροφεύουν νοερά:)))
Oraclas (16.07.2012)
Φίλε Γιώργο,να 'σαι καλά. Έχω ήδη μία πρόταση από Ουκρανία. Απλά δεν το έχω πάρει απόφαση να φύγω. Δεν είναι θέμα φόβου, απλά μου αρέσει ο τόπος μου και επιπλέον όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα, βρίσκονται κοντά μου.. Αν πάλι φτάσει ο κόμπος στο χτένι.. ίσως να μην υπάρχει άλλη επιλογή.Φίλε Σβεν,
σε ευχαριστώ από καρδίας. Όσο και να απογοητεύομαι προσπαθώ, απλά βλέπω πως οι περισσότερες δουλειές θέλουν πλέον γνωστό. Όχι μέσο, απλά κάποιον να σε γνωρίζει. Και το κρίμα είναι ότι έχω γνωρίσει πολύ κόσμο σε άλλους και τώρα.. Σε αυτήν την συνέντευξη όμως πήγα από μόνος μου. Σε κάποιον άλλον που δούλεψα για έναν μήνα, άκουσα από όλους τους συναδέλφους, τα καλύτερα λόγια.. και όμως αυτός που με πήρε εποχιακά, προσλαμβάνει άτομα με λιγότερα προσόντα από εμένα, και περισσότερες υποχρεώσεις (π.χ. οικογένεια). Σαν δικαιολογία εκ των έσω, άκουσα πως δεν με έχει του χεριού του. Στην ουσία όμως όλοι μα όλοι έχουν έναν γνωστό. Αυτό είναι κάτι που το αντιμετώπισα σε όσες εταιρείες πήγα. Έκανε κάποιος την βλακεία και μετά έβγαινε λάδι.. μόνο και μόνο επειδή ήταν ξάδελφος του διευθυντή. Η απογοήτευση μου δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι δεν βρίσκω δουλειά, αλλά και με τους ανθρώπους, το ότι δεν δίνουν σημασία στους άλλους, παρά μόνο αν τους συμβεί και σε αυτούς το ίδιο. Περίτρανο παράδειγμα, δύο φίλοι που εδώ και μήνες συμπάσχουν μεν μαζί μου, και ξαφνικά με ρωτούν τι να κάνουν καθώς υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στις πληρωμές τους και υποψία χρεοκοπίας στην εταιρεία που δουλεύουν.
Hastaroth (17.07.2012)
Δυστυχώς,η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε επειδή δέν υπάρχει παιδεία.Ακόμα και γιά να είσαι επιχειρηματίας,εργοδότης,χρειάζεται να έχης παιδεία-γιά να μπορής να καταλαβαίνης από διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού και από εταιρική κοινωνική ευθύνη.Γιά να μπορής να εκτιμήσης το όφελος που σού δίνει ένας έμπειρος υπάλληλος έναντι ενός νεώτερου,"φτηνώτερου" αλλά άπειρου.Αλλά δυστυχώς εδώ όλοι τα θέλουν όλα πρώτης ποιότητας και τζάμπα-ακόμα και τους εργαζόμενους.Γι'αυτό γιγαντώθηκε ο δημόσιος τομέας,γιατί οι νέοι,βλέποντας την συμπεριφορά τέτοιων εργοδοτών,προτιμούσαν να βολευτούν σε μιά κρατική θεσούλα.
Ως εκ τούτου,αγαπητέ Τάσο,θα σε συμβούλευα ν'αρχίσης να μαθαίνης Ουκρανικά.Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να "ξεριζωθής" απ'την χώρα σου,αλλά αφού στην Ουκρανία βρέθηκε άνθρωπος να εκτιμήση τα προσόντα σου και να σε θεωρήση άξιο να δουλέψης μαζί του,γιατί να μείνης στην Ελλάδα που σε απαξιώνει;Κι'εξ άλλου,πάντα θα μπορής να έρχεσαι εδώ γιά διακοπές-γιατί,τελικά,μόνο γι'αυτό θα είναι πλέον αυτή η χώρα,έτσι που την κατάντησαν οι επί 30 χρόνια πολιτικοί "ηγέτες" της.....
Oraclas (18.07.2012)
Φίλε Αλβέρτο,δεν μπορώ να σου βρω άδικο σε τίποτα από όσα λες. Η παιδεία, που δεν έχουμε, είναι το κλειδί για όλα. Για την κατάντια μας, για την πολιτική μας, για τη ζωή μας, για τις ελπίδες μας που εξανεμίζονται, για την συμπεριφορά μας προς άλλους, για τροπό που εκφραζόμαστε και φυσικά ακόμα και για την δουλειά που αυτήν την περίοδο και για τα επόμενα χρόνια θα μας αποσχολεί ιδιαίτερα.Εμένα δεν με πειράζει να δουλέψω με λιγότερα από όσα αξίζω, με πειράζει η δικαιολογία που δίνουν. Δεν το δέχομαι. Η χώρα μας που ανέδειξε τον πολιτισμό και την Δημοκρατία, δυστυχώς είναι μία χώρα αναξιοκρατίας.. Ίσως το σκεφτώ πιο σοβαρά να μεταναστεύσω..
Hastaroth (18.07.2012)
Πρίν κάποια χρόνια,όταν πήγαινε κάποιος νεαρός σε συνέντευξη,ο υποψήφιος εργοδότης τον ρωτούσε "έχεις ξαναδουλέψει"; κι'όταν αυτός τού απαντούσε αρνητικά-γιατί νέος ήταν,τώρα μόλις πρωτόβγαινε στην αγορά εργασίας-ο υποψήφιος εργοδότης τού απαντούσε "α,λυπάμαι,εμείς θέλουμε κάποιον έμπειρο".Και φυσικά ο νέος παρέμενε άνεργος και ποτέ δέν αποκτούσε την απαραίτητη εμπειρία (βέβαια και στους έμπειρους δέν  έδιναν τα λεφτά που πραγματικά άξιζαν,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα....).Τώρα λοιπόν οι νέοι αυτοί,οι μή έμπειροι,προτιμούνται απ'τους εργοδότες γιατί είναι "φτηνοί"-μπορούν να τους δίνουν λίγα λεφτά-και όταν αποκτήσουν κάποια εμπειρία ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω,ο εργοδότης τους διώχνει,γιά να πάρη καινούργια "φουρνιά" από "φτηνούς" νέους και άπειρους.Φαίνεται λοιπόν πως στην χώρα που κάποτε δίδαξε το "μηδέν άγαν",ότι δηλαδή τίποτε δέν πρέπει να γίνεται σε υπερβολικό βαθμό,οι (ώς επί το πλείστον απαίδευτοι) επιχειρηματίες-εργοδότες διαπράττουν την μιά υπερβολή (τού να προσλαμβάνουν μόνο έμπειρους,αποκλείοντας την είσοδο και "νέου αίματος" στην αγορά εργασίας) μετά την άλλη (τού να προσλαμβάνουν μόνο νέους και άπειρους,επειδή μπορούν να τούς πληρώνουν φτηνά,απορρίπτοντας όμως τα οφέλη που έχουν από έναν έμπειρο υπάλληλο που θα αποδώση αμέσως).Πότε άραγε θα καταλάβουν ότι και οι δύο υπάλληλοι -ο έμπειρος και ο άπειρος-χρειάζονται στην επιχείρησή τους ώστε να υπάρξη συνέχεια;
 
Oraclas (22.07.2012)
Το έχω ζήσει και αυτό το σενάριο που αναφέρεις, από μια μεγάλη εταιρεία πληροφορικής. Τότε θυμάμαι μου είχε πει μία γυναίκα ακριβώς αυτό: ότι δεν έχω εμπειρία και εγώ της είχα απαντήσει, πως αν δεν με προσλάβει, δεν θα μπορέσω να αποκτήσω..

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
oraclas
Τ.Χ.Κ.
DBA
από ΒΥΡΩΝΑΣ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/oraclas

Στίχοι, μουσική, αποφθέγματα και όσα πράγματα αγαπώ και θέλω να μοιράζομαι..

Tags

Neruda Άγγελος αγάπη Διδάγματα Αγάπη Ελπίδα ελπίδα παιδιά Φιλία φτώχεια Αλαζονεία Αλληλεγγύη Αστεία Βιβλία Γνώμες Διακοπές Θυμός Προσωπικά φιλία Εμπειρία Ενδιαφέρον ετυμολογία Ενδιαφέροντα Επικαιρότητα έρευνα Έρευνα Μουσική έρωτας τραγούδι ποίηση ευτυχία ιστορία Ιστορίες_Καθημερινής_Τρέλας νοσταλγία Παιδιά Παράξενα Περίεργα πίστη Ποίηση πόλεμος προσωπικά Στρατός Χιούμορ ρητά στιχάκια Συμβουλές Ταινία ταινίες Τζόγος Τρίτη Ηλικία φιλοσοφία Φόβος χιούμορ Πληροφορική χρήμα Ψυχολογία



Επίσημοι αναγνώστες (18)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links