υστερα απο ενα λουκουλειο μεσημεριανο γευμα στου ψυρρη, στην παλια ρεβεκκα (αρνουμαι πεισματικα να μαθω το καινουριο ονομα του μαγαζιου αλλα αυτο ειναι μια αλλη θλιμενη ιστορια)ειπα να κανω μια βολτα μοναχος,τοσο για να κατεβει ολο αυτο το φαγητο που περιδρομιασα αλλα και για να κανω λιγο και την ατομικη μου ψυχοθεραπεια!περπατωντας  την αγαπημενη μου διαδρομη -ψυρρη-μοναστηρακι-πλακα-πολλοι και γνωριμοι θαμμωνες ηταν εκει περα!ο φιλος μου ο αιγυπτιος που πια ανημπορος γυρναει μονος του σ ενα αναπηρικο καροτσακι παντα ομως με τον ιδιο σκυλο για παρεα,ο μακρυμαλλης ζακης που καθε φορα κανουμε ακριβως  την ιδια κουβεντα(οτι θα του αγορασω κρουασαν κι αυτος απο αυριο θα κοψει τη πρεζα)"τελευταια μερα μανο, σου το ορκιζομαι μου λεει(αφου καθε φορα ξανασυστηνομαστε).πιο κατω ο αμιλητος περιπτερας που αν δεν τον ξερεις θα νομιζεις οτι καποιος τον εκβιαζει και καθεται μεσα στο περιπτερο, αλλα τον εχω συνηθισει πια!!!σεργιανιζοντας στα σοκακια της πλακας εφτασα τελικα στον ισως πιο ομορφο δρομο που εχω αντικρυσει στην ζωη μου.την διονυσιου αεροπαγητου!παντα με το που παταω το ποδι μου εκει με πιανει ενα ριγος.αφου πηρα μια μπυρα ειπα να κατσω λιγο σ ενα παγκακι απεναντυ απο την εισοδο του μουσειου.η εικονα ειναι μαγικη εκει περα.το ολο σκηνικο μου το  χαλασαν καποιοι τουριστες που ακουγα να σχολιαζουν το οτιδηποτε εβλεπαν χλευαστικα(λες και ξαφνικα επειδη μας φουνταραν οι πολιτικοι αυτου του τοπου η ιστορια μας δεν αξιζει τπτ).ενας χλευαζε τα σπιτια που ηταν απεναντυ απο το μουσειο λεγοντας και γελοντας οτι κι αυτα παρανομα θα χτιστηκαν εδω,αλλος κουνοντας το κεφαλι του φωτογραφιζε ενα gate 13 που ηταν γραμμενο σε ενα μαρμαρο εξω απο ενα σπιτι(οχι του φιλου μας του Ακη).καθομουν τους κοιταζα κι αναρωτομουν πως ειναι δυνατον ενας ανθρωπος που μολις εχει βγει απο αυτο το υπεροχο μουσειο,που ειδε τι σημαινει ελληνικος πολιτισμος με τα ματια του να μιλαει ετσι απαξιωτικα.πραγματικα στεναχωρηθηκα.πεισμα στο πεισμα ειπα απο μεσα μου"μανο μου συνεχισε τη βολτα σου"σαν να θελα να περπατησω κι αλλλο να υπενθιμησω στον εαυτο μου ποσο λαθος κανουν ολοι αυτοι που ξαφνικα μας χλευαζουν ετσι.περπατοντας κι αφου πια αρχιζε να σουρουπωνει στα αυτια μου ερχοταν μια υπεροχη μελωδια!οσο περπαταγα προς τα κατω τον δρομο τοσο η μελωδια γινοταν και πιο εντονη!¨ουρανε,οχι δεν θα πω το ναι"μια υπεροχη πλανοδια ορχηστρα επαιζε χατζηδακι΄τι συναισθημα ηταν αυτο?να καθεσαι να χαζευεις την ακροπολη και να ακους αυτες τις υπεροχες μελωδιες!"αυτο ειναι ελλαδα"μονοφωνησα και χαρηκα που οι διπλανοι μου που με ακουσαν εγνεψαν καταφατικα!η χαρα μου ομως δυστυχως δεν κρατησε πολυ!ενας αντρας γυρω στα 60 ερχεται με φορα σε δυο κυριες που στεκοντουσαν μπροστα μου και τους λεει"τι βλακειες καθεστε κι ακουτε εδω περα.να δειτε ενα τουριστα που εχει βαλει μια μαριονετα και παιζει πιανο,να ξετρελαθειτε.καθεστε κι ακουτε εδω τους κοιμισιδες¨"."αυτο ειναι ο ελληνας" μου ειπε μια κοπελια χαμογελωντας που με ειχε ακουσει πριν να μονολογω!δεν ειναι δυνατον σκεφτηκα.δεν ειναι ετσι η ελλαδα κι απεγνωσμενα κατηφορησα προς τα κατω.στο μνημειο του φιλοπαππου!εκει θα παω να δω τον ηλιο να χανεται.σκεφτηκα.περνωντας απο την εκκλησιτσα του αγιου δημητριου του λουμπαδιαρη,ανεβηκα το μονοπατακι και υστερα απο λιγο βρεθηκα σε ενα μερος που στην κυριολεξια σου κοβει την ανασα!απο την μια πεντακαθαρα να εχεις στο πιατο την ακροπολη και το ηρωδειο και απο την αλλη μια θεα που φτανει μεχρι τον πειραια κατω!εκει αφου φορεσα τα ακουστικα μου,ακουσα τα "συνεργα"του αγαπημενου μου καλλιτεχνη κι ακονισα και λιγο την φωτογραφικη μου.εκει βλεποντας ολη αυτη την αρμονια επιτελους ησυχασα!το κεντρο της αθηνας ,σκεφτηκα, απο τον κολωνο και την ακαδημια πλατωνος ,τον κεραμεικο,μεχρι και την πλακα και το θησειο σε καθε σου βημα νομιζεις οτι συνεχως ακροβατεις πανω στην ιστορια του παγκοσμιου πολιτισμου,κι αυτο δεν υπαρχει ουτε στα λονδινα,ουτε στις αμερικες και τελικα ισως αυτοι οι ανεγκεφαλοι που μας χλευαζουν να το κανουν επειδη ζηλευουν!που μια  χωρα με χιλια δυο προβληματα,ειναι τελικα ενας απο τους πολιτισμους που ομοιο τους δεν θα βρουν οσο κι αν ψαξουν στην ιστορια της χωρας τους!ανακουφισμενος  απο αυτη την σκεψη κι αφου ο ηλιος πια ειχε κρυφτει για τα καλα,κατεβηκα τρεχοντας με την προσμονη να ξανασυναντησω αυτη την ομορφη μπαντα!ευτυχως ηταν ακομα εκει."εκλεισα" τ αυτια μου και αφησα τις μελωδιες τους να με συνεπαρουν υπο το φως της ακροπολης πια!χωρις να αφησω κανενα πικροχολο σχολιο να μου χαλασει την βραδυα και επιτελους ξανα περηφανος που γεννηθηκα σε αυτη τη χωρα!!!