...είτε στο δέρμα μας, είτε στην ψυχή μας... Όλα αφήνουν το σημάδι τους. Ένας έρωτας, μια φιλία, ένα λάθος... Όλοι οι άνθρωποι που γνωρίζουμε, θα μας αφήσουν κάτι... Και κάποια στιγμή, λίγο πριν αφήσουμε την τελευταία μας πνοή σε αυτόν τον κόσμο, θα κοιτάξουμε το σώμα μας και θα τα δούμε όλα εκεί... Ένα προς ένα...

Σχέσεις…ανθρώπων, φίλων, εραστών, εχθρών…



Επιλέγουμε τον κύκλο μας και οι ρόλοι εναλλάσσονται. Η ζωή η ίδια είναι κύκλος, όσο κι αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, μου το υπενθυμίζει συνέχεια.



…κι εγώ…πάντα ερωτευμένη, με όλους και με όλα…τα βλέπω όλα μέσα από πρίσματα, πρόχειρα φτιαγμένα, δικά μου.

Πραγματικότητα έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει.

Ούτε κανόνες.

Συναισθήματα μονάχα και στιγμούλες.

Όλα στο κόκκινο. Όλα στα άκρα. Αν αγαπάς, πρέπει να είναι πολύ. Αν μισείς, το ίδιο. Να φουσκώνουν όλα μέσα σου και να νομίζεις ότι δεν αντέχεις άλλο κι όμως πάντα εκπλήσσεις τον εαυτό σου και πάντα υπάρχει χώρος για λίγο ακόμα.

Η ένταση είναι αυτή που κάνει τις στιγμές μας τόσο μοναδικές. Η ένταση της χαράς, της λύπης, του θυμού, του έρωτα, των χρωμάτων, των πραγμάτων, της μουσικής.



Όλα στη διαπασών.



Ας τα διαλύσουμε όλα.



Να μην μείνει τίποτα μέτριο...

[...]

And I know we go deeper than skin but what lies within
It's still deeper than we know

And for all this pantomime
You should see the state I'm in
I couldn't heal myself with time alone
I have you tattooed on my skin
All I ever wanted was to hold you
What can I do now to make things new
I ain't trying to write you into a song
'Cause you're too sacred and I would feel wrong
But when irony life holds,
I was finally ready to meet you half way
You turned and walked away

I couldn't heal myself with time alone
I have you tattooed on my skin...

Χαρά.