… όλοι αυτοί που δεν μπορούν να κοιμηθούν τα βράδια…

ζωγραφίζουν στα σκοτεινά με το δάχτυλο στον τοίχο

περπατάνε στο σκοτάδι και εύχονται να ήταν φαντάσματα…

κανείς να μη μας δει…

ξεχειλίζουν από εκατομμύρια στιγμούλες και χάνονται…μπερδεύονται δεν ξέρουν πια τι είναι πραγματικό

…χώνονται στο παλτό κάποιου που περπατάει δίπλα τους

 και του σφίγγουν το χέρι…να μην τους αφήσει…να μην τους κρατήσει 

«τυλιγμένοι κι οι δυο στο δικό σου παλτό»

…αγαπάνε τόσο δυνατά που καταστρέφουν

…άθελα τους

όλοι εμείς που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουμε

όλοι εμείς που στην πραγματικότητα

δεν θέλουμε να υπάρχουμε

Χαρά.