Δεν έχει πάντα σημασία ο προορισμός, όσο το ταξίδι. Το ταξίδι που θες να πάς με το σώμα να το πάς με το μυαλό και την καρδιά. Παίρνοντας την καλύτερη παρέα μαζί σου, αυτή που θες κάθε φορά το ταξίδι θα είναι ευχάριστο κι όχι μοναχικό. "ΠΕΤΑΩ ΤΗ ΣΚΟΥΦΙΑ ΜΟΥ" λένε για μένα. Με χαρακτηρίζει, την πετάω για ταξίδια και παρέες με ανθρώπους που μου εξάπτουν τη φαντασία,με συνοδεύουν στα ταξίδια και στην τρέλα μου. Γενέθλια φίλου χτες και γιορτάσαμε με σουβλάκια κι αναψυκτικά στην παραλία.ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΣ ΑΓΟΡΑΚΙ! Απλά πράγματα, μα τόσο όμορφα.Η ομορφιά της ζωής σε απλά πράγματα βρίσκεται άγγελέ μου. Πρώτη φορά βραδινό μπάνιο, πέρασα φανταστικά που έζησα κάτι τέτοιο κι ας μην το μοιράστηκα μαζί σου. Ανάψαμε δάδες σε πασσάλους που καρφώσαμε στην άμμο και βουτήξαμε. Λίγο φοβόμουν στην αρχή αλλά 5 άντρες με μια γυναίκα,ήξερα ότι με πρόσεχαν μια χαρά...Βαθιά δεν πήγαμε έτσι κι αλλιώς αλλά ποτέ δεν ξέρεις.Έβλεπες πάρα πολλά αστέρια κι ας ήσουν ακόμα στην Αττική. Φαντάσου τι χαμός γίνεται στο χωριό σου από αστερισμούς. Μέχρι τις 3 κάτσαμε στην παραλία και μετά στην αυλή να μιλάμε για 1002 πράγματα. Για τα παιδικά μας χρόνια, για το τώρα και για το πως φανταζόμαστε τον εαυτό μας σε 10 χρόνια ή αν μας έπεφτε το τζόκερ. Τα μάτια κλείνανε αλλά ήταν η πιο όμορφη αυπνία που έχω ζήσει σε όλη μου τη ζωή. Τελικά στις 6 μιση τα χαράματα πέσαμε να κοιμηθούμε αλλά υπήρχε ακομα μια γλυκιά υπερένταση, μάλλον λόγω μπάνιου. Το κρεβάτι διπλό  αλλά συμβιβάστηκα. Παρ'όλη την κούραση δεν απλώθηκα σε όλη την έκταση.Έμεινα στην μεριά μου και προσποιήθηκα ότι ήσουν και συ μαζί μου και με αγκάλιαζες όσο κοιμόμουν.Ίσως γιατί αυτό θα μου λείπει πάντα να με αγκαλιάσεις την ώρα που κοιμάμαι. Σκεφτόμουν στον ύπνο μου το παραθαλάσιο εκλησσάκι που μου έλεγες.Αναρωτήθηκα πως να είναι και το φερνα σε διάφορες εικόνες στο μυαλό. Φτάσαν 4 ώρες ύπνου, και ξυπνώντας δεν σε βρήκα δίπλα μου.Δεν πειράζει,γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν σε είχα έτσι κι αλλιώς πλάι μου όταν σε χρειαζόμουνα. Θυμήθηκα εκείνο το όνειρο στο παλιό νησιώτικο χωριουδάκι με τα ερειπωμένα σπίτια στο ύψωμα και ηρέμησα.Δεν το είδα τυχαία.Ήταν ο φοβος μου που επιβεβαίωνες μέρα με τη μέρα. It takes two to tango.Όσο κι αν σε εμπνέει ο παρτενέρ δεν έχει κανένα νόημα να χορεύεις έναν χορό πάθους με κάποιον που σέρνει βαριεστημένα τα πόδια του σαν να μην θέλει να είναι στην πίστα με όλο του το είναι! Το γιορτινό κλίμα συνεχίστηκε και το πρωί κι έτσι κάναμε άλλο ένα γρήγορο μπάνιο με τα παιδιά πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής σπίτι το μεσημεράκι.Ολοκλήρωση......