Η κάθε φωτογραφία είναι για να μας θυμίζει πράγματα και καταστάσεις. Απεικονίζει φάσεις της καθημερινότητας, της ζωής μας και τα μέρη που έχουμε πάει ή τα τοπία της καρδιάς μας. Μια εικόνα όσο χίλιες λέξεις δε λένε? Αυτό ήθελα και γω, μια ωραία χαρούμενη φωτογραφία μας.Ναι φωτογραφία μας τόσο καιρό ζήσαμε όμορφα πράγματα μαζί.Έχω μόνο τις αναμνήσεις και τα δάκρυά μου τα βράδια που μου λείπεις, ναι δάκρυα.Μακάρι να μπορούσα να σου περιγράψω πόσο συγκλονιστηκές έβρισκα τις στιγμές μας και να καταλάβεις.Αλλά ποτέ δε φάνηκαν να σε προβληματίζουν ή να σχολιάσεις θετικά ή αρνητικά αυτά που έγραφα. Μαζί σου ένιωθα ολοκλήρωση και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε αγαπάω ακόμα, αλλά ποτέ δεν το κατάλαβες. Πονάω γι αυτό, που δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω και να ξανακάνουμε αυτά που κάναμε λάθος,να σαι δίπλα μου στα δύσκολα όταν σε θέλω, ήταν το μόνο που ήθελα από σένα και δεν μπόρεσες να μου το δώσεις, με κράταγες σε απόσταση κι ας ήξερες ότι τις απεχθάνομαι.Δεν άντεχα να πεθαίνω από αγάπη στην αγκαλιά σου και συ να μη μπορείς να με σώσεις, να με κάνεις να τρέμω ότι θα ξαναπεράσω κάτι τέτοιο δεύτερη φορά.Η μόνη μας φωτογραφία όταν ήμασταν μαζί, μια κρύα φωτογραφία, αδιάφορη μετά από λίγες μέρες είναι το αποτέλεσμα.Την έχω θάψει κάπου, δεν θέλω να τη θυμάμαι εκείνη τη μέρα και εκείνο το πάρτυ, ένιωθα ότι ήμασταν κυριολεκτικά δυο ξένοι.Δυο ξένοι ήμασταν, με διέλυσε αυτό που έγινε και όμως το άφησα πίσω γιατί σε αγαπάω.Και συ δεν το έθιξες καν ούτε μετά από μήνες κι ας σκέφτηκες πως ήταν λάθος και με στοίχειωνε κάθε μέρα, ώρα και λεπτό να μην ξανασυμβεί τίποτα.Προσπάθησα να το αναφέρω αλλά δεν είδα ανταπόκριση κι ο φόβος αντί να σβήνει ερχόταν και μου κάθονταν στο λαιμό.Μπορεί ότι ανήκει στο παρελθόν να είναι παρελθόν αλλά τελικά δεν μπορούμε να το θάβουμε γιατί μας κάνει ζημιά.Ναι την έθαψα τη φωτογραφία.Αν ήσουν ένας οποιοσδήποτε περαστικός από τη ζωή μου δεν θα με πείραζε. Μα δεν ήσουν κι ούτε ήθελα να ήσουν ένας απλός περαστικός.Με πονάει πάρα πολύ, δε φαντάζεσαι πόσο τραγικά πονάει να έχω ζήσει αυτό το πράγμα με τον άνθρωπο που αγαπάω και χρειάζομαι κοντά μου περισσότερο απ'όλους κι απ'όλα. ΕΦΥΓΑ απ'τη ζωή σου με βαριά καρδιά, αναγκάστηκα να το κάνω, να δω αν θα με αναζητήσεις! Πήγα Σαντορίνη διακοπές και πέρασα τέλεια, έκανα γνωριμίες, τρελό κλάμπινκ μέχρι το πρωί, έβγαλα φανταστικές φωτογραφίες. Πέρασα πολύ καλά με τις παρέες μου αλλά δεν είναι για μένα οι τρέλες Άγγελέ μου.Δεν θέλω τίποτα και κανέναν άλλον παρά μόνο εσένα, ολοκληρωτικά εσένα ηλίθιο πλάσμα ακόμα και τώρα. ΕΦΥΓΑ ΟΜΩΣ!Γιατί δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με τις δικαιολογίες, τον πόνο, τον φόβο που μου δημιούργησες εκείνο το βράδυ κάθε φορά που σε έβλεπα, δε μπορούσα να συμβιβαστώ ότι ένα χρόνο που περάσαμε τόσο όμορφα δεν έχουμε μια φωτογραφία που να το αποδεικνύει, παρα μόνο εκείνη τη βουβή φρικτή φωτογραφία με τα ψεύτικα χαμόγελα στο πάρτυ της φίλης μου.ΟΧΙ αυτή η σχέση δεν ήταν πόνος, δεν ήταν αδιαφορία και προσποίηση. Απέραντη αγάπη ήταν για μένα, τόσο απέραντη που δεν έχω ξανανιώσει με κανέναν, γι αυτό δεν έβρισκα τα λόγια να την εκφράσω, κι όταν τα έβρισκα φοβόμουν ότι δεν θα σαι εκεί να τα ακούσεις ή θα τα βρεις υπερβολές.Εγώ φταίω! Σε πίεσα πάρα πολύ να μου πεις ότι είσαι με όλο σου το είναι δικός μου όπως ήμουν και γω, ήθελα να νιώθω τη σιγουριά ότι σε ολοκληρώνω όπως με ολοκληρώνεις εσύ, να ξέρω ότι θα σαι κοντά μου όταν σε χρειαστώ και δεν θα διαλυθούμε αν ξαναγινόταν κάτι, ότι θα χουμε κάποτε και μεις τις δικές μας ωραίες φωτογραφίες σαν ζευγάρι και δεν θα αφήσουμε τις αποστάσεις να μας νικήσουν.Το διεκδίκησα κι ας φοβόμουν, γιατί πίστευψα ότι άξιζε να το διεκδικήσω.Αν μ'αγαπούσες έστω και το μισό απ' όσο λές δεν θα δινες την παραμικρή σημασία σε αυτά που λές υπερβολές και κρεβατομουρμούρα, δε θα φοβόσουν να απαντήσεις σε όσα σε ρώτησα, δε θα λεγες τόσο εύκολα αντίο, θα έμενες να προσπαθήσεις να μου γιατρέψεις τις πληγές.Κι έτσι έμεινα με τις πληγές μου και τη μοναδική φρικτή φωτογραφία μας θαμμένη στο συρτάρι.Μου κοστίζει πολύ που το λέω αλλά μόνο αυτό μου έμεινε Άγγελέ μου!