Δεν θα ξεχασω ποτε το καθαριο βλεμμα σου...
Δεν θα επιτρεψω στον εαυτο μου και στη συνειδηση μου να ξεχασω αυτο που γνωρισα σε εσενα...
Παντα θα υπαρχει στο μυαλο και στην ψυχη μου το υπεροχο ατοφιο και ειλικρινες βλεμμα σου...Παντα θα ζει μεσα μου η τοση γαληνη και απλοτητα που συντροφευσε το στερνο σου αντιο...
Ποτε δεν θα σε ξεχασω ...
Ποτε δεν θα βγαλω απο μεσα μου την ηρεμια και την αξιοπρεπεια που γνωρισα σε εσενα...
Θα σε θυμαμαι και αυτο να ξερεις ...Στο υποσχομαι ...Θα σε θυμαμαι και η θυμιση σου και μονο θα μου δινει αφορμη να γινομαι καλυτερος ανθρωπος..
Θα σε θυμαμαι για αυτο που ηλπιζες παντα....Για ενα καλυτερο υπεροχο αυριο..
Δεν θα το γνωρισεις...Δεν θα σαι εδω να το δεις...Δεν θα σαι διπλα μας να το χαρεις...Και με γεμιζει θλιψη ...

Καθηλωμενη επι μηνες σε ενα κρεβατι παλευοντας να ξορκισεις τοσους δαιμονες σε γνωρισα...Ερχοσουν..εφευγες...Και ξανα ο ιδιος κυκλος.Ο ιδιος επιπονος κουραστικος κυκλος...Αλλα για σενα δεν ηταν κυκλος..Ηταν μονοδρομος..Στην τελευταια σου εισαγωγη ησουν τρομοκρατημενη..Το ηξερες..Τοσες χημειοθεραπειες..Τοσα φαρμακα και τοση ταλαιπωρια..Ακομα θυμαμαι τα τελευταια λογια σου.."Αδικα εγιναν ολα Δωρα μου" Μου ειχες πει..
.Ηξερες οτι αυτη ηταν η στερνη φορα...
Κι ομως...Ο τοσος φοβος σου μεταλλαχθηκε σε κατι μαγικο..Ισως τελικα η αντιμετωπιση με το θανατο να μην ειναι κατι τοσο τραγικο..Ισως οταν νιωθεις οτι ερχεται εκεινη η ωρα να ξυπναει κατι μεσα σου ..Κατι που περιμενει σιωπηλο μονο εκεινη την ωρα... Δεν ξερω ... Και οταν το μαθω..? Πιθανων να μην βρω το χρονο να το μεταβιβασω...
Το ξημερωμα που μας αποχαιρετησες διαγραφεται ακομα εντονο στην μνημη μου ..Δεν το περιμενα ποτε...Πιστευα οτι μια μερα θα σηκωθεις και θα πατησεις στα ποδια σου οπως τοσες αλλες φορες..Δεν ηθελα να μαι εκει..Κι ομως ..Ισως να ηταν και γραφτο μου να μαι..
Ακομα εχω στο μυαλο μου τους ληγμους σου Ιωαννα..Ακομα νιωθω βαρια την αγκαλια μου και το χερι μου ακομα εχει την αισθηση απο τα μαλλια σου..Εκεινο το μισαωρο δεν θα βγει ποτε απο μεσα μου ..
...Γλυκια μου Ιωαννα...
Αν ποτε τυχει να διαβασεις αυτο το κειμενο να ξερεις οτι ειναι ο ελαχιστος φορος τιμης στον υπεροχο ανθρωπο που ειχες την τιμη να εχεις μανα...
Ξερω πως εχεις μεινει μονη σου..Δεν θα αναπληρωθει ποτε αυτο το κενο που βιωνεις, δεν θα σβησει ποτε αυτος ο πονος και αυτο το καταραμενο γιατι δεν θα χαθει ποτε απο τα χειλη σου..
Ειμαι υπερηφανη που σας γνωρισα..Και ειχα την τιμη να κερδισω την αγαπη σας...Ειμαι υπερηφανη που μπορεσα να σταθω διπλα σας και να κερδισω την εμπιστοσυνη σας...
Κυρια πηνελοπη σε ευχαριστω γιατι μου εμαθες να βλεπω με αλλα ματια ...Τα δικα σου...Στο υπεροχο γαλαζιο τους ευχομαι να γαληνευει η ψυχη σου..
Γλυκια μου Ιωαννα..Σε θαυμαζω...Μεσα απο την ψυχη μου σε θαυμαζω...
Παντα θα ερχονται στην ζωη μας ανθρωποι που θα μας γεμιζουν γνωσεις..Και παντα θα μαθαινουμε ...