«…Είναι ευτυχία

ν΄ απλώνεις τις πετσέτες του φαγητού

μπρος στον Ήλιο

να προσεύχεσαι όταν περνά έγκυος

γυναίκα

να κρατάς την τελευταία κουταλιά

για τη συμβία σου

να προλαβαίνεις τα παιδάκια που τρέχουν

προς το γκρεμό

να μοιράζεις τα σύννεφα δυο-δυο

σε κάθε ουρανό

να επιστρέφεις τον Ήλιο με το ένα σου

δάχτυλο στην ανατολή του όπως

στα ρολόγια του παλιού καιρού

να χαίρεσαι που δεν είσαι μόνος

που δεν είσαι εσύ το κέντρο του κόσμου

που καταλαβαίνεις τι σου ζητούν

που δεν μετράς τι προσφέρεις,

που δεν είναι για πάντα

το καλύτερο για σένα

είναι ευτυχία…»

ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΛΟΥΣΤΑΣ-Ποιήματα (1986-1997), Εταιρία γραμμάτων και Τεχνών, Φλώρινα, 1997

Ένα εκπληκτικό ποίημα… Για καλή εβδομάδα…

(Να μας επαναφέρει. Κι ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι… Έστω και λίγο λίγο λίγο καλύτεροι… )