Το Παιδί Φάντασμα , ο Γκαούρ κι ο Ταρζάν , ο Μικρός Κάου Μπόι , ο Μικρός Σερίφης , ο Σούπερμαν , ο Μπάτμαν , τα Σούπερ Φυστίκια κι ακόμα ο Σούπερ Γκούφι .

Μας μεγάλωσαν , με τη σπουδαιότητα να ελπίζουμε , πως κάποιος άλλος , εξωπραγματικός , εξωγήινος ή και αλλοπρόσαλος γήινος , θα μας έλυνε , τα όποια , κοινωνικά προβλήματά μας .

Μας μεγάλωσαν , έχοντας σε κάθε γειτονιά , δύο και τρία γυμναστήρια , κλειστού ανθυγιεινού περιβάλλοντος , τις περισσότερες φορές , χωρίς καν ,τον αναγκαίο επαρκή αερισμό , ούτε καν , τον αναγκαίο φυσικό φωτισμό , όπου θα μπορούσαμε και μπορούμε , να αυξήσουμε τη μυική μας μάζα .

Ακόμα και σώματα που είχαν κι έχουν , τη μορφή προφηματικής σαρδέλας , μπορούσαν μπορούν και θα μπορούν , (χωρίς την επιτυχή ωφέλεια αυτής καθ’ αυτής της χρήσης των γυμναστικών οργάνων , των επαναλείψεων , των κοπιαστικών ατέλειωτων ωρών , προσπάθειας διόγκωσης ,) μπορούν να επιτύχουν αποτελέσματα , με σκευάσματα , νομιμότατα , που πωλούνται ελεύθερα , σε κάθε σιδεράδικο της Πόλης .

Τα σούπερ μάρκετ κ’ οι μπακάληδες δεν τα βάζουν αυτά τα προϊόντα , γιατί απαγορεύεται . Τα καταστήματα όμως που πουλάνε όλες αυτές τις μεταλλικές μηχανές εκγύμνασης , καθώς και τ’ ανέλεγκτα κέντρα γυμναστικής , έχουν το ελεύθερο να τα διαθέτουν .

Φτάνουμε λοιπόν στο επιθυμητό αποτέλεσμα .

Να οι Δικέφαλοι , να οι Τρικέφαλοι , να οι Τετρακέφαλοι .

Να οι κοιλιακοί , να οι ραχαίοι .

Να οι πρόσθιοι , οι πλάγιοι , όλοι οι μυς , ακμαίοι δυνατοί σπουδαίοι .

Τόσα χρόνια ο τάδε Ταρζάν , ο Δείνα Δημόσιος Κατήγορος , ο Άλφα Υπερασπιστής , ο Βήτα που έξω απ’ τα δόντια και χύμα τους τα λέει .

Τόσα χρόνια παρακολουθούμε πως , οι άλλοι , θα προασπίσουν τα μικρά μας ή τα μεγάλα μας συμφέροντα , ενώ εμείς οι ΑΘΩΟΙ οι ΑΣΠΙΛΟΙ κι ΑΜΟΛΥΝΤΟΙ , θα μένουμεΑΡΑΧΤΟΙ , στις αναπαυτικές πολυθρόνες μας , θαυμάζοντας τη ρητορική τους ικανότητα , την αμείλικτη δεινότητά τους , στο να μπορούν με κάμερες να παραβιάζουν οικογενειακά – ιδιωτικά – επαγγελματικά ΑΣΥΛΑ , δίνοντας με την ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΜΑΣ συμμετοχή , ακροαματικότητα θεαματικότητα ΚΑΙ υπόσταση .

Μας μεγάλωσαν με τρόπο θαυμάσιο . Επικροτήσαμε την ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ που διετελείτο επί σειρά δεκαετιών , μπρος τα μάτια μας , αφήνοντας να καταξευτιλίζονται είτε ΑΘΩΟΙ είτε ΕΝΟΧΟΙ , που όμως δεν είχαν κριθεί ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ .

Στο παρασκήνιο , με τη σειρά μας , μεγαλώναμε , τα παιδιά μας , που τα διδάσκαμε , πως να αφήνουν τις ελπίδες τους σε παραβιαστές της νομιμότητας ή σε εξωγήινους ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, που πιθανόν εμφανιστούν , να σώσουν τα δίκαια και τα δικά τους και των γονέων τους . ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΔΗΛΑΔΗ .

Στα πλάγια , αλλά δίπλα μας , συνυπήρχαν οι ναοί των ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΩΝ , όπου μία ή δύο ή τρεις γενικές κατηγορίες ατόμων , γυμνάζανε ασκόπως , επί σκοπόν , για προσωπικούς ή άλλους λόγους τους μυώνες τους . ΤΟΥΣ ΣΩΜΑΤΙΚΟΥΣ .

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ – ΟΥΤΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ...

Εμείς , η συμπεριφορά μας , οι αντιδράσεις μας , αποδείξαμε , πως είμαστε πολύ κατώτεροι των αναγκών μας , των δυνατοτήτων μας , της ουσίας της ΖΩΗΣ .

Εμείς αποδείξαμε πως μπορούσαμε με ΛΙΓΑ ή με ΠΟΛΛΑ δανεικά , με μία εύκολη υπογραφή ΥΠΟΘΗΚΗΣ ΜΑΣ , να περνάμε καλά και ν’ αδιαφορούμε για τα ΘΕΛΩ μας , αλλά και για τα ΠΡΕΠΕΙ των παιδιών μας .

Η καλή μας φιλενάδα , η τηλεόραση , δίδασκε με την ανοχή μας , τη σπουδαιότητα των χορευτών , των τραγουδιστών , των ηθοποιών . (Όχι αυτών που σπούδαζαν , των άλλων , της μιας νύχτας .)

Η καλή μας φιλενάδα , η τηλεόραση , δίδασκε με την ανοχή μας , τη σπουδαιότητα των όποιων σπουδαίων , μισοημιμαθών , που βομβάρδιζε επί εικοσιτετραώρου βάσεως , τα άλικα μυαλά , τις ημιτελείς , εγκεφαλικές κατασκευές των παιδιών μας . Όχι των Δασκάλων , των άλλων , των καλοπουλητάδων , των γενικώς ξεπουλητάδων .

Μας καθίζανε μια καρπαζιά στο κεφάλι , αδιαμαρτύρητα , αμέσως , περιμέναμε τον Ταρζάν , το Δημόσιο Κατήγορο , το δολοφόνο , να μας λύσει το πρόβλημα , να επιβληθεί στην αδικοπραξία υπέρ μας .

Μας καθίζανε τις καρπαζιές απανωτές , κι ανεχτήκαμε κ’ ίσως στηρίξαμε με τα σχόλιά μας , ομάδες , που δολοφονούσαν όποιον οποιονδήποτε αθώο , στο όνομα μιας ανούσιας αυτοδιαφημιστικής τους προβολής , αλλά ποτέ , κανέναν , πραγματικό ένοχο .

Οι καρπαζιές σε βάρος μας , παρ ‘ όλ ‘ αυτά , αυξάνονταν πλήθαιναν βάραιναν ...

Μαζί με τις καρπαζιές , αυξάνονταν κ’ οι καρπαζοεισπράκτορες ...

ΕΜΕΙΣ και τα ΠΑΙΔΙΑ μας , δηλαδή ...

Τα μεγάλα ΤΙΠΟΤΑ και τα μικρά ΤΙΠΟΤΑ ...

Ώσπου ένα πρωί , εμφανίζεται δια μαγείας , ένα νέο προϊόν , που κάνει θαύματα , που δια μιας αυξάνει τους όγκους όλων των μυώνων μαζί / ταυτόχρονα / ακαριαία , προσθέτει μπόλικο θράσος , καταπνίγει το καταρρακωμένο θάρρος , βγαίνει στους δρόμους , θρασίμι σωστό και σπάει καίει διαλύει ισοπεδώνει μαχαιρώνει κατσαβιδιάζει σκυλοδαγκώνει κατακρεουργεί μισοδολοφονεί εξευτελίζει ποδοπατά διαβάλλει ... (άτομα πολύ κατώτερα των δικών τους και των δικών μας απαιτήσεων , προοπτικών , κοινωνικών θέσεων , που με την κατάντια τους , μας κάνουν σε σιχαινόμαστε , την πιθανή μας αυριανή , δική τους κατάσταση .)

Το θρασίμι το σωστό , το δημιούργημά μας , μας δείχνει πως είναι πιο δυνατός τώρα , πως δεν είναι πια καρπαζοεισπράκτορας , πως μπορεί κι αυτό να καρπαζώνει , έστω κι αν με φύσημα ακόμα , το θύμα του , θα έπεφτε ξερό .

ΤΩΡΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΖΙΑΣ ΕΧΕΙ ΔΥΝΑΜΗ .

Το νέο προϊόν , θα μπορούσε να λέγεται , σουπερδυναμίνη , υπερανθρωπίνη , σουπερμαντολίνη ...

Οι καρπαζοεισπράκτορες του χθες , αυτοί που διαπαιδαγώγησαν μικρά ή μεγάλα τίποτα , ΕΜΕΙΣ , που αφήσαμε την τύχη μας , έρμαιο , σε αυτόκλητους κι ετερόκλητους παράγοντες και παραγοντίσκους , ΕΜΕΙΣ , που αφήσαμε αδιαμαρτύρητα επί σειρά ετών , ορατούς κι αόρατους , δολοφόνους αληθινούς και όσους άλλους καταπατητές , του ΔΙΚΑΙΟΥ κι ΑΓΑΘΟΥ , να βανδαλίζουν τη συναισθηματική μας ανάγκη , να μας διαπαιδωγούν στο βάθος την ηθική μας Αγωγή , να ποδηγετούν την κοινωνική ΑΞΙΑ , ΕΜΕΙΣ , σπρώξαμε στο δρόμο , στην αγκαλιά του επιτήδειου , τα ΠΑΙΔΙΑ μας .

Ο επιτήδειος , πήρε την ημιμάθεια και τα τίποτα , τα μπόλιασε με μπόλικη σουπερμαντολίνη , τα θράσεψε , τους έδωσε ΑΣΥΛΟ , ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ άσυλο , για να ικανοποιούν και αυτά με τη σειρά τους , πάλι , το ΑΙΣΘΗΜΑ ΔΙΚΑΙΟΥ , που τόσο μας λείπει , που τόσο έχουμε ανάγκη .

Για άλλη μία φορά , ΕΓΩ , ο ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΤΗΣ , βρίσκω το πόσο δίκαιο έχουν , το πόσες ανάγκες μου , μού καλύπτουν , το πόσο θα ήθελα να βρίσκομαι κοντά τους , να συμμετέχω  .

Τούτη τη φορά , η ανοχή μου , έχει ΑΣΥΛΟ .

Δεν είναι σαν τις άλλες τις φορές .

Τούτη τη φορά , δε με νοιάζει που κάποιοι άνθρωποι πάνε στο νοσοκομείο .

Τούτη τη φορά η ανοχή μου , κάνει κύκλο , δε βλέπει κουκούλες , δε βλέπει φανταστικούς ήρωες , έχει μπροστά του υπαρκτούς , χειροπιαστούς ΗΡΩΕΣ , που καθ ‘ ένας από ΕΜΑΣ , μπορεί ν ‘ αγγίξει . ΘΡΑΣΙΜΙ ΣΩΣΤΟ .

Τούτη τη φορά ...

Τούτη τη φορά οι καρπαζοεισπράκτορες , έχουν βρει τον ΑΓΓΕΛΟ τους ...

Τούτη τη φορά ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΤΑΠΙΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΟΥΠΕΡΜΑΝΤΟΛΙΝΗΣ .

ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ , ΤΟΥΤΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ , ΤΩΝ ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΣΩΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ , ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΤΙΣΤΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΛΛΕΙΠΕ ΚΑΙ ΛΕΙΠΕΙ Η ΕΠΑΡΚΗΣ ΟΞΥΓΟΝΩΣΗ ...

ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ , ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ , ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΧΕΚΤΙΚΗ ΟΨΗ , ΠΑΡ ‘ ΟΛΑ ΤΑ ΜΟΥΣΚΟΥΛΑ ΤΑ ΦΟΥΣΚΩΤΑ , ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ , ΚΑΧΕΚΤΙΚΗ , ΕΩΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΔΕΚΑ ΣΥΝΕΧΩΝ ΛΟΓΙΚΩΝ ΦΡΑΣΕΩΝ ...

ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ...

Σαν παιδί , μπορώ κι εγώ , να φαντάζομαι :

Το Παιδί Φάντασμα , τον Γκαούρ κι τον Ταρζάν , το Μικρό Κάου-Μπόι , το Μικρό Σερίφη , ο Σούπερμαν , τον Μπάτμαν , τα Σούπερ Φυστίκια κι ακόμα το Σούπερ Γκούφι .

κ ' ίσως ίσως να λύνονταν τα προβλήματά μου ...

κ' οι καρπαζιές βροχή , αυξήθηκαν , πιο πολλές γινήκανε ακόμη ...

Σαν παιδί , να σκέφτομαι , το βιοπορισμό μου , άνετο , ανέφελο , αληθινό , σαν όνειρο , σαν Καραγκιόζης , που βρίσκει λίγο σήμερα και μπόλικο απ ' το χτες ...

Σαν παιδί να σκέφτομαι ...

ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ...