Σήμερα, μετά από ένα ταπεινό φαγοπότι στο Μοναστηράκι και λίγες μπάλες παγωτού για χώνεψη, είπα να περπατήσω λίγο έως πολύ για να τα κάψω..

Παρέα με ένα φίλο (ο οποίος δε συμμετείχε στο φαγητό αλλά δεν τον χάλασε ο υπερ-περίπατος) ξεκινήσαμε από το Μοναστηράκι και βολτάραμε περιμετρικά την Ακρόπολη, στους πρόποδές της:

Πλάκα - Διονυσίου Αεροπαγίτου - Θησείο - Μοναστηράκι.

Η μέρα ήταν καλοκαιρινότατη και ο περίπατος ήταν must.

O γυρισμός μου επιφύλασσε να έρθω αντικρυστά με ένα σπίτι που κάλλιστα θα το αγόραζα μόνο και μόνο για την πόρτα του.

Έψαχνα τον ιδιοκτήτη να του σφίξω το χέρι, αλλά πουθενά ο αρχηγός.

- Δεν υπάρχει αρχηγός..πάμε να φύγουμε..

- Γιάννη τι λες? Δεν είναι σπίτι, το Αθηναίων Πολιτεία είναι. Καφετέρεια.

- Να πάρω τουλάχιστον τις πλαϊνές ταμπελίτσες να πιάσουν τόπο? Χαραμίζονται εδώ!!

- Όχι μωρέ, άστες να τις βλέπει ο κόσμος, καλά είναι εδώ (ρε που έμπλεξα..)

- Μα είναι συλλεκτικότατες!!

- ΠΑΜΕ.

- Να ξανάρθουμε όμως, έτσι?

- Έτσι (έλεος..)