υπαρχουν ανθρωποι που,με την πρωτη χειραψια,το πρωτχαιρω πολυ"νομιζεις οτι θα τους σφιγγεις το χερι για παντα.οχι ηθοποιους,ουτε τραγουδοποιους.ανθρωπους που απλα ετυχε να ζουν διλπα σου,παραδιπλα σου η τελοσπαντων στον ευρυτερο κοινωνικο κυκλο σου.ενας τετοιος ανθρωπος λοιπον ηταν ο κυριος Τακης,Δυστροπος ωρες ωρες μα και ψυχουλα.ακομα τον θυμαμαι τη πρωτη φορα που ηρθαν μαζι με τον γαμπρο μου πλεον να ζητησει το χερι της αδελφης μου...αρχοντικος ανθρωπος,κυμπαρης(αν το γραφω καλα).θυμαμαι ιδρωνε και ξειδρωνε μεχρι η μανα μου να πει το ναι.ειχε τοσο αγχος λες και παντρευονταν ο ιδιος!ο κυριος Τακης εκανε δυο υπεροχα παιδια και ειμαι ευτιχισμενος που το ενα απο αυτα εγινε γαμπρος μου....μα και διχως αλλο ειμαι τοσο χαρουμενος που γνωρισα τον ιδιο.που δεν χορταινα να ακουω τις ιστοριες του και τι σκαρωνε εδω κι εκει.το ποσο ελαμπαν τα ματια του οταν αρχιζα να τον ρωταω για κεινο και για τ αλλο.σαν αθρωπος ισως να τα εκανε λιγο χαλια με το ταιρι του.σαν ανθρωπος ισως καθως γερναγε να μου παραξενευαι.μα παντα ηταν ο κυρ Τακης!ο ανθρωπος που οταν ανοιγε το στομα του ολλοι θα σιωπουσαν για να ακουσουν τι εχει να μας πει.ολοι θα γελουσαμε οταν θα μας θυμωνε οταν καναμε να του παρουμε το κεφαλακι απο το αρνι το Πασχα!!μα και ο ανθρωπος που χωρις να το προσχεδιασουε ποτε θα καθοταν στο κεφαλι του τραπεζιου!ολοι μας καθε φορα που μας κοιταζε θα ξεραμε οτι το βλεμμα του κατι θα ειχε να μας πει.ο

σημερα ηταν η τελευταια φορα που ειδα τον κυρ Τακη.τον χαιρετησα με τον τροπο μου και νομιζω οτι καποια στιγμη κι αυτος μου γελασε με ολο αυτο που γινοταν σημερα.ανθρωπους στην ζωη μου ,δοξα το θεο γνωρισα πολλους.κι ευχομαι να γνωρισω κι ακομα περισσοτερους,μα ειναι και μερικοι ανθρωποι σαν τον κυρ Τακη,τον ΑΝΘΡΩΠΟ που αποχαιρετηα σημερα που δυσκολα θα ξαναβρεις,κι αυτες ςιναι απωλειες.απωλειες δυσαναπληρωτες.γιατι αθρωποι σαν τον Κυριο Παναγιωτη Παναγιωτιδη δυσκολα συναντας!!!να μ

 κυρ Τακης ηταν απο τους λιγους γησιους Ποντιους που εχω γνωρισει.Ξεροκεφαλος ,ναι. μα και μια ψυχη ποντιακη μαλαμα,παντα ανησυχος μα και παντα η αγκαλια,η κλασσικη πατρικη φιγουρα.για αν μη πω καλυτερα η φιγουρα του παπππου που ολλοι αγαπαμε.με τα ροδαλα του μαγουλα,τα ματακια του να σε κοιτανε γεματα χαρα καθε φορα που του ζητασ να σου διηγηθει τις ιστοριες του,κι ας τις εχεις ακουσει ε

να εκατομμυριο φορες

υγ:θα ηθελα παρακαλω να μημου κανετε σχολια στο συγκεκριμενο  ο "post..παλι....ευχαριστω