Στην απόμακρη θεϊκή και μοναδικά πανέμορφη Πρέσπα, που την έκανε ο καλός μας Θεός για να αναπαύεται όταν κουράζεται φυσικά, μια φορά κι έναν καιρό, στα πολύ παλιά τα χρόνια, ζούσε ένας καλός βασιλιάς που την κυβερνούσε όμορφα και πολύ δίκαια. Είχε έναν μονάκριβο γιό που τον μεγάλωνε με μέλι και γάλα –μια μέρα των ημερών πίστευε θα τον κληρονομούσε στο βασίλειό του και θα γινόταν ένας καλός βασιλιάς.

Το παιδί, όταν πια μεγάλωσε, έκανε βόλτες με το φαρί του στα ατέλειωτα δασά λιβάδια του βασιλείου του, για να το γνωρίσει. Κάποια μέρα όμως, όπως γυρνούσε, το φαρί του δίψασε και έσκυψε να πιεί νερό σε μια πηγή. Εκεί έμενε μια νεράιδα όμορφη σαν τα κρύα νερά του τόπου του. Η καρδιά του πήγε να πετάξει και να σπάσει γιατί αμέσως την αγάπησε τόσο πολύ που έχασε τα λογικά του.

Ξαφνικά, δυνατή μπόρα υποχρέωσε το διάδοχο του θρόνου να κρυφτεί σε μια μεγάλη σπηλιά. Ύστερα από λίγο αποκοιμήθηκε. Στον ύπνο του ξαναφάνηκε η όμορφη νεράιδα και της πρότεινε να γίνει γυναίκα του. Η νεράιδα του απάντησε πως άμα γίνει βασιλοπούλα του θα έρθει μεγάλη συμφορά και θα γίνει μεγάλο κακό στο βασίλειό του, γιατί οι αδερφές της που ήτανε ξωτικά την αγαπούσαν τόσο πολύ που δεν την άφηναν και δεν την έδιναν σε άνθρωπο.

Μα το πριγκιπόπουλο, θαμπωμένο από την ομορφιά της, επέμεινε πολύ και στο τέλος έπεισε όλους να δεχτούν να γίνει γυναίκα του.

Τι να κάνει κι ο γέρο-βασιλιάς; Ήθελε δεν ήθελε έδωσε κι αυτός την ευχή του στο μονάκριβό του γιό, γιατί αν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός ο γάμος θα γίνει.

Έτσι, λοιπόν, στολίστηκε η Πολιτεία κι οι γάμοι ξεκίνησαν μια μέρα, μια Κυριακή πρωί, με κάθε μεγαλοπρέπεια, όπως πρέπει σε βασιλικό γάμο.

Όταν όμως το γλέντι είχε ανάψει, τα ξωτικά, που είχαν έρθει στη χαρά της αδερφής τους, άρχισαν να τραγουδούν τα ξωτικοτράγουδά τους. Και, ξαφνικά, ο ουρανός σκοτείνιασε και ξέσπασε μια τρομερή μπόρα, και έβρεχε, έβρεχε, έβρεχε, για μέρες ολόκληρες, χωρίς σταματημό. Πλημμύρισαν τα πάντα, δεν έμεινε στεριά. Σκεπάστηκε όλο το βασίλειο και τους κατάπιε όλους.

Ο καλός Θεός, ύστερα απ΄ αυτό, κατάλαβε πως δεν έπρεπε να πνιγούν τα μωρά. Κι έτσι τα επανέφερε στη γη. Τους έδωσε μορφή νούφαρου και τα άσπρα νούφαρα συμβολίζουν την ψυχή των παιδιών, όπως λέμε τα αγόρια στη Φλώρινα. Και το κίτρινο τα κορίτσια.

Βέβαια με καλέσανε και μένα, σας καλώ και σας να πάμε, να τα δούμε όλα αυτά, να τα ονειρευτούμε, να τα ζήσουμε, να φάμε και να σκεφτούμε καλή στέψη σε όλα, χαρούμενοι όλοι για όλα τα όμορφα που έχει ο τόπος μας που λέγεται Φλώρινα, περιοχή της Πρέσπας…

Από το cd-rom έξι λίμνες… τρία παραμύθια

(Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Φλώρινας, Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού)