Πριν από πολλά πολλά χρόνια, κάπου στους πρόποδες του Βιτσίου, ζούσε ένα έμπορος με τη γυναίκα και τις δυο κόρες του. Ζούσαν ευτυχισμένοι. Αν και ο πατέρας έλειπε συχνά για τις δουλειές του, η μητέρα μεγάλωνε τα κορίτσια με πολύ αγάπη και στοργή. Κάθε φορά που ο πατέρας επέστρεφε από τα μακρινά του ταξίδια έφερνε στα κοριτσάκι του δώρα: φορέματα και τζοβαίρια. Αυτές τα χαίρονταν με τις φίλες τους που τις καλούσαν για να παίξουν όλες μαζί.

Ήρθαν όμως δίσεκτοι καιροί. Η μανούλα τους πέθανε. Κι ο πατέρας, για να μην τις αφήσει μόνες όταν έλειπε στα ταξίδια του, ξαναπαντρεύτηκε. Η μητριά τους όμως τις φερόταν με κακία, τις ζήλευε και τις έβαζε να κάνουν τις πιο βαριές δουλειές. Έκρυβε και κρατούσε γι’  αυτήν τα δώρα του πατέρα τους.  Τα κοριτσάκια μέρα με τη μέρα μαράζωναν, γιατί η κακιά μητριά έδιωξε τις φίλες τους που τόσο πολύ αγαπούσαν και τις κρατούσαν συντροφιά. Και μια μέρα λοιπόν τα κοριτσάκια, μέσα στην απελπισία τους, αποφάσισαν να φύγουν και να πάνε στην καλή νεράιδα του δάσους.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο έμπορος επέστρεψε. Η γυναίκα του τον καλοδέχτηκε και ετοίμασε τα πιο νόστιμα φαγητά, μα αυτός ζήτησε να δει πρώτα τις κόρες του. Η μητριά, μη μπορώντας να δικαιολογηθεί, είπε πως κάποια μέρα έφυγαν για το δάσος και δεν ξαναγύρισαν.

Τότε ένιωσε μόνος κι έρημος! Πικραμένος, με δάκρυα στα μάτια, γεμάτος αγωνία, ξεκίνησε για να βρει τις κόρες του. Έφτασε στο δάσος, στο σπίτι της νεράιδας, όπου ευτυχής αντίκρισε τις κόρες του να παίζουν. Τα κοριτσάκια είχαν πια μεγαλώσει, είχαν ομορφύνει τόσο που λάμπανε μες στα ταφτάνια τους.

Επέστρεψαν όλοι μαζί στο σπίτι. Η καρδιά της μητριάς είχε πια μαλακώσει και, με δάκρυα στα μάτια, τους αγκάλιασε όλους.

Έτσι η χαρά και τα γέλια επέστρεψαν στο σπίτι του εμπόρου και  ‘ζησαν αυτοί  καλά και ‘μεις καλύτερα.

Από το cd-rom έξι λίμνες… τρία παραμύθια

(Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Φλώρινας, Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού)