Η κάθε εποχή του χρόνου αδέρφια, κρύβει τα μυστικά της. Μια μοναδικότητα που δεν είναι εμφανής με γυμνό μάτι, μόνο  βιώνοντας τα μυστικά της μπορείς να την ανακαλύψεις…

Ήρθε να με δει. Η Άνοιξη κάνει την είσοδό της φλερτάροντας  πρόστυχα με τη φύση  και φτιάχνοντάς ειδυλλιακές μωσαϊκές εικόνες λουλουδιών που θα συμβολίσουν το πέρασμα από το βαρύ χειμώνα, στο γλυκό καλοκαίρι.

Εκείνη,  καθισμένη στο σκαλάκι του σπιτιού παρέα μ’ ένα φλυτζάνι καφέ, να ατενίζει την γλυκειά αυτή αναγέννηση…

-         Κοίτα τη φύση! Πώς ζωντάνεψαν τα φυτά, τα δέντρα μέσα σε λίγες μέρες!

-         Ας ειν’ καλά τα φυτοφάρμακα, περδίκια τα κάνανε.

-         Και τα πουλιά! Κοίτα τα πουλιά πώς πετούν στον ουράνιο θόλο άναρχα κι ανήσυχα απ’ τη χαρά τους για τη νέα άνοιξη!

-         Ας είν΄ καλά οι ψεκασμοί που τα μαστούρωσαν.

-         Και τα κύματα, πώς ανήσυχα κι αυτά ξεπετάγονται από το χάος του πελάγους καλύπτοντας το μεγαλύτερο μέρος της ξηράς σα να θέλουν να κλέψουν κι αυτά κάτι από την αναγέννηση  που συντελείται!

-         Ας είν’ καλά το λειώσιμο των πάγων. Δεν θα μείνει ούτε beach bar όρθιο απ’ τις παλίρροιες. Γαμώτ

-         Καλά, εγώ σου μιλώ για το θαύμα της φύσης, και συ  μόνο αυτά έχεις να πεις? Ούτε ίχνος ρομαντισμού;

-         Τι λες; Εγώ ούτε ίχνος ρομαντισμού; Κοίτα απέναντι, πώς στο πρώτο χλιμίντρισμα της άνοιξης, το κορίτσι κρατώντας ένα τριαντάφυλλο έτρεξε κοντά στο αγόρι και του ψιθύρισε γλυκά στ’ αυτί, και ήρθαν ξάφνου τα πρώτα ανοιξιάτικά τους χαμόγελα;

-         Αχ…! Το είδα αγάπη μου.. και;

-         Θα του είπε να την πηδήξει μάλλον, αλλιώς δεν εξηγείται.

-         …

Το βραδάκι έπιασε κάπως ψυχρούλα. Εκείνη όμως αναζωπυρωμένη από την ανοιξιάτικη διάθεση, έκανε στην άκρη το κρύο, προσδοκώντας μια νύχτα ανεπανάληπτη…

-         Φυσάει αεράκι… η βραδιά απόψε μας φωνάζει!

-         Πες της να το βουλώσει, τουλάχιστον μέχρι να με πάρει ο ύπνος, μετά δε με νοιάζει.

-         Ε όχι και να κοιμηθείς! Δεν ακούς το γλυκό αεράκι; Τα τριζόνια που μας τραγουδάνε; Όλα για μας!  Όλα απόψε παίζουν μουσική για μας!

-         Έχει να φάει μήνυση σήμερα πολύς κόσμος…

-         Ξύπνα πια! Κάνε με να νοιώσω ότι είμαι μοναδική!

-         Και βέβαια θα σε κάνω  να νοιώσεις ότι είσαι μοναδική! Για τι με πέρασες;

-         Επιτέλους!

-         Πάω να κοιμηθώ στο άλλο δωμάτιο.

-         …

Ο αέρας κόπασε. Η μουσική σταμάτησε. Της ήρθε περίοδος. Όμως η Άνοιξη δεν είναι απόλυτα κάτι αντικειμενικό. Δε φτάνει να ανθίσει η φύση. Πρέπει να συντελεστεί και μέσα μας. Έστω κι αν αυτό γίνεται μερικές φορές λίγο … καθυστερημένα…

-         Θέλεις κούκλα μου να κάνουμε τσαχπινιές;

-         Τώρα ήρθαν οι Ρώσοι!

-         Και τι μας νοιάζει εμάς; Σπίτι μας θα μείνουνε; έλα να κάνουμε τανζανιές!

-         Μου ‘΄ρθε περίοδος αδερφάκι μου, πώς το λένε!

-         Και τι θα κάνω εγώ τώρα που μου μπήκε η Άνοιξη; Ανοιξιάτικα μόνος μου θα βγάλω το φίδι απ’ την τρύπα;

Αυτή η εποχή τελικά αδέρφια… Κρύβει μια μοναδικότητα…!