Υπάρχει μια στιγμή που η κάθε νέα γενιά βρίσκεται ενώπιον του μέλλοντος της και αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα που δημιούργησε το παρελθόν της.

Οδυνηρό.

Προσωπικά, δεν ενδιαφέρομαι για την αλυσίδα «αίτια-αποτελέσματα-ερμηνεία των αποτελεσμάτων-προβλεψη συνεπειών-ο θεός μαζί μας» που παρουσιάζει εδώ και δέκα μέρες, ο πάσα ένας που περνάει από τα τηλεοπτικά πάνελ. Πολιτικοί, ειδικοί, εμπειρογνώμονες, σοφοί, αρχηγοί και ουραγοί. . Άποψη τους.  Οι περισσότεροι δικαιολογούν τους εαυτούς τους και καθησυχάζουν τη συνείδηση τους.

Δεν μας αφορά.

Ενδιαφέρομαι για τα γεγονότα και τους αριθμούς. Μιλάνε από μόνα τους. Ενδιαφέρομαι για κάθε μία επιλογή που έγινε προς όφελος του μίας μονάδας εις βάρος του συνόλου.  Φυσικά, δεν έχουν όλες οι επιλογές το ίδιο βάρος επιπτώσεων. Σαφώς υπάρχουν αυτοί των οποίων οι επιλογές έχουν προκαλέσει την κρίση, την καταστροφή, ή όπως αλλιώς θα ονομάσει η ιστορία αυτή την αλλαγή στη ζωή μας.

Αυτό είναι το «δεν ξεχνώ» της δικής μας γενιάς.

Απ’ αυτή τη στιγμή, σταματάμε να ακούμε και να ακολουθούμε τι έχουνε να πουν οι προηγούμενοι, οι μεγαλύτεροι, οι σοφότεροι, οι πατεράδες, οι ηγέτες. Κανένας μα κανένας δεν μπορεί να λύσει προβλήματα τα οποία, έχει δημιουργήσει. Και δεν θα τα επιλύσουμε με τις δικές τους λύσεις, το δικό τους τρόπο σκέψης.

Έχω ζήσει 30 χρόνια και κάτι, τα περισσότερα σ’ αυτό το νησί. Έχω πάει σε 34 πόλεις, 16 χώρες,  σε 4 ηπείρους. Έχω γνωρίσει ανθρώπους κι έχω δει πολλές πλευρές του ανθρωπινού πόνου και της ανθρώπινης ευτυχίας. Έχω αποτύχει και επιτύχει, έχω ερωτευτεί και πληγωθεί κι έχω ζήσει τους κύκλους απογοήτευσης-ανακαμψης που ζουν όλοι οι άνθρωποι στη γη.

Είδα και έμαθα πολλά και είχα εμπειρίες πολύτιμες, μόνο και μόνο επειδή οι γονείς μου θυσίαζαν πάντα τις προσωπικές τους ανάγκες γι’ αυτές των παιδιών τους. Αυτό δεν είναι φαινόμενο εξαιρετικό, είναι δείγμα τυπικό μιας κοινωνίας που έβαζε πάντα σε προτεραιότητα τη μόρφωση, την εξέλιξη και την προκοπή της επόμενης γενιάς. Αυτή είναι η πραγματική μας κληρονομιά και δεν έχουμε κανένα μα κανένα δικαίωμα να την σταματήσουμε.

Δεν έχουμε δικαίωμα να στερήσουμε από τους επόμενους αυτό που είχαμε εμείς, χάριν στους προηγούμενους. Δεν έχουμε δικαίωμα να τους αναγκάσουμε να ζήσουν σε μια μικρή χώρα χωρίς προοπτική.

Το κουβάρι των τελευταίων ημερών πρέπει να το ξετυλίξουμε και να φτιάξουμε νέα υλικά.

Αλλιώς είμαστε από μόνοι μας καταδικασμένοι…