Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου είναι η ετήσια γιορτή της διεθνούς θεατρικής κοινότητας, από το 1961, όταν πρωτοεμφανίσθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Εορτάζεται κάθε χρόνο σαν σήμερα στις 27 Μαρτίου με θεατρικά δρώμενα και άλλες συναφείς με το θέατρο εκδηλώσεις, που διοργανώνονται από τα εθνικά τμήματα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που συνενώνει τους επαγγελματίες του θεάτρου και συνεργάζεται στενά με την UNESCO.

Φέτος όμως ο Δήμος Αθηνών αποφάσισε να κλείσει περισσότερα από σαράντα θέατρα και πολυχώρους που λειτουργούν στην πρωτεύουσα.

Η είδηση έσκασε την προηγούμενη Πέμπτη, όπου στους χώρους αυτούς έφτασε η ειδοποίηση ότι άμεσα θα τους σφραγίσουν. Κι όταν λέω «άμεσα» το εννοώ, καθώς οι πρώτοι χώροι που θα κλείσουν είναι στις 2 Απριλίου και έπεται συνέχεια, καθημερινά…!

Πώς και γιατί ξεκίνησε όλο αυτό; Όπως φαίνεται, η αιτία (ή αφορμή, αν θέλετε) ξεκίνησε μετά από επτά (!) περίπου καταγγελίες του «Σωματείου Ελλήνων Τεχνικών Θεάτρου», που οδήγησαν τις αρμόδιες επιτροπές του Δήμου Αθηναίων να αρχίσουν τους ελέγχους σε θέατρα, πολυχώρους και όπου ανεβαίνουν θεατρικές παραστάσεις. Ο πρώτος έλεγχος πραγματοποιήθηκε σε 83 χώρους και το πρώτο που ζητούσαν είναι αν υπάρχει άδεια θεάτρου.

Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι «άδεια θεάτρου» έχουν ορισμένα από τα παλιά θέατρα, αφού ο νόμος για τη λειτουργία του είναι παλιός, ή μάλλον «παμπάλαιος» καθώς έχει τεθεί σε ισχύ από το 1937, επί δικτατορίας Ιωάννη Μεταξά. Έκτοτε, ο νόμος δεν έχει… εκμοντερνιστεί με τα σύγχρονα δεδομένα και, ενώ πολλοί προσπάθησαν σε αυτά τα χρόνια να γίνει κάτι, τελικά δεν έγινε τίποτα, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σημείο αυτό. Στους ελέγχους λοιπόν που έγιναν, ζητούσαν από τους ιδιοκτήτες των χώρων αυτών, αν έχουν άδεια θεάτρου.

Όσοι δεν είχαν, αφού δεν μπορούσαν να πάρουν με τις παλαιές ισχύουσες απαιτήσεις και κανόνες λειτουργίας… πήραν την Πέμπτη την ειδοποίηση ότι οι χώροι τους θα σφραγιστούν. Στο σημείο αυτό δε, οφείλω να αναφέρω ότι οι χώροι αυτοί τηρούσαν τις νόμιμες φορολογικές υποχρεώσεις, τύπωναν εισιτήρια και απέδιδαν τα δέοντα στην εφορία, απασχολούμενοι προσωπικό, τόσο επί σκηνής, δηλαδή ηθοποιούς, όσο και τεχνικό προσωπικό που χρειάζεται για τη λειτουργία τους. Τα 42 λοιπόν θέατρα που πρόκειται να σφραγιστούν μέσα στις αρχές Απριλίου είναι η αρχή, καθώς η επιτροπή του δήμου συνεχίζει να κάνει ελέγχους και αμέσως μετά θα ακολουθήσουν και στα υπόλοιπα.

Όπως φαίνεται λοιπόν, όλοι οι χώροι, οι πολυχώροι Πολιτισμού, οι μικροί χώροι Πολιτισμού, θα κλείσουν άμεσα, αφήνοντας επίσης και πολλούς εργαζόμενους άνεργους. Από την Παρασκευή λοιπόν τόσο το «Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών», όσο και πολλοί ακόμα εμπλεκόμενοι έχουν δραστηριοποιηθεί προκειμένου να δουν τι θα κάνουν. Σε συνέλευση μάλιστα που πραγματοποιήθηκε χθες στο ΣΕΗ αποφασίστηκε η ίδρυση Σωματείου μεταξύ των ιδιοκτητών όλων αυτών των χώρων, που δεν έχουν άδεια θεάτρου, σύμφωνα με τη νομοθεσία του ’37. Το νεοϊδρυθέν Σωματείο με την επωνυμία «Ένωση Εναλλακτικών Χώρων Πολιτισμού» και σε συνεργασία με τα άλλα αρμόδια Σωματεία θα προσπαθήσει να σώσει… ό,τι μπορεί, καθώς δικαιολογημένα θεωρούν ότι «δεν πρέπει να κλείσει κανένα θέατρο, βάσει αυτού του νόμου».

Βέβαια, αξίζει να τονίσω ότι όπως ειπώθηκε στη συνέλευση, κανείς δεν αντιτίθεται με τους όρους ασφάλειας που οφείλει να πληροί κάθε χώρος, ώστε να αποφευχθούν ατυχήματα. Αλλά, πρέπει να γίνει καινούργιος, σύγχρονος νόμος κι όχι με τα δεδομένα της… δικτατορίας.

Τέλος, έτσι για την… ιστορία, να αναφέρω ότι σήμερα είναι Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου και ιδιαίτερα στη χώρα που γέννησε το Θέατρο, θα έπρεπε να σεβόμαστε τους ανθρώπους που υπηρετούν την Τέχνη του και να φροντίζει η Πολιτεία να αυξάνονται οι εστίες Τέχνης και Πολιτισμού κι όχι να στοχεύει στο… σφράγισμά τους!