Τι μ' έπιασε πάλι; Έτσι ξαφνικά... Ξαφνικά, όπως πάντα!

Πότε συνηθίζεις τη μοναξιά; Πότε ξεπερνάς τις αποστάσεις; Πότε αποδέχεσαι την πραγματικότητα; Πότε συμφιλιώνεσαι με τη μελαγχολία κι αρχίζεις να δημιουργείς αγάπη; Μα, η αγάπη υπάρχει ήδη! Απλά δεν τη μοιράζεσαι όπως παλιά... όλα αλλάζουν κι όλα ίδια μένουν! Αλλάζουν τα όμορφα, αλλάζουν σε άσχημα, ενώ τα άσχημα παραμένουν όπως είναι!

Συμπέρασμα: μου λείπεις ακριβώς όπως μου έλειπες και ένα χρόνο πριν!

Συμπέρασμα 2: θα συνεχίσεις να μου λείπεις ακριβώς όπως και τώρα!

Πρώτη φορά νιώθω αυτό τραγούδι τόσο ... δικό μου!

Τόσο πολύ σ’ αγαπώ που μπορεί και να μάθω μακριά σου για σένα να ζω... Τόσο βαθιά σ’ αγαπώ που μπορεί και ν’ αντέξω μακριά σου να ζω...