Η φωτογραφία...τίποτα σπουδαίο...έκπληξη για τις κυρίες που θα δουν το Post!:) :) :) 

Ένα αγαπημένο μου τραγούδι και λόγω της ημέρας , αφιερωμένο σε όλες μας...

ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ 

Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής


[Δήμου:]
Είναι βραδιές που θέλω κάπου να μιλήσω,
από ένα χέρι να πιαστώ,
να βγω έξω να ζήσω.
Για ένα τσιγάρο, ένα πότο, να πιάσω κάποιον να του πω,
δωσμου το χρόνο σου...
κι εγώ θα γύρω το κεφάλι μου στον ώμο σου.
Μα η τρομαγμένη μου καρδιά μου λέει δε γίνεται,
στου πρώτου άγνωστου, το πρώτο γεια, δεν παραδίνεται...

[Γλυκερία:]
Εγώ δεν ξέρω αν έχω στάλα λογική.
Φτάνω στο σπίτι, λέω μπαίνω φυλακή.
Κι εκείνος έρχεται κοντά μου, μ' αγκαλιάζει
κι ύστερα μόνος στα προβλήματα βουλιάζει.
Παραπονιέται, βλαστημάει τον εαυτό του
και λίγο πριν το τελευταίο χασμουρητό του...
με πιάνει κρίση, σέρνεται πάνω μου,
τον "έρωτα" να ζήσει.

[Τσανακλίδου:]
Κι εγώ είμαι μόνη, για χρόνια έχτιζα έναν τοίχο...
ύστερα τρόμαξα και θέλησα να φύγω.
Άρχισα τότε με αγωνία να γκρεμίζω,
να λέω βοήθα με Χριστέ και να ελπίζω,
πήρα τους δρόμους και διέξοδο ζητούσα...
χαμένα όνειρα και χρόνια κυνηγούσα.
Καπνός και σκόνη κι όλα γύρω μου φωνάζουν... είμαι μόνη.

[μαζί:]
Οι πιο μεγάλες νύχτες
είναι αυτές που κλαις και δε σ' ακούν.
Θυμίζουνε γυναίκες,
μοναχικές γυναίκες που πονούν.