το να είσαι σταθερός σε κάποιες απόψεις είναι πάρα πολύ καλό. Το να τρώς κόλλημα όχι. Κολλήματα απλά και καθημερινά που προκύπτουν και κολλήματα πιο περίπλοκα. Τις προάλλες συνάντησα την Ε που ήρθε από το νησί της και πήγα σπίτι της και τα είπαμε, αυτός ο θυροειδής τελικά μας χαλάει το νευρικό σύστημα μου το χει πει κι ο καρδιολόγος. Βέβαια μερικές φορές από όταν ήμουνα παιδάκι κόλαγε ο εγκέφαλός μου σε θέματα χαζά που δεν δικαιολογούνταν και γκρίνιαζα χωρίς λόγο.Όχι βέβαια τότε που τσακωνόμουν με τη γιαγιά και τη μαμά που βάζαν στο τέρμα τη ¨ΛΑΜΨΗ¨ και δεν με αφήνανε να διαβάσω. Πρέπει να είχα ψυχολογικά τραύματα στην πρώτη δημοτικού γι αυτό το πράγμα. Με θυροειδή ή χωρίς, όλοι έχουμε υποχονδρίες και στο πιο απλό πράγμα.Πως να είναι τα ρούχα μας, το σπίτι μας, το φαγητό, πως να είναι οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν. Γι αυτό το τελευταίο δεν μπορώ να το σχολιάσω ιδιαίτερα. Νομίζω ότι όλοι το σκεφτόμαστε και το αναλύουμε, πως θέλουμε τους ανθρώπους γύρω μας να είναι και να συμπεριφέρονται σαν εμάς.Αυτό όμως δεν γίνεται, θα ήμασταν κλωνοποιημένοι αν γινότανε και θα βαριόμασταν αν αντιμετωπίζαμε όλο τις ίδιες καταστάσεις στη ζωή. Καμιά φορά μάλιστα απομονώνουμε άτομα που είναι διαφορετικά από εμάς μόνο και μόνο από δικό μας κόλλημα και κομπλεξισμό. Το έχω παραδεχτεί ότι το χω κάνει αλλά επίσης το έχουν κάνει και σε μένα. Καμιά φορά με πιάνει το αισθημα της αμφισβήτησης? Ρε μήπως κάνω κάπου λάθος? Μετά βέβαια το ξανασκέφτομαι, δεν μπορούν όλοι να είναι καρμπόν.Πρέπει να ανοίξεις λίγο το μυαλό σου.ΟΚ είναι λογικό να μην μπορείς να κολλάς με όλους και με όλα και καλύτερα για μένα άτομα που δεν ταιριάζουν να μην κάνουν παρέα..Χαλιέσαι τσάμπα και τσάμπα σπατάλη συναισθημάτων... Κρίμα δεν είναι?