Χτες βράδυ ήθελα να γράψω κάτι.Το έφερνα από δω το έφερνα από κει. Μα όσο πιο λάιτ κι αν προσπαθούσα να γράψω πάλι λίγο στενάχωρο μου φαινόταν και το έσβησα.

...........................................................................................................................................................

Η Ουρανία ρώτησε τον Άγγελο

-Έχεις νιώσει ποτέ κάτι που θέλεις πολύ να απομακρύνεται ανεξήγητα από κοντά σου όταν πας να το πλησιάσεις? Να διαπιστώνεις ότι ζεις σε μια φούσκα με ψέμματα που σπάει και προσγειώνεσαι απότομα?Η αλήθεια λένε πονάει μα περισσότερο πονάει η προσγείωση από μια φούσκα που έσπασε κι Ουρανία ήταν μαθημένη σε τέτοιες πτώσεις.

Γι αυτό έφυγε πέρσι το καλοκαίρι, για να μην ανακαλύψεί ότι και ο Άγγελος την εγκλώβισε μέσα στην ίδια φούσκα. Της άξιζε η ελευθερία όπως σε κάθε άνθρωπο κι όχι να είναι κλεισμένη μέσα στη φούσκα και να ασφυκτιά. Έκανε ένα restart μόνη της το καλοκαίρι κι άλλαξε πολλά.Κατ'αρχάς δεν είναι πια το κοριτσάκι που βάζει τα κλάμματα στο μαξιλάρι του, ούτε καν στο δικό της  μαξιλάρι δεν κλαίει η Ουρανία πια.Για τίποτα δεν κλαίει σχεδόν. Από τη μέρα που έφυγε τέλειωσαν τα δάκρυα, το πήρε απόφαση να προσέχει τον εαυτό της κι όσους πραγματικά τη χρειάζονται.

Το καλοκαίρι πέρασε κι ήρθε το φθινόπωρο και μαζί κι ο Άγγελος.Ο Άγγελος είχε αλλάξει και του το έλεγε μερικές φορές.Δεν άλλαξε όμως μόνο εκείνος,άλλαξε κι εκείνη. Άρχισε να του λέει όλα αυτά που σκεφτότανε και δε φοβόταν μην τον πληγώσει, η αλήθεια μπορεί να πληγώνει εκείνη τη στιγμή για λίγο αλλά τουλάχιστον ξέρεις που βαδίζεις. Η Ουρανία συνήθισε τη μοναξιά μετά από τόση απουσία. Ήταν  έτοιμη να σαλπάρει για άλλα λιμάνια και κείνος της κράταγε την άγκυρα καρφωμένη να μη φύγει. Η Ουρανία θύμωνε με τον εαυτό της που δεν την έκοβε και με κείνον που την κράταγε πίσω."Τόσο καιρό δεν έκανε τίποτα και τώρα κάνει τα πάντα για να μπει στη ζωή μου σκεφτότανε? Επρεπε να με χάσει για να με εκτιμήσει?" Αυτά σκεφτόταν και τρελαινόταν περισσότερο.Σε ποίον δεν κοστίζει το να μην τον εκτιμάνε?

Τώρα πέρασε καιρός και η Ουρανία άλλαξε, την άλλαξε ο Άγγελος και χαίρεται γι αυτό. Το μόνο που δεν άλλαξε είναι το μίσος της για της φούσκες.Δε θα θελε να κλείσει ή να κλειστεί σε φούσκα με ψέμματα γιατί ξέρει πόσο άσχημο είναι.Εξάλλου η γιαγιά της πάντα έλεγε. "Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δε θες να σου κάνουν". Πόσο δίκιο είχε. Οι φούσκες όμως ανήκουν στο παρελθόν.Τώρα χαίρεται που της κράτησε τότε την άγκυρα ο Άγγελος να μη φύγει αν και νόμιζε τότε  ότι θα τη βουλιάξει. Ότι θα βουλιάξουνε μαζί.Πλέει σε πελάγη ευτυχίας που τα καταφέρανε και δεν βουλιάξανε, που αλλάξανε κι οι δύο και συνεχίζουν το ταξίδι μαζι και είναι τόσο μα τόσο όμορφο.

..........................................................................................................................................................

ΥΓ:Αύριο κλείνουμε 2 χρόνια απ'την πρώτη φορά που σε φίλησα ΜΠΟΥΚΟΥΝΑΚΙ!