οδηγουσαμε χαρουμενοι.το destinator επαιζε πια τον κομπαρσο στο ταξιδι.δεν μας ενοιαζε αν χαθουμε.ειχαμε εντυπωσιαστει με την εναλλαγη του καιρου.ης φυσης,των συνορων που δεν υπηρχαν.ο ραδιο με μιας απο βεγλικα τραγουδια,μας μετεφερε στα φλαμανδικα,,υστερα στα γερμανικα.οι ταμπελες στους δρομους μας παρεπεμπαν σε ινοματα που μονο στο κουπονι του στοιχιματος ου οπαπ ειχαμε ποτε διαβασει.και φυσικα το ααχεν που ειχε μετανασταυσει ο λατρευτος μου νικος με τους "ζηλωτες" του.γελια σε ολη τη διαδρομη.απομονωμνοι απ ολα οσα μας απασχολουσαν μεχρι πριν λιγο.φτασαμε κολωνια.υπεροχη πολη.ηπιαμε τη μπυρα μας στις οχθες του ρηνουφαγαμε τα κλασσικα γερμανικα πριτσελ.τα νοστιμοτατα λουκανικα,αστειευτηκαμε λιγο με την βαρια προφορα της πολης.προσκυνησαμε στον ψηλοτερο καθεδρικο ναο της ευρωπης κι επειτα για χαβαλε στο μεγαλυτερο μπουρδελο της ευρωπης(χα χα χα).ενα εφταοροφο κτηριο γεματο γυναικες,τραβεστυκαι υπερθεαματα.ασχετα απο το αν σου αρεσουν η οχι τετοια πραγματα σιγουρα ηταν κατι πολυ εντυπωσιακο!πηραμε τον δρομο τις επιστροφης.παλι γελια,σχολια για το τι ειδαμε,πως περασαμε, για την διαφορετικη κουλτουρα που συναντησαμε(με τα καλα και τα ασχημα της).φτασαμε στη βαση μας τις βρυξελλες.φαγαμε ενα ντουρουμ στα γρηγορα στην τουρκικη συνοικια!ο μαγαζαορας μας καταλαβε πως ημασαν ελληνες κι απο τα ηχεια του μαγαζιου ηχουσε ξαφνικα η φωνη του βασιλη καρρα στα παλια του καλα τραγουδια.αρχισαμε ψιλομουρμουριζαμε μεχρι που καταλαβαμε απο τους περαστικους που ειχαν σταμαησει εξω απο το μαγαζι οτι ειχαμε γινει η attraction των βρυξελλων.την επομενη μερα το προγραμμα ειχε γανδη.εκει μετα την εμπειρια που ειχα απο την grand place των βρυξελλων οταν την ειδα βραδυ ηταν οτι πιο παραμυθενιο ειχα αντικρυσει στη ζωη μου μεχρι εκεινη τη στιγμη.παρενθεση:η grand place ειναι η κεντρικη πλατεια των βρυξελλων.οταν την ειδα βραδυ με ολα τα φωτα να αναβοσβηνουν στα ιστορικα κτηρια,πηγα σταθηκα στη μεση ης πλατειας και δακρυσα μονολογωνας πως δεν πιστευω αυτο που βλεπω μπροστα μου.ισως να ηταν και ολη η πιεση που μου βγηκε απο οσα μου συμβαινουν αλλα ειλικρινα ηταν κατι πανεμορφο.τελος παρενθεσης.στην γανδη λοιπον ενοιωσα σαν να ζω σε μια αλλη εποχη.και αν δεν μας εποιανε κι εκεινη η καταιγιδα θα μπορουσαμε να την ανακαλυψουμε καλυτερα. οι γυναικες δε,καθοτι φλαμανδες ηταν ολες πανεμορφες.ειλικρινα.χωρις υπερβολη.το μερος ηταν γεματο υπεροχα σοκακια,ομορφα μαγαζια και υπεροχα κτηρια.αλλα δυστυχως οπως ειπα και πριν μια καταιγιδα δεν μας αφησε να εξερευνησουμε καλυτερα την πολη αλα βεβαια μας επετρεψε να ανακαλυψουμε κι αλλες υπεροχες μπυρες...χ αχ α χα!την αλλη μερα εζησα το απολυτο παραμυθι.ΜΠΡΙοποιος δεν εχει παει πρεπει να παει.σττο ηταν τελικα οτι πιο παραμυθενιο εχω δει στην ζωη μου,καθε γωνισου εδινε την αισθηση οτι πεταυτοχρονα πρωταγωνιστεις σε μια ταινια εποχης.τι να πρωτοπω δεν ξερω.για τα καναλια για  τις αμαξες,για τα σοκακια. για το υπεροχο καμπαναριο δτην κεντρικη πλατεια(ναι ναι ανεβηκα μεχρι πανω)δεν μπορω να το περιγραψω.μονο αν το δει καποιος μπορει να το καταλαβει!οι και να περιγραψω οι λεξεις δεν ειναι αρκετες για αν το περιγραψω.γυρισαμε πισω σε λιγη ωρα πεταγαμε για αθηνα.μια τελευται ματια και λιγες φυσικα βελγικες σοκολατες  για την επιστροφη.αφησαμε τον φιλο μας τον κωστα που μενει μονιμα βρυξελλες να μας λεει ποσο υχεροι ειμαστε που γυρναμε στο καλοκαιρι της πατριδας(φυγαμε με 12 βαθμους θερμοκρασια!!!!).του ειπαμε χιλια ευχαριστω που εξαιιας του ζησαμε ολα αυτα τα υπεροχα πραγματα!στο αεροπλανο οπως παντα ανυσηχοι.ο κοσμος να δυσφορει(οι βελγοι περισσοτερο)απο τα γελια μας ,φερνοντας στην μνημη μας τα οσα ωραια περασαμε,φτασαμε αεροδρομιο.πηγσμε πηραμε το αμαξι απο  το parking.στην διαδρομη για κολωνο και οι δυο αμιλητοι.στο ραδιο πια ελληνικοι διαλογοι.διασχιζαμε την αττικη οδο με ενα χαμογελο στα χειλη."ρε μαλακα τι γαματα περασαμε" μου ειπε ο μητσος μολις φταναμε στο σπιτι μου."παραμυθενια" του απανταω.'ναι ρε φιλε σε ολη τη διαδρομη ψαχνω να βρω την ακριβη λεξη για ολα αυτα που ειδαμε και περασαμε"μου απαντησε.φτασαμε.με χαιρετησεκαι οι δυο ταυτοχρονα ειπαμε πως μακαρι να τιαριαξει να το ξανακανουμε.ξεκλειδωσα τη πορτα του σπιτιου.χωρις καν να κανω μπανιο εβγαλα την φωτογραφικη μου απο το σακο να ξαναπαρω μια τζουρα απο αυτο που ειχα ζησει.η φωτογραφικη ητανξεφορτιστη.δεν μπορουσα να δω τιποτα."επιστροφη στην πραγματικοτητα "σκεφτηκα.ετσι κι αλλιως τα παραμυθια δεν διαρκουν για παντα.κοιμηθηκα τοσο ηρεμος εκεινη τη μερα.στον υπνο μου με επισκεφτηκαν ολα αυτα που μου εμεινα στο μυαλο.το τραγουδιστο   "bonjour" της συμπαθους βελγιδας που αγοραζα την πρωτη μου μπυρα της ημερας,τα γελια  στο σπιτι λιγο πριν κοιμηθουμε λες και ημασα εφηβοι,τα γελια στις διαδρομες μας,την αγγλιδα που μου εκλεψε την καρδια,το τεραστιο μουρδελο στην κολωνια που γελασαμε απιστευτα,την υπεροχη γανδη,το μαγικο μπριζ,τους τουρκους στο μαγαζι ,μπυρες,σφηνακια στα μπαρκια του βελγιου τα παντα.ξυπνησα το αλλο πρωι και ολα μου φανηκαν σαν ονειρο.μολις και παλι καταλαβα οτι ολα οσα ειχα ζησει ηταν αληθεια ονολογησα πως  τελικα που και που υπαρχει ενα παραμυθι αληθινο!!!