8 Μαρτίου. Μέρα - "Γιορτή" της γυναίκας.
Καλά, μας δουλεύουνε και το γιορτάζουνε κι από πάνω. Προββατίνες, Ε ΠΡΟΒΒΑΤΙΝΕΣ!!!!Η επίσημη «κρατική» γιορτή της γυναίκας στην Κύπρο, έλαβε χώρα σε μορφή τελετής-σεμιναρίου, με θέμα την ισότητα των δύο φύλων και τον πόλεμο κατά της βίας εις βάρος του ασθενούς φύλου. Σε αυτόν τον συγκεκριμένο εορτασμό στο όνομα της Κύπριας μοντέρνας γυναίκας, οι ομιλητές ήταν βουλευτές και ένας υπουργός. Όλοι άντρες. Όλοι όμως!
Ε μα σοβαρά! Το να γιορτάζω επειδή είμαι γυναίκα σε μια κοινωνία που έχει «παλιά κελλέ» και μάλιστα ανδρική, με κυβέρνηση πλήρως ανδροκρατούμενη, το θεωρώ τουλάχιστον «περιπαίξιμο» του εαυτού μου. Και υπάρχουν τόσα άλλα ωραία με τα οποία μπορώ να αυτοκοροϊδεύομαι. Όπως το ότι μια μέρα θα είμαι η Σταχτοπούτα αλλά μόνο από την είσοδο της στο παλάτι και μετά.Βασικά νιώθω τυχερή που είμαι γυναίκα, αλλά όχι για τους χώρους που υποτίθεται κατακτήσαμε. Ναι, έχουμε διπλό ωράριο, ένα στη δουλειά και ένα στο σπίτι όπου πρέπει να κάνουμε εφόρου ζωής υπερωρίες και μάλιστα απλήρωτες. Γιούπι! Θα πεθάνω δέκα χρόνια αρχύτερα. Τι ωραία!
Και άσε που ανήκω και στις τυχερές.Τί να γιορτάσουνε στην Ελλάδα ή στην Κύπρο οι κοπέλες από το πρώην ανατολικό μπλοκ; Που από τη στιγμή που πατάνε το πόδι τους στη χώρα μας, στιγματίζονται ως πόρνες και τις μεταχειρίζονται οι περισσότεροι σαν ένα κομματάκι χαρτί τουαλέτας; Συγκεκριμένα ένας πρώην υπουργός είχε πει πως «το όνειρο κάθε Ανατολικοευρωπαίας είναι να γίνει πόρνη» και όχι, δεν αστειευότανε. Γνωρίζουνε μήπως για την ύπαρξη τέτοιας γιορτής οι κοπέλες με καταγωγή την Αφρική και την Σρι-Λάνκα, που γεννήθηκαν όλες δούλες για κάποιες νεόπλουτες κυρίες της μεσογειακής κοινωνίας; Κι αν τη γνωρίζουνε, μήπως δεν νιώθουνε πικραμένες; Αυτές τις περισσότερες μέρες μπορεί να μην μεταχειρίζονται ως άνθρωποι. Πώς να βιώσουνε και την περισσή τρυφερότητα που χρειάζονται ως γυναίκες;
Μεγάλη πίκρα να γνωρίζουμε ότι ο ελληνικός χώρος που είναι τόσο μισογύνης σε πολλούς τομείς είναι απλά μια μικρογραφία του κόσμου. Διότι αλλού είναι σίγουρα χειρότερα. Κοριτσάκια στην Ασία, που για μισή φέτα ψωμί, δουλεύουνε από τα πέντε τους σε εργοστάσια χαλιών ή σε φυτείες ρυζιού; Δεκάχρονες στην Νότια Αμερική, που βρίσκονται μπλεγμένα σε δίκτυα πορνείας; Γυναίκες παντού, που λόγω θρησκευτικής ή κοινωνικής καταπίεσης μένουν σκιές κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στον πλανήτη.
Για αυτές υπάρχει πραγματικά η μέρα, ως Μέρα Μνήμης και Σεβασμού. Όχι, για μας που κλαίμε με κάθε σπασμένο νύχι, ή που δακρύζουμε παρέα με την «Μαρία την άσχημη.»
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιοαρτικ grow-ups as in push-ups Απορίες Απορίες εκτός τόπου και χρόνου αρτίκ επέτειος ημερολογιακά ημερολογιακα ιδεογραφικά Κύπρου εικόνες Κύπρου είκονες μεταφράσεις της Μωβ μορφές Μορφές Παράφωνοι διάλογοι Σκέψεις σΤίχΟι συνείδηση συνταγές Σφηνάκια σφηνάκια Σφηνάκια! τραγούδια για καλημέρα τραγούδια για καληνύχτα τσάγια Τσάγια! τσάγια! Τσάγια Χαμόγελα