Κάναμε τη βολτούλα μας, πονέσαν οι μέσες και τα πόδια, ήπιαμε καφεδάκι και τσαγάκι (ασχολίαστο) πήραμε και τα βιβλία μας, φάγαμε και το γάλα με τα δημητριακά μας και τώρα χαλάαααρωση. Αραλίκι με το λάπτοπ στο μπαλκόνι, χάζεμα του φεγγαριού με τα πόδια στην καρέκλα.... Τι άλλο να ζητήσει κανείς απ'αυτή τη ζωή?

ΥΓ1: Να θυμίσω στον εαυτό μου και στον φίλο μου άλλη φορά που θα κατέβουμε Σύνταγμα να πάρουμε καφέ από το Γρηγόρη με 2Ε και να κάτσουμε στο παγκάκι. Έλεος 8,5 το τσάι κι ο πανάθλιος καφές στην ταράτσα του Public.

ΥΓ2: Μπουκουνάκι μου, πέρασα πολύ όμορφα μαζί σου σήμερα.Κι ας έλεγες διάφορα περίεργα.Κι ας πονέσαν τα ποδαράκια μου και ήμουν λίγο αμίλητη στο γυρισμό.Θέλω να το ξέρεις ξανθούλη μου.Ήμουν λίγο κουρασμένη και άμα είμαι κουρασμένη δε γουστάρω πολλά πολλά, εντάξει?