Διαβάζοντας το πόστο του sven πήρα το θάρρος να γράψω για ένα περιστατικό που με στεναχώρησε πολύ.Και απλά πήρα τον τίτλο του.....

Στην παραλία Βλάχου,μια παραλία ερημική λίγο έξω από Κυπαρισσία βρήκαν ένα πανέμορφο σκυλάκο παρατημένο, στη θάλασσα έτοιμο να ψοφήσει από δίψα. Κάποιος έξυπνος που τον βαρέθηκε τον άφησε δεμένο στην παραλία να μη μπορεί να φύγει να ακολουθήσει το αφεντικό του και να πεθάνει. Το πιο όμορφο και ήσυχο ζωάκι που έχω συναντήσει ποτέ. Ευτυχώς δεν το βρήκα εγώ αλλα ευχαρίστως θα έδενα σε μια κολώνα χωρίς σκιά το αφεντικό του και θα τον άφηνα να ψοφήσει σα σκυλί(Βρίζω και τα σκυλιά) Γιατί κάτι τέτοιο αξίζει σε όποιον φέρεται έτσι στα ζώα.

Το γλυκό μου το σκυλάκι, παρ'ολο που τράβηξε τόση ταλαιπωρία, δεν είναι άγριο, ίσα ίσα είναι πολύ γλυκό κι αγαπησιάρικο αλλά και φοβητσιάρικο λιγάκι. Μας είπε την ιστορία του ο μπαμπάς της φίλης μου και δεν το πιστεύαμε.Μια και δυό πήγαμε στο γείτονα που ταίζει πολλά σκυλάκια στην περιοχή και να σου τον τον "Κανέλλο" να ρχεται με κουνιστή ουρά. Πας να τον χαιδέψεις αλλά κάνει και λίγο πίσω να μην το χτυπήσεις. Σε μυρίζει 2-3 φορές και μετά κάθεται ακίνητο και το χαιδεύεις. Μόνο η ουρά κουνιέται.Ούτε να σε σπρώξει, ούτε να χοροπηδήξει, ούτε να γαβγίσει, ούτε τίποτα.Να σε κοιτάει με αυτό το πράσινο θλιμμένο ματάκι του μες στα μάτια και να σου ζητάει αγάπη.Πιο πειθαρχημένο κι ήρεμο σκύλο δεν έχω ξαναδεί. Άνετα αν μπορούσα να το πάρω το έπαιρνα, μα ποιός μπορούσε να παρατήσει ένα τέτοιο ζώο, δεν το χωρά το χαζό κι ανόητο μυαλό μου.Παραείμαι συναισθηματική μάλλον,ο κόσμος βρίθει από αναίσθητους που παίζουν με τις ζωές συνανθρώπων μας πόσο μάλλον με των ζώων...... "Κανέλλο" μου γλυκέ αν ποτέ αξιωθώ να πάρω σκύλο θέλω έναν σαν εσένα, κρίμα που δεν μπόρεσα να πάρω ΕΣΕΝΑ.