22 Σεπτεμβρίου 2013, 02:24
Η τραγικότητα της παιδικής ηλικίας αυγό του νεοναζισμού;Η ελληνική ιστορία πήρε ξανά φόρα και βάλθηκε να ξεβράζει ανθρωποειδή εξαμβλώματα για να ταΐζουν το Μινώταυρο της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού, του τρόμου, του μίσους, της τυφλής βίας, του ολοκληρωτισμού και των αβυσσαλέων σκοτεινών πλευρών του ανθρώπινου ψυχισμού.
Η πολιτική του φόβου και της φοβίας κάνει πάρτι εντός και εκτός κοι(υ)νοβουλίου, με τους δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους μας αλλά και την αστυνομία να στέκονται ως τώρα αμήχανοι (αδιάφοροι;), μην ξέροντας (μη θέλοντας;) τι να κάνουν με τη φανταχτερή και αστραποβολούσα αφέντρα που εμφανίστηκε ξάφνου μπροστά τους, φορώντας γυαλιστερές μαύρες μπότες και κρατώντας στο ένα χέρι τη γαλανόλευκη και στο άλλο μαστίγιο και…καρότο…
Η συστηματική και οργανωμένη κυρίως άσκηση βίας είναι μεν σύμπτωμα πως κάτι θεμελιακό δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε στο άτομο, στην οικογένεια, στην κοινωνία ή στον πλανήτη, ταυτόχρονα, όμως, και η ίδια η βία με τη σειρά της πυροδοτεί, ενισχύει, διευρύνει, ανακυκλώνει και μονιμοποιεί την «αρρώστια» που τη γέννησε, και αυτό είναι αποδεδειγμένο.
Όταν το 1939 ο Χίτλερ είδε την ισοπεδωμένη από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς Βαρσοβία, λέγεται πως είπε: «Με τον ίδιο τρόπο θα συντρίψω όλους όσους μου αντιστέκονται». Πώς δημιουργείται ένα τέτοιο παράλογο και τυφλό μίσος; Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να βλέπει ως καθήκον του τον αφανισμό μεγάλου μέρους της ανθρωπότητας; Πώς γίνεται ένα άτομο, όπως ο Χίτλερ, να απαιτεί απόλυτη υποταγή και ταυτόχρονα θαυμασμό και αγάπη από αυτούς που έχει υποτάξει; Εύκολα θα μπορούσαμε να τον θεωρήσουμε ως ανθρωπόμορφο τέρας, όμως, το ερώτημα που τίθεται είναι: «Γεννήθηκε ως τέτοιος;». Υπάρχει σε κάθε άτομο μια τέτοια λανθάνουσα πτυχή προσωπικότητας ή δημιουργείται εξαιτίας εξωτερικών παραγόντων;
Η διερεύνηση της παιδικής ηλικίας του Χίτλερ αποκαλύπτει τον τρόμο, την απόγνωση και την ανημποριά που βίωσε ως παιδί, εξαιτίας του αυταρχικού και βίαιου πατέρα του που τον ράβδιζε καθημερινά και, όταν τον ήθελε για κάτι, τον σφύριζε σαν να ήταν σκυλί, μη χρησιμοποιώντας ποτέ το όνομά του. Έτσι, ο Αδόλφος ήταν όχι μόνο ένας ανύπαρκτος για τον πατέρα του αλλά και αποδέκτης μιας παράλογης άσκησης βίας απέναντι στην οποία δεν είχε το παραμικρό να αντιτάξει. Δεν είναι τυχαίο πως στο βιβλίο του «Ο αγώνας μου» ο Χίτλερ αποκαλεί τον πατέρα του «Herr Vater».
Ένα παιδί, που όχι μόνο δεν εισπράττει την παραμικρή αγάπη και κακοποιείται με διάφορους τρόπους αλλά και που έχει μια μητέρα που δεν είναι σε θέση να το προστατέψει, δεν έχει πολλές επιλογές. Μία πολύ συχνή έκβαση τέτοιου είδους βιωμάτων είναι η αμυντική άρνηση του δράματος που έχει βιώσει και η ταύτισή του με τον επιτιθέμενο, δηλαδή με τον βίαιο πατέρα του, και, δοθείσης ευκαιρίας, η επανάληψη από το ίδιο το παιδί ή τον μελλοντικό ενήλικα μιας ανάλογης συμπεριφοράς.
Το σενάριο αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά, τόσο από τα αποτελέσματα πολλών ερευνών σχετικών με την άσκηση βίας όσο και από ομολογίες πρώην μελών νεοναζιστικών οργανώσεων που αποσκίρτησαν. Για στρατολόγηση νέων μελών, προσεγγίζονται παιδιά μέχρι και ηλικίας 12 χρονών που προέρχονται είτε από διαλυμένες οικογένειες είτε είναι θύματα συστηματικής σχολικής ή άλλου είδους βίας είτε νιώθουν απομονωμένα, ανήμπορα κ.τ.λ. Τα θέτουν υπό την προστασία τους, που, σε συνδυασμό με την ομάδα που λειτουργεί αυστηρά ιεραρχικά και απόλυτα πειθαρχημένα, κάνουν το όλο πακέτο ως το μοναδικό ίσως ασφαλές μέρος που έχουν βιώσει στη ζωή τους. Έτσι, λοιπόν, έχουν κάθε λόγο να γίνουν από τους πιο φανατικούς υπερασπιστές ιδεών και πρακτικών βίας που αντισταθμίζουν, μεταξύ άλλων, και τα όποια προηγούμενα αισθήματα ασημαντότητας, ανεπάρκειας και ανημποριάς τους. Κάποια από τα ανήλικα αυτά παιδιά φθάνουν στο σημείο να αποδέχονται να χρησιμοποιούνται ως το άλλοθι ενήλικων νεοναζί που θα διαπράξουν σοβαρές αξιόποινες πράξεις, ομολογώντας ψευδώς πως ήταν τα ίδια οι δράστες και, λόγω ηλικίας, να απαλλάσσονται.
Ο ίδιος ο Χίτλερ είπε άλλωστε, κάτι σχετικό επί του θέματος. «Ακόμα και αν δεν υπήρχαν οι εβραίοι, θα έπρεπε να τους εφεύρουμε». Οι εβραίοι δεν ήταν, λοιπόν, για αυτόν παρά η προβολή του υποσυνείδητου ανήμπορου και μισητού κομματιού του εαυτού του που ως τέτοιο θα έπρεπε να γίνει αποδέκτης του μίσους και της βίας που κουβαλούσε εντός του, «ανακουφίζοντάς» τον πρόσκαιρα, τιμωρώντας ταυτόχρονα μέχρι αφανισμού αυτό το μισητό, αδύναμο και μη αποδεκτό κομμάτι του εαυτού του.
Από τα παραπάνω, βγαίνει το εξής συμπέρασμα: τόσο ο Χίτλερ όσο και ο κάθε μικρός ή μεγαλύτερος Χιτλερίσκος δεν γεννιούνται ως ανθρωπόμορφα τέρατα αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό καρποί της λεγόμενης «μαύρης παιδαγωγικής», δηλαδή μιας αυταρχικής διαπαιδαγώγησης που δρα πολύ συχνά υποδόρια χωρίς να γίνεται εύκολα αντιληπτή και που πάση θυσία θέλει να επιβάλει την προσαρμογή, τη συμμόρφωση και την υποταγή.
Με βάση τους προαναφερθέντες συλλογισμούς, δεν φαντάζουν καθόλου παράξενα τα ευρήματα ερευνών στη Γερμανία που δείχνουν πως το 60% των συλληφθέντων τρομοκρατών τα τελευταία χρόνια προέρχονται από οικογένειες παστόρων. Η θρησκεία έχει πάρα πολλές φορές χρησιμοποιηθεί ως «νόμιμο» μέσο συμμόρφωσης, υποταγής και εκφοβισμού. Το τραγικό είναι πως οι περισσότεροι από τους γονείς αυτούς είχαν σίγουρα τις καλύτερες προθέσεις, ασκώντας αυτό το είδος διαπαιδαγώγησης. Σίγουρα θα ήθελαν να γίνουν τα παιδιά τους υπεύθυνα, σωστά, συγκροτημένα, γενναιόδωρα κ.τ.λ. άτομα αλλά με το «οποιοδήποτε αντίτιμο», δηλαδή ακόμα και με την άσκηση βίας ή τον εξαναγκασμό…
Η τραγικότητα της καθημερινής ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων στη χώρα μας δεν είναι παρά η αφορμή και η κάθε Χρυσή Αυγή ο εκλυτικός παράγοντας εκδήλωσης αυτής της ωμής βίας που κουβαλούν εντός τους χιλιάδες χιλιάδων άνθρωποι κάθε ηλικίας και που εκφράζεται με τον κάθε δυνατό τρόπο πλέον.
Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών στα πρώτα χρόνια της ζωής τους αντανακλά την κοινωνία που θα γνωρίσουμε αργότερα. Χαρούμενα και ασφαλή παιδιά θα δημιουργήσουν μια κοινωνία που θα διαπνέεται από δημοκρατικότητα, σεβασμό των άλλων και όραμα στο οποίο καμία ολοκληρωτική ιδεολογία δεν θα έχει θέση και έδαφος να ευδοκιμήσει.
-
mixalis-kleanthis (22.09.2013)
Είμαστε ο καθρέφτης αυτών που βιώνουμε... κοινωνικά και σε προσωπικό επίπεδο!
Ειδικά τα πρώτα χρόνια της ζωής μας είναι καθοριστικά !
Οι λεπτομέρειες στην πρώτη ύλη μας καθώς και ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τα τραύματά μας αλλάζουν το αποτέλεσμα δραματικά !sven (22.09.2013)
Κλεάνθη,
πραγματικά τα πρώτα χρόνια της ζωής μας δρουν καταλυτικά στη διαμόρφωση της συνέχειάς της τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Οι λεπτομέρειες στην πρώτη ύλη παίζουν, επίσης, σημαντικό έως αποφασιστικό ρόλο. Οι κάποιες ενστάσεις μου αφορούν στη φράση σου «…ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τα τραύματά μας αλλάζουν το αποτέλεσμα δραματικά».
Όταν πρόκειται για τόσο πρώιμα τραυματικά βιώματα, η έκβασή τους δεν εξαρτάται από τη βούλησή μας ώστε να τροποποιηθούν. Αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα, τότε όλοι μας θα ήμασταν ισορροπημένα άτομα και απαλλαγμένα από τα δεσμά και τα όποια τραύματα του παρελθόντος μας. Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του.
Τα 3/4 των παιδιών, που έχουν ζήσει στα πρώτα χρόνια της ζωής τους ανάλογες καταστάσεις, εμφανίζουν, πριν την ηλικία των 18 ετών, σοβαρότατα προβλήματα αντικοινωνικότητας, προσωπικότητας, μάθησης, συμπεριφοράς κ.ά. Απομένει, λοιπόν, το 1/3 από αυτά τα παιδιά που φαίνεται πως περνούν σε μεγάλο βαθμό αλώβητα μέσα από αυτόν τον εφιάλτη της ζωής τους.
Έχουν γίνει πολλές έρευνες για τους λόγους που συμβαίνει αυτό και τα ευρήματα δείχνουν πως σε μεγάλο βαθμό η «πρώτη ύλη», όπως την αποκαλείς, δηλαδή διάφοροι ιδιοσυστασιακοί παράγοντες που σχετίζονται με το ταμπεραμέντο του παιδιού, παίζουν σημαντικό ρόλο, όπως και κάποιοι άλλοι εξωτερικοί, όπως, για παράδειγμα, κάποιος ενήλικας στη ζωή τους που λειτουργεί ως πρότυπο και πρόσωπο θετικής ταύτισης (συγγενής, δάσκαλος, γείτονας κ.ά.). Υπάρχουν και αρκετά ακόμα στοιχεία που δεν είναι, όμως, της παρούσης.
Η βία που ασκείται στα παιδιά είναι τρομακτική και όσα περιστατικά έρχονται στην επιφάνεια είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Αναφέρω, εν συντομία, κάποια πραγματικά περιστατικά, και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του για τις συνέπειες, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, μερικά χρόνια αργότερα:
- Ένα 15χρονο κορίτσι δέχεται για πολλή ώρα δυνατά χτυπήματα στο κεφάλι από τον πατέρα της, μέχρι που χάνει τις αισθήσεις της. Διαπιστώνονται βαριές κρανιοεγκεφαλικές βλάβες και κάταγμα κρανίου. Ο λόγος: γύρισε μισή ώρα αργότερα από τη συμφωνημένη στο σπίτι.
- Ένα 13χρονο αγόρι εξαναγκάζεται από τον πατρικό παππού του σε διάφορες σεξουαλικές πράξεις. Φοβάται, μετά από αυτό, πως έχει γίνει ομοφυλόφιλος, δεν τολμά να πει το παραμικρό στους γονείς του και θέλει να αυτοκτονήσει. Όταν, τελικά, ομολογεί τα πάντα στους γονείς του, ο πατέρας του τον ξυλοφορτώνει που τολμά να λέει τέτοια πράγματα για τον τόσο καλό άνθρωπο και παππού του.
- Ένα 12χρονο κορίτσι γρονθοκοπείται άγρια από τον πατέρα της, που κατόπιν τη δένει με σχοινί στο κρεβάτι της. Ο λόγος: δεν της επέτρεπε να έχει άλλους φίλους, την ήθελε μόνο για τον εαυτό του…
Θα μπορούσε κάποιος να πει πως αυτά αποτελούν εξαιρέσεις. Η απάντηση είναι «όχι». Έχω δει εκατοντάδες ανάλογων περιστατικών, οι δε έρευνες παγκοσμίως δείχνουν πως τα ποσοστά, παρότι μεγάλα, είναι στην πραγματικότητα ακόμη μεγαλύτερα.
Τα περισσότερα από αυτά θα επαναλάβουν ως ενήλικες τις προσωπικές τους εμπειρίες στα δικά τους παιδιά, και με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται συνεχώς νέα εκκολαπτήρια λεηλατημένων ψυχικά και σωματικά παιδιών που η πορεία αρκετών από αυτά θα οδηγήσει στα χειρότερα…
Καλό σου βράδυ:)))mixalis-kleanthis (22.09.2013)
100%sven (22.09.2013)
Animista,
δεν ξέρω το πώς αντιλαμβάνεσαι τα όσα γράφω αλλά σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι τα όσα υποθέτεις. Φυσικά και διαθέτουμε ικανότητα συνειδητοποίησης, μόνο που η δυνατότητα αυτή δεν είναι μία σταθερά που περιμένει υπομονετικά στο…. ντουλάπι για να τη βγάλουμε και να τη φορέσουμε, όποτε τη χρειαζόμαστε.
Η ικανότητα συνειδητοποίησης είναι συνάρτηση πολλών και αλληλοσυνδεόμενων παραγόντων και προϋποθέτει ένα επίπεδο ωριμότητας που είναι ζητούμενο για το οποιοδήποτε άτομο, αλλά πολύ περισσότερο για αυτά που έχουν βιώσει παρατεταμένα πολύ οδυνηρές και πρώιμες εμπειρίες. Αυτό σίγουρα μπορεί να επιτευχθεί, όχι όμως κατά βούληση παρά μόνο μέσα από μια πολύ επώδυνη και συχνά μακρόχρονη προσωπική ψυχοθεραπευτική δουλειά που πολλά άτομα δεν έχουν, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον τις πρακτικές προϋποθέσεις να καρπωθούν. Οτιδήποτε άλλο πέραν αυτού είναι ευχολόγιο που μόνο σε έκθεση ιδεών ταιριάζει.
Μπράβο σου που έχεις καταφέρεις να ορθοποδήσεις, έχοντας πιάσει πάτο αλλά κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και ο κάθε πάτος έχει διαφορετικό βάθος.
Καλό ξημέρωμα και καλή βδομάδα:)))cupido2 (23.09.2013)
sven τσ!τσ!ο ορισμος της υστεριας!τι αηδιαστικο σχολιο!τι ανισο!τι υποκριτικο!τι εμπαθες!τι νεοταξιτικο!τι δουλοπρεπες !τι κοινοτοπιες εκστομιζεις ρεεεεε?σου χαριζω 30`λεπτα απο τον πολυτιμο ελευθερο χρονο μου να διαβασω για τον''φασισμο'' του χιτλερ εισβαλοντας στην πολωνια την 1\9\39 ,ενω ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙς οτι στις 16\9\39 εισεβαλε και ο ΣΤΑΛΙΝ απο ανατολικα η`αν γνωριζεις ΤΕΧΝΙΕΝΤΩς δεν το αναφερεις. αρα ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΑΤΑ ηταν και ο ΣΤΑΛΙΝ.ηταν ενας ΚΟΚΚΙΝΟς ΦΑΣΙΣΤΑς φορτωνοντας στον ηττηθεντα μαυρο φασισμο ολα τα εγκληματα! τα εγκληματα του ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ?ΠΧ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 50000 στρατιωτων και αξιωματικων στο δασος του κατιν το1943 απο τον σταλιν μιας και μιλας για πολωνια ανιστοριτε!εγκληματα που αποσιωπουνται απο την συμμορια της διεθνιστικης ξενοδουλης αριστερας!ακου λαμογιο σταλινισκο εισαι υπηρετης ειτε σκοπιμως ειτε λογω μειονεξιας και ΜΙΣΟΥς για καθε τι που εχει σχεση με το κρατος εθνος!σας πηρε ο πονος και η ευαισθησια για τον ΑΔΙΚΩς δολοφονηθεντα παυλο ενω σαν αυθεντικοι επιλησμονες οι λυσσασμενοι αριστεροι σκυλοι ΔΟΥΛΟΙ του καπιταλισμου ξεχνουν οτι ΑΚΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟΙ εκαψαν ζωντανους τρεις συνανθρωπους μας στην μαρφιν!αιδως αχρειοι!οχι αλλη καπηλεια στο νεκρο!τουλαχιστον εκεινος ειχε την δυναμη να τα βαλει με τον δειλο φονια του !για τα παντα φταινε οι''φασιστες''δεξιοι!οι κακοι!τιποτα δεν εκανε η ΗΤΤΗΘΗΣΑ αριστερα στην ελλαδα!απο τους δεξιους γεννηθηκε η 17ν?ο ελα?οι πυρηνες της φωτιας?η σεχτα επαν?ποσους δολοφονησαν αυτα τα μουνοπανα ρεεεεε?αλλα τι περιμενεις απο αγραμματα ανθρωπακια χωρις μνημη,χωρις κριση,χωρις πατριδα,χωρις θρησκεια!μονο τους οπλο το ΜΙΣΟς και η παραχαραξη της ιστοριας!ιστοριας καθε λαου και καθε χωρας!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog