Είχα ένα φίλο καρδιακό κι αγαπημένο

μαζί στα νήπια, μαζί στη γειτονιά

μα παν δυο χρόνια που τον είχα εγώ χαμένο

κάτι άκουσα πως πήρε κι αυτός ναρκωτικά.

Είχε ένα πατέρα μεγάλο παραλή

μια μάνα που όλο του΄καμνε χατήρια

ποτέ του, για τίποτα, δεν είχε ζοριστεί

του παίρναν πάντοτε τα πιο ακριβά παιχνίδια.

Ειρωνευότανε όποιον ξύπναγε πρωϊ

εκ του ασφαλούς, γιατί είχε την περιουσία

εκλεκτικός ήτανε μέχρι στο φαϊ

μονάχα κρέας ήθελε, όχι άλλη ουσία.

Με τις γυναίκες, μια ζωή, τα έχανε πολύ

ποτέ μου δεν θυμάμαι ένα δεσμό του

στα κόκκινα φανάρια παρών την Κυριακή

σε μία Γιώτα έδειχνε τον ανδρισμό του.

Μου είχε πει, πως τον ηδόνιζε αρκετά

όταν το χρήμα άφηνε στο κομοδίνο

δεν του χρειαζότανε μια κάποια κοπελιά

τη λέξη '' παίρνω'' ήξερε και όχι '' δίνω ''.

Σαν πήγε στρατιώτης, ήταν ένας λουφατζής

απο ασκήσεις, βολές και μαγειρεία

κοπάνες έκανε συχνά, δεν ήταν συνεπής

κρίθηκε ικανός στο τέλος γιώτα τρία.

Έτρεμε να΄βγει για να παλέψει στη ζωή

νόμιζε θα΄ταν όλα γέλιο και αστεία

ιδανικά δεν είχε ούτε στιγμή

χρήματα υπήρχαν στου πατέρα τα ταμεία.

Μετά το αιφνίδιο όμως τέλος του μπαμπά

μια ισχυρή που΄ταν για κείνον εμπειρία

όλα τα είδε τόσο μαύρα και μουντά

λύπη αισθάνθηκε και την καρδιά του κρύα.

Έκανε φίλο κάποιον του περιθωρίου

εμένα με άφησε, μ΄αυτόν ήταν συχνά

δεν είχε εμπειρίες και αίσθηση ορίου

ένας ψεύτικος κόσμος του άνοιξε αγκαλιά.

Ήρθε στο σπίτι μου, Δευτέρα μια φορά

ζητούσε καταφύγιο για να ''στρίψει ''

τον έδιωξα, του είπα '' γειά χαρά ''

κι αν γίνει όπως πριν, να΄ρθεί να με ζητήσει.

Μου΄πε η μάνα του, πως γύρισε στο σπίτι

και ως τα χαράματα έκλαψε πολύ

ήξερε η άμοιρη για κόκα απ΄τη μύτη

και για τσιγάρα με κάναβι ινδική.

Του προκάλεσε σεισμό, το διώξιμό μου αυτό

κατάλαβε εκείνος, ποιός είν΄αλήθεια φίλος

πήρε κάποιες συμβουλές, πήγε σε γιατρό

ξέφυγε - γλύτωσε - γύρισε ένας φίλος.