Τα χίόνια δεν είχαν λιώσει τελείως από τα βουνά και το λιβάδι με τις παπαρούνες θα αργούσε να ανθίσει. Ο Χανς περίμενε πως και πώς να ξαναπάει στο αγαπημένο του στέκι να αράξει με τις ώρες.... Η άνοιξη όμως θα αργούσε φέτος. Από κάθε άποψη. Ένα πρωϊνό πηγαίνοντας στο σχολείο κάτι δεν του πήγαινε καλά. Μα τι να ήταν αφού είπαμε ότι ο Χανς αγαπούσε το σχολείο, κι όμως κάτι του έλεγε ότι δεν θα πρεπε να είναι εκεί εκείνη τη στιγμή. Λίγο αργότερα φώναξαν τη δασκάλα του κι εκείνη γύρισε κατσουφιασμένη στην τάξη. Πολύ περίεργα πράγματα συμβαίνανε σήμερα και δεν μπορούσε να καταλάβει. Τι να έπαθε η αγαπημένη του δασκάλα? Μήπως της κάνανε παρατήρηση που ήταν ζωηροί οι μαθητές της, μήπως είναι άρρωστή ή μήπως την απασχολεί κάτι άλλο? Προσπάθησε να συγκεντρωθεί στο μάθημα και δεν τα κατάφερνε. Ευτυχώς χτύπησε το κουδούνι κι έτσι θα έβγαινε έξω και θα ξέχναγε το λυπημένο κι αμήχανο βλέμμα της δασκάλας του την ώρα που έμπαινε στην τάξη. Όμως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως τα περιμένουμε, η δασκάλα ζήτησε από το Χανς να την ακολουθήσει στο διάλειμμα γιατί είχε κάτι να του πει. Και τα νέα φυσικά ήταν δυσάρεστα. Πολύ δυσάρεστα. 

Ένα άσπρο WV έπεσε στο γκρεμό στο δρόμο για το Hoffensberg σήμερα στις 7 η ώρα. Ω για στάσου!  Άσπρο WV είναι το αυτοκίνητό τους! Ω δεν μπορεί! Αφού ο πατέρας του οδηγεί χρόνια δεν μπορεί.

Κι όμως, λίγο η ολισθηρότητα του δρόμου, λίγο η απροσεξία του οδηγού του φορτηγού απ'το αντίθετο ρεύμα φαίνεται ότι έστειλε το μικρό WV εκτός πορείας. Το όχημα είχε 3 άτομα μέσα, τους γονείς και τον αδερφό του.Έμεινε ΜΟΝΟΣ! Με την αδερφή του ήταν αλλά αυτός εξακολουθούσε να νιώθει μόνος.Η κηδεία έγινε μετά από 2 μέρες με ότι μπορέσαν να ανασύρουν από τα συντρίμια απ'το γκρεμό. Ο Χανς δεν ήθελε να πηγαίνει σχολείο πια, ξέχασε τα όνειρά του, τις παιδικές ιστορίες το λιβάδι με τις παπαρούνες. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν ο γκρεμός. Ήθελε να πηγαίνει και να κοιτάζει κάτω, λες και θα έβλεπε τους γονείς και τον αδερφό του να σκαρφαλώνουν τα βράχια σώοι κι αβλαβείς. Ποτέ όμως δεν είδε τίποτα. Πότιζε τα απότομα βράχια με τα δάκρυά του μέχρι που το λιβάδι με τις παπαρούνες άνθισε ξανά.Πήγε ένα μπουκέτο παπαρούνες στους δικούς του.Το τελευταίο μπουκέτο παπαρούνες σκέφτηκε, τι κι αν το λιβάδι άνθισε κι οι παπαρούνες ζωντάνευαν μπροστά στα μάτια του η καρδιά του Χανς όμως δεν ξαναάνθισε ποτέ. Η καρδιά του Χάνς ήταν νεκρή, γι αυτό δεν ξαναπέρασε ποτέ απ'το λιβάδι με τις παπαρούνες.