Σε φθηνά ξενοδοχεία που ούτε ταυτότητα ζητούν

που αλλάζουν τα σεντόνια κάθε βδομάδα αν θυμηθούν

σέρνομαι, μένω τόσα χρόνια, ξένος και μοναχός

η μνήμη μου απ' όλα άδεια, λεν πως ήμουν ναυαγός.

Κάτι εικόνες φευγαλέες μου' ρχονται βέβαια στο νου

σαν αστραπές γιγαντιαίες σε βραδιά κατακλυσμού

έχω μακριά τα γένια κι ένα μικρούλι τατουάζ

με μπαρούτι απλά φτιαγμένο σα χαλασμένο μακιγιάζ.

Συχνάζω πάντα στο λιμάνι, κάνω δουλειές του ποδαριού

τ' αγγλικά μου είναι σπασμένα, τα ρούχα μου όλα ναυτικού

βοηθάω τους ψαράδες, στα δίχτυα, στις μεταφορές

μαζεύω χρήματα, μα πίνω σα τρελός κάποιες βραδιές.

Πού να είναι η πατρίδα; πόσο απέχει από δω;

τρισκατάρατη αμνησία που με γέμισες κενό

έχω μάνα; έχω αδέλφια; έχω σπίτι πατρικό;

ή γεννήθηκα εδώ πέρα στο μοτέλ το βρωμερό;

Είμαι Έλληνας μου λένε και η Αθήνα είν' μακριά

λεν για κάποιο Παρθενώνα, για ηλιοφάνεια και νησιά

μα μες το άδειο μου κεφάλι είναι άγνωστα αυτά

κάνω μόνο το σταυρό μου και λέω '' Βόηθα Παναγιά ''.