Είναι μυστήριο αυτό που συμβαίνει με τα πάθη στους ανθρώπους. Κι είναι το ίδιο ακατανίκητο το πάθος στα παιδιά, όπως είναι και στους μεγάλους. Αυτοί όμως που υποφέρουν από ένα πάθος δεν μπορούν να το εξηγήσουν και αυτοί πάλι που ποτέ τους δεν το ένιωσαν δεν μπορούν ούτε καν να το φανταστούν. Υπάρχουν άνθρωποι που παίζουν τη ζωή τους κορόνα-γράμματα, μόνο και μόνο για να πατήσουν πρώτοι μια βουνοκορφή. Και κανένας, ούτε κι αυτοί οι ίδιοι μπορούν να εξηγήσουν γιατί το κάνουν αυτό! Άλλοι καταστρέφονται προσπαθώντας να κατακτήσουν την καρδιά ενός προσώπου, που όμως αυτό δε θέλει ούτε να τους ξέρει. Άλλοι πάλι χάνονται γιατί δεν έχουν τη δύναμη ν’ αντισταθούν στην απόλαυση του ουρανίσκου ή της μπουκάλας! Άλλοι ξοδεύουν ό, τι έχουν και δεν έχουν στα τυχερά παιχνίδια ή θυσιάζουν τα πάντα για μια έμμονη ιδέα, που δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να πραγματοποιηθεί. Μερικοί νομίζουν ότι μόνο όταν βρεθούν σε κάποιο άλλο μέρος κι όχι σ’ αυτό που ζούνε μπορεί να ευτυχήσουν κι αναζητώντας την ευτυχία ταξιδεύουν από τόπο σε τόπο. Άλλου δεν μπορούν να ησυχάσουν αν δεν αποχτήσουν δύναμη. Με λίγα λόγια, υπάρχουν τόσα πολλά και τόσο διαφορετικά πάθη, όσοι είναι κι οι άνθρωποι.

Και του Μπάστιαν Μπάλταζαρ Μπουξ το πάθος ήταν τα βιβλία.

Όποιος δεν ξενύχτησε με κοκκινισμένα αυτιά κι ανάκατα μαλλιά, πεσμένος με τα μούτρα σ’ ένα βιβλίο και δε διάβασε ξεχνώντας τον κόσμο τριγύρω του και μη νιώθοντας την πείνα και το κρύο-

Όποιος δεν έχει διαβάσει κρυφά με το φως του κλεφτοφάναρου κάτω από τα σκεπάσματά του, επειδή ο πατέρας ή η μητέρα του ή κανένα άλλο καλοπροαίρετο πρόσωπο του ‘σβηνε το φως, με την αιτιολογία ότι είναι πια ώρα για ύπνο και ότι το πρωί πρέπει να σηκωθεί νωρίς-

Όποιος δεν έχει χύσει δάκρυα πικρά, ούτε κρυφά ούτε φανερά, επειδή η θαυμαστή ιστορία του τέλειωσε κι ήρθε η ώρα ν’ αποχωριστεί τα πρόσωπα που μαζί τους έζησε  τόσες περιπέτειες, που τ’ αγάπησε και τα θαύμασε, πρόσωπα που γι’  αυτά ανησύχησε και έθρεψε ελπίδες και τώρα, χωρίς τη συντροφιά τους, η ζωή φαίνεται αδειανή και χωρίς νόημα-

Όποιος δε γνώρισε τίποτε απ’ όλα αυτά από προσωπική πείρα, ε, αυτός είναι πολύ πιθανό να μην κατανοήσει αυτό που έκανε ο Μπάστιαν.

Τα μάτια του παιδιού καρφώθηκαν μαγνητισμένα στον τίτλο του βιβλίου. Αυτό ήταν το βιβλίο που τόσες φορές  είχε ονειρευτεί και που είχε λαχταρήσει με πάθος: Μια ιστορία που να μην τελειώνει ποτέ! Αυτό ήταν το βιβλίο των βιβλίων.

….

-Ήθελα να ξέρω, ψιθύρισε μόνος του, τι να συμβαίνει άραγε μέσα σ’ ένα βιβλίο, όσο είναι ακόμα κλειστό. Φυσικά στις σελίδες του απάνω έχει μόνο γράμματα, που είναι τυπωμένα στο χαρτί. Παρόλα αυτά στο βιβλίο κάτι πρέπει να συμβαίνει. Γιατί, όταν το ανοίξεις, έχεις ξαφνικά μπροστά σου μια ολόκληρη ιστορία. Υπάρχουν πρόσωπα που δεν τα έχεις γνωρίσει ακόμα, διάφορες περιπέτειες, γεγονότα και μάχες ή καμιά φορά θύελλες και τρικυμίες ή ταξίδια σε ξένες χώρες. Όλα αυτά βρίσκονται οπωσδήποτε μέσα στο βιβλίο. Αλλά, φυσικά, είσαι υποχρεωμένος να το διαβάσεις. Ήθελα να ξέρω πώς έχουν μπει;

…

23 Απριλίου έφυγαν από την ζωή τρεις σπουδαίοι «τεχνίτες» του λόγου: ο Θερβάντες και ο Σαίξπηρ, αλλά και ο Περουβιανός Γκαρθιλάθο ντε λα Βέγκα . Προς τιμήν τους, λοιπόν, η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στο βιβλίο!

Μάλιστα στην Καταλονία, 23 Απριλίου γιορτάζεται η «Μέρα των Βιβλίων και των Ρόδων», κατά την οποία οι βιβλιοπώλες χαρίζουν ένα τριαντάφυλλο σε κάθε αγοραστή βιβλίων.

Πρόκειται για μία τοπική παραλλαγή της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου, όπου με το σύνθημα «Ένα τριαντάφυλλο για την αγάπη, ένα βιβλίο για πάντα», ο άνδρας χαρίζει στην αγαπημένη του ένα τριαντάφυλλο και εκείνη το ανταποδίδει με ένα βιβλίο. Μόνο την ημέρα αυτή, εκτιμάται ότι διακινούνται στη Βαρκελώνη 500.000 βιβλία και 4 εκατομμύρια τριαντάφυλλα.»

(Πληροφορίες από την σελίδα των εκδόσεων Φυλάτος στο facebook)

…