Και τι νόμιζες ότι είναι η ζωή;
Μια φυλακή είναι, κάγκελα τα αισθήματα μας.
Εγώ κατάφερα όμως και δραπέτευσα.

Έμεινα μακριά απ’τη λευκή κυρά που τη σκέψη κυβερνάει.
Μακριά από το μαύρο σύννεφο της ντροπής.
Διπλό το νόημα της λήθης…

Διπλά οχτάρια κάνουν οι σκέψεις των ανθρώπων κι είναι λάθος.
Δεν παν’ δεξά, δεν παν’ ζερβά, μόν’ευθεία φεύγουν.
Κι οι άνθρωποι κουράστηκαν να τρέχουν από πίσω.

Τώρα πια αριθμοί μετράν’ τις αντοχές μας.
Τρεις αριθμοί σωφρονιστές τον κόσμο μας ορίζουν…