Και πήρε τον ανήφορο για'σένα ουρανέ,
Χωρίς πυξίδα, βάζει μπρος και πάει...
Είναι δεν είν' σωστό δεν νοιάστηκε ποτέ,
πετάει μακριά τη λύπη του και στ'όνειρο τραβάει...